ဆရာမလေးဂျွန်
ဒီနေ့မနက်ဘိုဘိုတို့သူငယ်ချင်းတတွေကျောင်ခန်းအတန်းအတွင်းမှာဆူညံနေကြပါတယ်။
အကြောင်းကတော့ဒီနေ့ဆရာမအသစ်ပြောင်းလာမယ်ဆိုတာကိုပြောနေကြတာပါ။
ဘိုဘိုကျောင်းကနိုင်ငံခြားကျောင်းတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။နိုင်ငံခြားကျောင်းမို့စည်းကမ်းတင်းကြပ်မယ်ထင်ရင်မှားပါတယ်။
ကျောင်းသားတွေကိုအခွင့်အရေးအပြည့်ပေးထားပါတယ်။
ဖုန်းကိုလည်းအတန်းထဲမှာသုံးချင်တိုင်းသုံးလို့ရပါတယ်။
ဘိုဘိုတို့ကဆယ်ကျော်သက်တွေမို့လို့ပြောစကားကိုနားမထောင်တဲ့အပြင်ထင်တိုင်းကြဲတတ်ကြပါတယ်။
ဘိုဘိုအသက်ကတော့၁၅နှစ်ပါ။
ဘိုဘိုမိဘတွေကအလွန်ချမ်းသာကြသူတွေပါ။ပြီးတော့ဘိုဘိုကိုလည်းထိန်းဖို့ထက်သူတို့စီးပွားရေးနဲ့သူတို့အလုပ်ရှုပ်နေကြသူတွေပါ။
“ကလင်လင်.....”
ခေါင်းလောင်းသံနဲ့အတူအတန်းထဲကိုဝင်လာသူကတော့ဆရာမအသစ်ဖြစ်ပါတယ်။
“ကဲအားလုံးဘဲမင်္ဂလာပါ”
ဆရာမအသစ်ကဘိုဘိုတို့နဲ့အလွန်ဆုံးအသက်ကွာမှ၃နှစ်ပါ။ဆရာမကငယ်တဲ့အပြင်ပြောစရာမလိုအောင်ပင်ချောပါတယ်။
“ဆရာမနာမည်ကဂျွန်ပါ။ဆရာမကကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂျွန်လို့ဘဲခေါ်ပြီးစာသင်တတ်ပါတယ်။ဂျွန်က...”
ဆရာမစကားမပြောခင်မှာဘဲဘိုဘိုကရွဲ့သလိုလိုနဲ့မခန့်ဘဲထပြီးပြောလိုက်ပါတယ်။
“တီချယ်...တီချယ့်ဖင်ကြီးကအကြီးကြီးနော်”
ဘိုဘိုအဲ့လိုပြောလိုက်တော့ဆရာမဂျွန်တစ်ယောက်ကြက်သေသေသွားပါတယ်။
ပြီးတော့မျက်နှာမှာလည်းရှက်သွေးတွေဖျာသွားပါတယ်။ပြီးမှစိတ်ကိုပြန်ထိန်းပြီး-
“အဲ့လိုပြောတဲ့ကလေးမင်းကျောင်းဆင်းရင်နေခဲ့”
ဆရာမလေးဂျွန်ကအဲ့လိုပြောလိုက်တော့တစ်တန်းလုံးငြိမ်ကျသွားပါတယ်။
အဲ့နောက်တော့ဆရာမလေးဂျွန်လဲသူသင်စရာရှိတာသင်နှုတ်ဆက်စရာရှိတာနှုတ်ဆက်ပြီးစာသင်ချိန်ပြီး။
တစ်နေ့တာလဲအရင်နေ့တွေလိုဘဲပြီးဆုံးသွားပါတယ်။
ဒါပင်မဲ့ကျောင်းဆင်းမဲ့အချိန်မှာတော့-
“ဘိုဘိုဆရာမကမင်းကိုနေခဲ့လိုပြောတယ်မှတ်လား”
ဘိုဘိုလည်းသက်ပြင်းချလိုက်ပြီးနေခဲ့လိုက်တယ်။
ဂျွန်ကဘိုဘိုအနားကိုကပ်လာပြီးဒီလိုမေးတယ်။
“မင်းဒီနေ့ဖုန်းပြောက်နေတယ်မှတ်လား..”
