စားပွဲထိုးမလေးနှင်းဆီ
“နှင်းဆီနှင်းဆီ”
“ရှင်”
“အိပ်ယာထတော့လေ၊အလုပ်သွားရဦးမယ်မှတ်လား”
“ဟုတ်”
ကျမနာမည်ကနှင်းဆီပါ။ကျွန်မမှာမိဘတွေမရှိတော့ပါဘူး။ကျွန်မအဒေါ်နဲ့နေပါတယ်။ကျမအသက်က၁၉နှစ်ပါ။ဒီနေ့ဘဲအသက်၁၉နှစ်ပြည့်တယ်ဆိုပါတော့။ကျွန်မတရုတ်နည်းနည်းဆက်ပါတယ်။အဖေ့ဘက်ကအဖိုးကတရုတ်မို့လို့ပေါ့။
ကျမကအရမ်းကြီးလှတဲ့အထဲမှာမပါပင်မဲ့ရုပ်ရည်ကတော့အသင့်အတင့်ရှိပါတယ်။ကျမကဟော်တယ်တစ်ခုမှာအလုပ်လုပ်ပါတယ်။ဟိုတယ်ဆိုလို့အကြီးကြီးမဟုတ်ပါဘူး။အသေးစားလေးဖြစ်ပြီးဝန်ထမ်းဆိုလို့သုံးလေးယောက်လောက်ဘဲရှိတာပါ။
ကျမလည်းအစွမ်းကုန်ပြင်ဆင်ပြီးချိန်မှာတော့အလုပ်ကိုသွားဖို့အိမ်ကနေထွက်လာလိုက်ပါတယ်။အလုပ်ကိုသာသွားရမှာသိပ်ပြီးစိတ်မပါလှပါဘူး။ဒါပင်မဲ့သွားရမှာပါဘဲလေ။ဘယ်တပ်နိုင်ပါ့မလဲ။
“ဟိတ်နှင်းဆီပျော်ရွှင်စရာမွေးနေ့လေးဖြစ်ပါစေ”
“ဟုတ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။”
သူ့နာမည်ကဦးခင်မောင်တဲ့။ဒီဟိုတယ်ရဲ့ပိုင်ရှင်ပေါ့။ဦးခင်မောင်ကအရမ်းဖော်ရွေတယ်။စကားပြောလည်းကောင်းတယ်။လူပျိုကြီး။ဒါပင်မဲ့ရေရောထားတဲ့လူပျိုကြီးပါ။သူစပွန်စာပေးထားတဲ့မိန်းကလေးတွေကိုဒီဟိုတယ်မှာခေါ်ခေါ်ပြီးအိပ်လေ့ရှိတာကိုကျမတို့မြင်နေကျလေ။
တစ်ပတ်ကိုတစ်ယောက်လောက်တဲတာ။ကျမသူငယ်ချင်းအိအိကိုတောင်ဦးခင်မောင်ကကြံသေးတယ်။အိအိကသူ့ကိုကြောက်လို့ဟိုတယ်ကနေအလုပ်ထွက်လိုက်တာ။ကျမသူငယ်ချင်းတွေကလည်းသူ့ကိုရှောင်ဖို့အားလုံးကပြောကြတယ်။ဒါပင်မဲ့ကျလည်းလစာကောင်းလို့သာဒီအလုပ်ကိုဆက်ပြီးလုပ်နေရတာလေ။
“နှင်းဆီနှင်းဆီ၊နှင်းဆီ”
“ရှင့်၊တောင်းပန်ပါတယ်ကျမမကြားလိုက်လို့”
“ရပါတယ်။အေးဆေး”
“ငါအခန်းတစ်ခုယူမယ်”
“ဟုတ်ဘယ်အခန်းယူမလဲမသိဘူး၊အခန်းနံပတ်၄ကတော့အားပါတယ်ရှင့်”
“ရပါတယ်။ပြီးရင်အရက်လာချပေးဦး”
“ဟုတ်”
ဒါနဲ့နာရီပိုင်းလောက်ကြာတော့ကျမလည်းပျင်းလာတယ်။အစကတည်းကစိတ်လည်းသိပ်မပါဘူးလေ။ဒီနေ့ဧည့်သည်တွေလည်းမလာကြဘူး။
ဒီနေ့ကျမှကျမနဲ့ကောင်တာတူတူထိုင်တဲ့ရှိန်းကလည်းမလာဘူးလေ။
“ဟာဂျာကြီးကျမကဂျာကြီးမလာတော့ဘူးထင်နေတာ။”
“ဟုတ်တယ်ငါမလာဘဲနဲ့နေမလို့ဘဲ။ဆရာရောက်နေတယ်ဆိုလို့”
သူပြောတဲ့ဆရာဆိုတာကဦးခင်မောင်ကိုပြောတာလေ။
“အော်။ဒါနဲ့နှင်းဆီဝန်ထမ်းတွေကိုကောင်တာမှာစုဖို့ပြောလိုက်”
“ဟုတ်”
ဒီတော့ကျမလည်းကျန်တဲ့ဝန်ထမ်းတွေကိုကောင်တာမှာစုခိုင်းလိုက်တယ်။မိနစ်ပိုင်းလောက်နေတော့ဂျာကြီးရောက်လာပြီး။
“ကဲဒီနေ့အလုပ်ကိုနေ့တစ်ဝက်ပိတ်လိုက်ပြီ၊ ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးပြန်လို့ရပြီ”
“ဒါပင်မဲ