“ဟုတ်ကဲ့”
“ကောင်းပြီမင်းအပြစ်တွေကိုဝင်ခံရင်မင်းကိုဖုန်းပြန်ပေးမယ်။တကယ်လို့မင်းဝင်မခံရင်ဒီဖုန်းကိုကျောင်းအုပ်ဆီသွားပေးမယ်”
အဲ့လို့ပြောလိုက်တော့ဘိုဘိုတစ်ယောက်လန့်သွားပါတယ်။
အကြောင်းအရင်းကတော့ဘိုဘိုကဂျွန်မတိုင်မှီဆရာမကိုအတင်းအဓ္ဓမကျင့်ပြီးဗီဒီယိုရိုက်ပြီးအကြိမ်ကြိမ်ဆက်ဆံခဲ့လို့ဘဲဖြစ်ပါတယ်။
အဲ့ဒါကြောင့်ဆရာမကရှက်ပြီးအလုပ်ထွက်သွားပါတယ်။
သူအဲ့ဗီဒီယိုကိုဖုန်းမှာသွင်းထားတာပါ။
အဲ့ဖုန်းကိုမှဆရာမလေးဂျွန်ကကောက်ရခဲ့တာပါ။
ဘိုဘိုလည်းကိုယ့်ကိုကိုစိတ်ပြန်ထိန်းလိုက်ပြီး-
“ဟိုကျွန်တော့အပြစ်တွေကိုဝန်ခံပါတယ်၊ဆရာကြီးဆီကိုတော့မပြောပါနဲ့နော်”
“အင်း၊မင်းမပြောချင်ရင်ငါခိုင်းတာကိုလုပ်ရမယ်”
“ဟုတ်မပြောရင်လုပ်ပါ့မယ်။”
“ကောင်းပြီခဏစောင့်ငါအလုပ်ပြီးရင်မင်းငါ့အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့ရမယ်”
“ဟုတ်ဟုတ်လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်။”
ခဏနေတော့ဘုမသိဘမသိနဲ့ဘိုဘိုတစ်ယောက်ဆရာမလေးဂျွန်ခေါ်ရာကိုလိုက်သွားခဲ့တာပေါ့။
ဂျွန်ကဘိုဘိုကိုသူ့အိမ်ကိုခေါ်သွားလိုက်တယ်။
ကြည့်ရတာဆရာမလေးဂျွန်ကလည်းတအားချမ်းသာပုံရတယ်။
အိမ်ကြီးကနှစ်ထက်တိုက်ကြီးပြီးတော့ခြံကြီးကလည်းအကျယ်ကြီးဘဲ။
“ချစ်---”
ဆရာမလေးဂျွန်ကိုလူတစ်ယောက်ချစ်လို့ပြောပြီးပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။
“ချစ်ပြောတာသူလား”
“အင်းဟုတ်တယ်အစ်ကို”
“ကောင်လေးမင်းကငယ်ပင်မဲ့အတော်ထန်တယ်နော်”
“ဗျာ”
ဘိုဘိုတစ်ယောက်ဆွံ့အသွားတယ်
“ဗျာမနေနဲ့ဂျွန်ပြောလို့အားလုံးသိပြီးပြီ”
“ဟိုအဲ့ဒါက”
“အစ်ကို့နာမည်ဂျက်ပါ၊မင်းအဲ့လိုအဲ့ကို့မိန်းမကိုလုပ်ပေးမလား”
“ဗျာ....”
ဘိုဘိုတစ်ယောက်နားမလည်တော့။
“ဒီလိုပါ၊အစ်ကို့မိန်းမကိုမင်းမုဒိန်းကျင့်ပေးနိုင်မလား။အဲ့ဒါဆိုရင်မင်းကိုမုန့်ဖိုးပေးမယ်ကွာ။”
“ဗျာ”
“ဗျာပြန်ပြီ”
“ဟုတ်ဟုတ်၊ဒါပင်မဲ့အစ်ကို့မိန်းမက”
“ငါဘဲလေ”
ဂျွန်ကသူ့ကိုယ်သူဝင်ပြီးဂျက်ရဲ့မိန်းမပါလို့ပြောလိုက်တယ်။
“အာ...”
“အာမနေနဲ့ငါပြောပြမယ်”
အဲ့လိုပြောလိုက်ပြီဂျွန်ကဘိုဘိုနားကိုကပ်လာတယ်။
ပြီးတော့သူ့ရဲ့အနီရောင်နှုတ်ခမ်းနီကိုဆိုးထားတဲ့နှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ဘိုဘိုရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်တယ်။
ဘိုဘိုတစ်ယောက်ကတော့တော်တော်လန့်နေပါပြီ။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပွတ်”
“ကောင်းလား”
“အင်း၊ဒါပင်မဲ့ဘာလို့ကျွန်တော့ကို”
ဘိုဘိုစကားပြောလို့မဆုံးခင်မှာဘဲဂျွန်တစ်ယောက်ထပ်ပြီးဘိုဘိုရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တယ်။
ဒီတစ်ခါတော့ဆရာမလေးဂျွန်ကသူ့လျှာကိုပါဘိုဘိုရဲ့ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးထည့်နေတော့တာပေါ့။
“ပြွတ်ပြွတ်အွတ်အွတ်--ဒါနဲ့---ဘာမှမမေနဲ့မင်းငါပြောတဲ့အတိုင်းမလုပ်ရင်မင်းကိုနာလည်လား--ဟုတ်”
ဘိုဘိုတစ်ယောက်ကတော့မထူးတော့ဘူးဆိုတာသိလိုက်ပြီးဂျွန်ရဲ့လျှာကိုလက်ခံလိုက်တယ်။
ဘိုဘိုလက်ခံလိုက်တာနဲ့ဆရာမလေးဂျွန်ကဘိုဘိုလျှာကိုကလိန်ထိုးလိုက်ပြီးဘိုဘိုလျှာကိုအတင်းသူ့ပါးစပ်နဲ့အရှေ့အနောက်စုပ်ပေးတော့တယ်။
ဒီလိုဖြစ်နေတာကိုဂျက်ကထိုင်ကြည့်နေတယ်။
အချိန်ကြာကြာနမ်းလေလေဘိုဘိုစိတ်ပါလာလေဖြစ်လာပြီးဘိုဘိုရဲ့လီးကြီးကကျောင်းဘောင်းဘီထဲကနေထောင်မတ်လာတယ်။
အဲ့နောက်ဂျွန်ကဘိုဘိုကိုဆွဲဆောင်မှုရှိရှိနမ်းပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုပါသူ့ပါးစပ်နဲ့အတင်းစုပ်ပေးနေတယ်။
ဘိုဘိုတစ်ယောက်ခံလို့ကောင်းလာပြီဖြစ်ပြီးဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့နို့တွေကိုပါလက်ကရောက်နေပြီ။
ဆရာမလေးဂျွန်ကလည်းဆိုဖာပေါ်၌ဘိုဘိုအပေါ်ကိုခွထိုင်လိုက်ပြီးအတင်းဖိပြီးဖတ်ထား၏။
ဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့လက်တွေကဘိုဘိုရဲ့လီးနေရာကိုစမ်းလိုက်ပြီး။
“မင်းအတော်ထန်နေပြီဘဲ၊မင်းလီးကြီးကထောင်နေပြီ”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ဆရာမလေးဂျွန်ကဘိုဘိုရဲ့ဘောင်းဘီကိုအတင်းချွတ်လိုက်တယ်။
ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်တာနဲ့ချက်ခြင်းဘဲထောင်မတ်လာတဲ့လီးကြီးကိုဂျွန်နဲ့ဂျက်တို့ကနှစ်ယောက်စလုံးမြင်လိုက်တော့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ပြီးပြုံးလိုက်၏။
“တွေ့လားအစ်ကိုချစ်ပြောတာမှန်တယ်မှတ်လား-သူကအစ်ကို့ထက်ပိုကြီးတယ်လို့”
“အင်းတော်တော်ကြီးတာဘဲ”
သူတို့ဘာပြောနေတယ်ဆိုတာကိုဘိုဘိုနားမလည်ဘဲရှိ၏။
ဂျက်ရဲ့စကားအဆုံးမှာဘဲဆရာမလေးဂျွန်ကဘိုဘိုရဲ့လီးကိုသူ့လက်နုနုလေးနဲ့အသာအယာကိုင်လိုက်၏။
ဆရာမလေးဂျွန်ကဘိုဘိုရဲ့လီးကိုကိုင်လိုက်ချိန်မှာဘိုဘိုတစ်ယောက်ကြက်သီများတဖြန်ဖြန်းထသွား၏။
“ကြည့်ပါဦးကြက်သီးတွေထနေတယ်၊ဘိုဘိုနင့်လီးကြီးကကြောတွေထောင်ပြီးအတော်လေးကိုကြီးတာဘဲနော်နင်ဘယ်နှစ်ကြိမ်လောက်လိုးဘူးလဲပြော”
“ဟိုအဲ့ဒါက..”
“ချစ်ရှောက်မေးမနေပါနဲ့ကွာသူရှက်နေပါဦးမယ်”
“အင်းပါကိုရယ်သူကိုချစ်ကစတာပါ”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ဆရာမလေးဂျွန်ကဘိုဘိုရဲ့လီးကိုသူ့ရဲ့နုရွတဲ့လက်ကလေးစတင်ပြီးပွတ်ဖြည့်ညှင်းစွာပွတ်လိုက်ပါတယ်။
“ကောင်းလား”
နောက်တော့ဂျွန်တစ်ယောက်ဘိုဘိုရဲ့လီးကြီးကိုစတင်ပြီးကွင်းသိုက်ပေးလာပါတယ်။
“အားးးး--နာတယ်ဖြေးဖြေးလုပ်ပေးပါ”
“ဖြေးတာမကောင်းဘူးမြန်မှကောင်းတာ....နော်အစ်ကို”
“အင်း”
တဖြည်းဖြည်းမြန်လာတဲ့ကွင်းသိုက်ချက်တွေကဘိုဘိုရဲ့အသားတွေကိုတစ်စက်စက်တုန်လာစေပြီးကာမအရသာကိုပေးစွမ်းလာပါတယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်--အားးးးကောင်းတယ်--အားးးစုပ်ပေးအားးး”
ဂျွန်ကတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီးကွင်းသိုက်တာကိုတစ်ချက်ရပ်လိုကာသူ့ရဲ့လျှာနုနုလေးနဲ့ဘိုဘိုရဲ့ဒစ်ထိပ်ကိုတစ်ချက်ကလိလိုက်တယ်။
တစ်ချက်ဆိုတစ်ချက်ဆိုသလောက်ဘိုဘိုကိုတွန့်လိမ်ပြီးထပ်တောင်းလာအောင်ဆွဲဆောင်နိုင်လိုက်တယ်။
“ထပ်လုပ်အားးးကောင်းတယ်”
ဘိုဘိုအဲ့လိုပြောလိုက်တော့ဂျွန်ကသူ့လျှာဖျားလေးကိုဒစ်အပေါ်မှာအသေအချာတင်ပြီးခက်ပြင်းပြင်းလေးကလိပေးတော့တယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်အားးးးကောင်းတယ်”
ဘိုဘိုတစ်ယောက်မခံနိုင်တော့ဘဲလီးထိပ်မှာအရည်ကြည်များစုလာပြီ။
ဒါကိုဂျွန်တစ်ယောက်ကတော့ဆက်ပြီးကလိနေတုန်း။ဒါ့အပြင်လီးထိပ်ကအရည်ကြည်တွေကိုပါလျှပ်ပြီးမြိုချလိုက်သေးတယ်။
စိတ်မရှည်တော့ဘဲဘိုဘိုတစ်ယောက်ဇက်ကနဲထလာပြီးဂျွန်ရဲ့ဆံပင်တွေကိုအရင်းကနေဆွဲလိုက်တယ်။
ပြီးတော့မက်တက်ထရပ်လိုက်ပြီးဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့ပါးစပ်ကိုသူ့လီးကြီးနဲ့တော့ပြီးအချက်ပေါင်းများစွာဆောင့်ချတော့တယ်။
“လာဗျာကျွန်တော်စိတ်မရှည်တော့ဘူး”
“ဘုန်း--အွတ်--ဘုန်း--အွတ်--ဘုန်း--အွတ်--ဘုန်း--အွတ်--ဘုန်း--အွတ်--”
ဂျက်မှာသူမိန်းမဖြစ်သူဂျွန်တစ်ယောက်ရဲ့ပါးစပ်ကိုဘိုဘိုတစ်ယောက်ခက်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသော်လည်းပြုံးပြီးသာကြည့်နေ၏။
မိန်းမဖြစ်သူဆရာမလေးဂျွန်မှာလည်းအတူတူပင်ဖြစ်ပြီးဘိုဘိုကိုပင်ကာမအရသာများကောင်းစွာရရှိဖို့အတွက်ပါးစပ်ကိုဘိုဘိုရဲ့လီးကြီးအားအတင်းဖိပြီးဆုပ်ပေးထား၏။
“ဇွပ်ဇွက် ဇွပ်ဇွက် ဇွပ်ဇွက် ဇွပ်ဇွက် ဇွပ်ဇွက် ဇွပ်ဇွက် ဇွပ်ဇွက်”
အချက်၄၀ကျော်ကျော်လောက်စုပ်ပြီးချိန်တွင်ပြီးချင်လာ၍ဘိုဘိုကဆရာမလေးဂျွန်၏ပါးစပ်ထဲတွင်သူ့လီးကြီအားအတင်းထိုးထည့်လိုက်၏။
ဘိုဘိုလီးမှာ၈လက်မခန့်တောင်ရှိ၍ဆရာမလေးဂျွန်၏ပါးစပ်နှင့်ပင်မဆံဘဲဖြစ်၏။
သို့သော်ဘိုဘိုပြီးချင်လာသောကြောင့်အတင်းထိုးထည့်လိုက်သဖြင့်ဆရာမလေးဂျွန်၏အာခေါင်ကိုပင်သွား၍ထောက်နေတော့၏။
ထို့နောက်ဘိုဘိုတစ်ယောက်ဆရာမလေးဂျွန်၏ပါးစပါထဲတွင်သုရည်များပန်းထည့်ပေးလိုက်ပြီးမှဆရာမလေးဂျွန်၏ပါးစပါထဲမှသူ၏လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်၏။
“ဇွက်--------အားးးးးးးးးးးးးး---အာ့---ကောင်းလိုက်တာ”
“ဂလု--မင်းကအတော်ဆိုးတဲ့ကောင်လေးဘဲဘိုဘိုအရမ်းလည်းထန်တာဘဲ၊သုတ်ရည်လည်းများတယ်”
ဆရာမလေးဂျွန်ကဘိုဘိုရဲ့သုတ်ရည်များကိုမြိုချလိုက်၏။
“ကောင်လေးမင်းကတော်တော်လေးထန်တယ်ငါတောင်အဲ့လောက်သုတ်ရည်မများဘူး။”
ဘိုဘိုတစ်ယောက်ကတော့အတော်လေးကိုထန်နေပါပြီ။
ဆရာမလေးဂျွန်ကိုဆိုဖာပေါ်မှာအတင်းဆွဲလှဲလိုက်ပြီးဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့စကတ်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
“ငါချွတ်ပေးမယ်”
ဆရာမလေးဂျွန်ကိုယ်တိုင်ကကူပြီးသူ့စကတ်ကိုချွတ်လိုက်တယ်။
စကတ်ချွတ်ပြီးချိန်မှာတော့အောက်ခံဘောင်းဘီကိုချွတ်တယ်။
ပြီးတာနဲ့ဘိုဘိုတစ်ယောက်ဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့ပေါင်နှစ်ခုကိုအတင်းဆွဲဖြဲတယ်။
ထို့နောက်ပြူထွက်လာတဲ့စောက်စိလေးကြောင့်တစ်ယောက်ပိုပိုထန်လာပြီဖြစ်တယ်။
အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ဘိုဘိုကစောက်စိလေးကိုလူလက်ထိပ်လေးနဲ့ခက်ကြမ်းကြမ်းလေးဖိချေပေးလိုက်တယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်---ကောင်းတယ်အားးဘိုဘိုထက်ပြီးချေထားအားးးယားတားတားလေးကောင်းတယ်”
ဘိုဘိုလည်းချေနိုင်သမျှချေပေးလိုက်တယ်။
ဘိုဘိုအချေကောင်းလို့ဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့စောက်ဖုတ်လေးမှာနီရဲစပြုလာပြီဖြစ်တယ်။
နီရဲစပြုလာတဲ့စောက်စိလေးကိုဘိုဘိုတစ်ယောက်လျှာပြားလေးနဲ့ခက်သက်သက်လေးလျှပ်လိုက်တယ်။
“ပွတ်---------------အားးးးးးးးးးးးးးး----အစ်ကိုယားတယ်”
ဆရာမလေးဂျွန်တစ်ယောက်ကော့တက်လာပြီးသူ့ယောက်ျားကိုတတယ်။
“ထပ်လျှပ်ပေးပါဘိုဘိုထပ်လျှက်ပေးပါ”
ဆရာမလေးနောက်ထက်တောင်းဆိုလာသောကြောင့်နောက်တစ်ကြိမ်ထက်လျှပ်ပေးလိုက်၏။
ဒီတစ်ခါ၌ဆရာမလေးဂျွန်၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ပင်လျှာကိုထိုးထည့်လိုက်၏။
“ဇွပ်---အားးးးးးးးးးးးး--ကောင်းတယ်--ယားတယ်”
ပြီးတော့ဘိုဘိုတစ်ယောက်စောက်ဖုတ်လေးသားနံရံတွေကိုလျှာနဲ့ကလိလိုက်တယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်----အာ့အာ့အာ့အားးး---ကောင်းတယ်အားးးယားတယ်အစ်ကိုဘိုဘိုကသိပ်ပြီလျှက်တတ်တာဘဲအားးး”
ဘိုဘိုတစ်ယောက်လျှာနဲ့ဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့စောက်စိကိုစိတ်ကြိုက်မွှေပြီးပြီမို့အားရသဖြင့်လျှာကိုစောက်ဖုတ်အတွင်းမှဆွဲထုတ်လိုက်၏။
ထို့နောက်လက်ခလယ်ကိုဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းကိုခက်ကြမ်းကြမ်းလေးထိုးထည့်လိုက်၏။
“ဇွပ်အားးး-ဘိုဘိုနင့်လက်ချောင်းကချောင်နေတယ်။တစ်ချောင်းလောက်ထက်ပြီးထည့်ပေးအုံး”
“ဟုတ်”
ဆရာမလေးဂျွန်အဲ့လိုပြောလိုကတော့ဘိုဘိုလက်ညှိုးလက်ခလယ်လက်သန်းကြွယ်သုံးချောင်းလုံးကိုစုပြီးဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုသွင်းလိုက်တယ်။
“ဇွတ်...အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဘိုဘိုလက်သုံးချောင်းလုံးမှာဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်သွား၏။
ဆရာမလေးဂျွန်တစ်ယောက်လူးလိမ့်နေပြီဖြစ်၏။
“ကောင်းတယ်---အားးးးး--ဆောင့်ပေးအားးး--ကောင်းလိုက်တာ”
ဂျွန်တစ်ယောက်ကတော့အတော်လေးတောင်းဆိုနေတာမို့လို့ဘိုဘိုကသူ့လက်ချောင်းတွေကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်အကြိမ်ကြိမ်လုပ်လိုက်တယ်။
“ဇွပ်ဇွပ်---အားးးးးးးးးးးးး--ကောင်းတယ်--ကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်ပေးပါအားးး”
အရမ်းထန်နေတဲ့ဂျွန်တစ်ယောက်လူးလိမ့်ရင်းနဲ့တောင်းဆိုတာပေါ့။
အဲ့ကျတော့ဘိုဘိုတစ်ယောက်သူ့လက်ချောင်းတွေကိုဂျွန်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်အချက်၃၀လောက်ကိုခက်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်၏။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်း---------အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး--ကောင်းတယ်--ဘိုဘိုငါပြီးတော့မယ်”
ဆရာမလေးဂျွန်တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ထဲမှာနွေးကနဲအရာတစ်ခုကိုဘိုဘိုတစ်ယောက်ခံစားလိုက်ရတာနဲ့အတူအရည်ကြည်တွေထွက်လာ၏။
ဘိုဘိုကသူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့အရည်တွေထွက်နေတဲ့ဂျွန်ရဲ့စောက်ဖုတ်ရဲ့ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေကိုကလိပေးလိုက်တာကြောင့်ဂျွန်တစ်ယောက်ကော့တက်သွား၏။
“အားးးးး---ကောင်းတယ်----ကလိပေးလိုချင်တယ်---အစ်ကိုအားးယားတယ်--ချစ်မလိုချင်တာဒီလိုမျိုးလေး--အားးး”
အချိန်အနည်းငယ်ကြာဘိုဘိုရဲ့ကလိပေးချက်ကြောင့်ဂျွန်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေစောက်ရည်ကြည်တွေအဆက်မပျက်စီးကျလာ၏။
“ချစ်ကောင်းလား”
“အင်း”
“ကောင်းလေးမင်းငါ့မိန်းမကိုလုပ်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်တယ်ကွာငါ့မိန်းမကိုထပ်လိုးပေးပါ့လား”
“ဘိုဘိုနင်ငါ့ကိုလိုးချင်လား”
“အင်း”
“ဒါဆိုအခန်းထဲသွားမယ်”
ဆရာမလေးဂျွန်ကအဲ့လိုပြောပြီးဘိုဘိုလက်ကိုတွဲကာအိပ်ခန်းတစ်ခုကိုခေါ်သွား၏။
ယောက်ျားဖြစ်သူဂျက်ပါဘိုဘိုနဲ့အတူလိုက်လာ၏။
အခန်းထဲသို့ရောက်တာနဲ့ဆရာမလေးဂျွန်ကဘိုဘိုကိုအိပ်ယာပေါ်တွန်းလှည်းလိုက်၏။
ဂျက်ကတော့ထိုင်ခုံတစ်ခုပေါ်မှာထိုင်ပြီးဘိုဘိုနဲ့မိန်းမဖြစ်သူဂျွန်တို့ရဲ့အဖြစ်အပျက်ကိုထိုင်ကြည့်နေ၏။
ဂျွန်ကမိမိအဝတ်အစားများကိုချွတ်လိုက်၏။
အဝတ်အစားများကိုချွတ်လိုက်သည်နှင်ဖြူဝင်းသောခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့အတူနီရဲနေတဲ့အဖုတ်လေးဖြူဝင်းပြီးထိပ်လေးတွေကပန်းရောင်သန်းနေသောနို့သီးခေါင်းလေးများကိုဘိုဘိုတွေ့လိုက်ရ၏။
ဆရာမလေးဂျွန်၏ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကိုမြင်လိုက်ရတဲ့ဘိုဘိုရဲ့လီးကြီးမှာအရင်ထက်ပိုထောင်လာသလိုအကြော်များမှာဖြန်းဖြန်းထနေပြီဖြစ်တယ်။
“နင့်လီးကြီးကအကြီးကြီးဘဲဘိုဘို၊ငါကနင့်ဆိုဒ်လိုဟာမျိုးကိုမှအားရတာ၊ငါ့ယောက်ျားဟာကတုတ်ပင်မဲ့မရှည်ဘူး”
“ချစ်ကလည်းကိုယ်လည်းကြီးဆေးသုံးတာဘဲလေ”
“တော်ပါအစ်ကိုရယ်အစ်ကိုသုံးတာဘယ်နှစ်နှစ်ရှိနေပြီလဲ”
”ဟားးးးးးးအေးပါချစ်သဘော”
ဂျက်စကားပြောနေရင်းဆရာမလေးဂျွန်ကသူ့စောက်စိကိုဘိုဘိုရဲ့လီးထိပ်ဒစ်ကြီးနဲ့ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်နေ၏။
ပြီးတော့အသံသဲ့သဲ့လေးငြီးရင်းကာမအရသာကိုခံစားနေတယ်။
“ပွတ်ပွတ်--အာ့---အာ့---အားးး--အင့်”
ဂျွန်တစ်ယောက်လီးနဲ့စောက်စိကိုပွတ်နေရင်းကနေပိုပိုပြီးမြန်မြန်ပွတ်လာတယ်။
ပြီးတော့ဘိုဘိုရဲ့လီးကြီးကိုဂျွန်ကမက်မက်ကိုင်လိုက်ပြီးသူ့စောက်ဖုတ်နဲ့တော့ကာဖြည်းဖြည်းခြင်းထိုင်ချလိုက်၏။
“ပြွတ်--ဇွပ်---အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဘိုဘိုနှင့်ဆရာမလေးဂျွန်တို့အသံပြိုင်ငြီးသံများထွက်လာ၏။
ဘိုဘိုကလည်းမှောက်နေရင်းနဲ့ပင်ခါးများကိုကော့၍ဂျွန်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုထိုးပေးနေ၏။
ဂျွန်ကလည်းအားပါစွာဖြင့်ဖြည်းညှင်းစွာဆောင့်ချ၏။
ဘိုဘိုရဲ့လီးကြီးမှာဂျွန်၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ဖြည်းညှင်းစွာနှင့်ဝင်သွား၏။
လီးကြီးမှာစောက်ဖုတ်ထဲသို့စောက်ဖုတ်နံရံများကိုအတင်းတိုးကာဝင်သွားပုံကိုကြည့်နေသောဂျက်ကိုယ်တိုင်တောင်ဘောင်းဘီချွတ်၍ကွင်းစထု၏။
“ပွတ်ပြွတ်ဇွတ်----------အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး--ဘိုဘိုကောင်းတယ်--အာ့”
အဆုံးထိဝင်သွားချိန်တွင်ဂျွန်တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ထဲမှဘိုဘိုလီးကြီးအားပြန်ဆွဲထုတ်၏။
ဆရာမလေးဂျွန်၏စောက်ဖုတ်ကလေးမှာအလွန်ကျက်သည့်အပြင်ဘိုဘိုလီးကြီးကလည်းကြီးသောကြောင့်အသွင်းအထုတ်တစ်ကြိမ်စီလုပ်ချိန်တွင်ဘိုဘိုနဲ့ဂျွန်နှစ်ယောက်လုံးအသံကုန်ချစ်ပြီးအော်နေရ၏။
“ဇွပ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးး---အင့်အားး”
“အစ်ကိုချစ်တော်တော်ရောက်နေပြီ---အားးးး”
“ကောင်းလားချစ်”
“အင်းကောင်းတယ်အားးးးး--ဘိုဘိုလီးကချစ်ကိုထိပ်ဆုံးပို့ပေးနေတယ်အားးး”
အသွင်းအထုတ်၅ချိန်လုပ်ပြီးသော်လည်းဘိုဘိုလီးနှင့်ဆရာမလေးဂျွန်၏စောက်ဖုတ်တို့မှာအသားမကျဘဲကြပ်မြဲဖြစ်၏။
“ကျွန်တော့ကိုတစ်ချက်လောက်ဆောင့်ပေးစမ်းမှ”
“အင်း”
ဘိုဘိုတောင်းဆိုလိုက်တာနဲ့ဂျွန်တစ်ယောက်ဖြည်းဖြည်းလေဆောင့်နေရာကနေတဖြည်းဖြည်းမြန်မြန်ဆောင့်လိုက်၏။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးး--နာတယ်--အစ်ကို--ချစ်နာတယ်”
ခက်မြန်မြန်လေးဆောင့်လိုက်တော့ဂျွန်တစ်ယောက်ကော့တက်လာသလိုငြီးသံများပါထွက်လာ၏။
ဘိုဘိုမှာလည်းထို့အတူပင်ဖြစ်၏။
ခါးများကိုကော့ကော့ပြီးဆရာမလေးဂျွန်ကိုဆောင့်ပေး၏။
ဆောင့်နေရာကနေအချက်၂၀လောက်ရောက်ချိန်မှာတော့ဘိုဘိုလီးနှင့်ဆရာမလေးဂျွန်တို့ရဲ့စောက်ဖုတ်တို့အသားကျလာခဲ့ပြီဖြစ်တယ်။
ထို့ကြောင့်နှစ်ဂျွန်ကောဘိုဘိုပါမြန်နိုင်သမျှမြန်အောင့်ဆောင့်၏။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်းအားးးးအားးးးနာတယ်အားးးယားးးတယ်---ကောင်းတယ်ဆက်လုပ်အားးးး”
“အားးးဆက်ဆောင့်ထားးအားးပြီးတော့မယ်”
အချက်၃၀လောက်ဆောင့်ပြီးချိန်မှာတော့ဂျွန်တစ်ယောက်အတော်လေးကိုကော့ပြန်လာပြီဖြစ်တယ်။
“ကျွန်တော်အထဲမှာပြီးလိုက်ရမှာလား”
“ရတယ်ပြီးလို့ရတယ်--အားးးဆောင့်အားးး”
ဘုန်းဘုန်း---ပြွတ်ပြွတ်--ဗွတ်--အားးးးးးးးးးးးးးးး
ဘိုဘိုတစ်ယောက်လီးတစ်ခုလုံးနွေးကနဲခံစားလိုက်ရသလိုဂျွန်တစ်ယောက်ကလည်းစောက်ဖုတ်ထဲမှာနွေးကနဲခံစားလိုက်ရ၏။
ထို့နောက်ဘိုဘိုပေါ်တက်ခွထားသောဂျွန်တစ်ယောက်ဘိုဘိုရင်ဘက်ပေါ်လဲကျသွား၏။
“ချစ်ထိပ်ဆုံးကိုရောက်ပြီလား”
“ရောက်ပြီအစ်ကို”
ထို့နောက်မိန်းမဖြစ်သူဂျွန်ကိုယောက်ျားဖြစ်သူဂျက်ကလာပြီးပွေ့ချီလိုက်၏။
“ဘိုဘိုမင်းပြန်လို့ရပြီနော်--အိမ်ရှေ့မှာကားရှိတယ်။ဒရိုက်ဘာကိုလိုက်ပို့ခိုင်းထားလို့ရတယ်။”
“အော်ဘိုဘိုမင်းအစ်မကိုဆရာမလို့မခေါ်နဲ့တော့မမလို့ခေါ်ညနေတိုင်းဒီလိုလိုးကြမယ်နော်”
“ဟုတ်”
ထို့နောက်ဂျွန်ကိုဂျက်တစ်ယောက်ပွေ့ချီပြီးအခန်းတစ်ခုကိုခေါ်သွား၏။
“ချစ်ဘိုဘိုနဲ့လိုးရတာဘယ်လိုလဲ”
“အရမ်းကောင်းတယ်ကျပ်ကျပ်လေး”
“ဒါဆိုအစ်ကိုနဲ့လိုးရင်ရောပိုပြီးကောင်းမယ်ထင်”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ဘဲဂျက်တစ်ယောက်ကလိင်နှိပ်ဆက်ခန်းကိုဂျွန်အားခေါ်သွားလိုက်တယ်။
“စပြီးလုပ်ကြတော့မှာလား”
“အစ်ကို့သဘောပါဘဲ”
ဆရာမလေးဂျွန်ကခွင့်ပြလိုက်တာနဲ့ယောက်ျားဖြစ်သူဂျက်ကဂျွန်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်လုံးကိုတန်းနှစ်ဖက်ဆီမှာချီလိုက်တယ်။
ဘိုဘိုနဲ့လိုးခဲ့ရလို့အားမရှိတဲ့ဆရာမလေးဂျွန်ကတန်းနှစ်ဖက်မှာတွဲလောင်းဖြစ်နေတာပေါ့။
ပြီးတော့မှယောက်ျားဖြစ်သူဂျက်ကဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့ဖားလားကျနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုဆံတုန်းထုံးပေးလိုက်တယ်။
အဲ့ဒီနောက်တော့ယောက်ျားဖြစ်သူဂျက်တစ်ယောက်ကြာပွတ်တစ်ခုကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီး-
“ဖျန်းးးးးးးးးးးးး--အားးးးးးးးး”
ဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့ဖင်ကိုခန္ဓာကိုယ်ကိုတစ်ချက်ရိုက်လိုက်တယ်။
“ချစ်ကိုယ့်ကိုချစ်လား”
“အင်းးးးးးချစ်တယ်”
“ဖျန်းးးးးးးးးးးးး--အားးးးးးးးး”
နောက်တစ်ချက်ထက်ရိုက်လိုက်တယ်။
“ချစ်ခန္ဓာကိုယ်ကိုဘယ်သူပိုင်လဲ”
“အစ်ကိုယ်ပိုင်ပါတယ်”
“ဖျန်းးးးးးးးးးးးး--အားးးးးးးးး---အာ့--နာနာလေးရိုက်ပေးပါအားးးး”
“ကမ္ဘာပေါ်မှာဘယ်သူ့လီးကအကောင်းဆုံးလဲ”
“ကိုယ့်လီးကအကောင်းဆုံးပါဘဲ”
“ဖျန်းးးးးးးးးးးးး--အားးးးးးးးး---နာနာသာရိုက်ပါ”
ဂျက်တစ်ယောက်ကတော့မိန်းမဖြစ်သူဂျွန်ကိုတစ်ချက်မေးလိုက်တစ်ချက်ရိုက်လိုက်လုပ်ပြီးအားရတော့မှတုတ်တဲ့ရော်ဘာကြိုးတစ်ခုကိုယူလိုက်တယ်။
ပြီးတော့ဆရာမလေးဂျွန်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲကိုထည့်ပြီးအဖုတ်နဲ့ဖင်ကြားထဲကိုအရှေ့အနောက်ပွတ်ပွတ်ပြီးဆွဲတော့တာပေါ့။
“ဇွစ်ဇွစ်--အားးးးးးကောင်းတယ်ကြမ်းကြမ်းလေး”
ဂျွန်အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ဂျက်တစ်ယောက်ကလည်းရော်ဘာကြိုးနဲ့ဂျွန်ရဲ့ပေါင်ကြားကိုခက်ကြမ်းကြမ်းအရှေ့အနောက်ဆွဲပြီးပွတ်လိုက်တယ်။
“အားးးးးး--ကောင်းတယ်အားး--ပြီးပြီပြီးပြီ”
“အားရပြီလားချစ်”
“အားမရသေးဘူးထပ်ပြီးလုပ်ပေးပါအုံး”
အဲ့နောက်တော့ဂျွန်နဲ့ဂျက်တို့တစ်နေ့လုံးလိုးကြတယ်။
ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့အကြမ်းနည်းကောအနုနည်းပါသုံးပြီးလိုးတယ်။
အဲ့အချိန်အိမ်ကိုပြန်နေတဲ့ဘိုဘိုတစ်ယောက်ကတော့အတွေးတွေအပြည့်နဲ့ပေါ့။
ဒါပင်မဲ့ဆရာမလေးဂျွန်နဲ့နေ့တိုင်းလိုးနေရလည်းမဆိုးဘူးဟုတွေးပြီးအတွေးတွေကိုဖျောက်လိုက်တယ်။နောက်ပိုင်းမှာတော့ဆရာမလေးဂျွန်၊နဲ့ဘိုဘိုတို့နှစ်ယောက်မမြဲလိုးဖြစ်ကြတယ်။
ဆရာမလေးဂျွန်ကလည်းအားမရဘဲယောက်ျားဖြစ်သူဂျွန်နဲ့ပါဘိုဘိုနဲ့လိုးပြီးရင်ထက်ထက်လိုးဖြစ်တယ်။
ပြီးပါပြီ
စာရေးသူ
ကျော်သူ
No comments:
Post a Comment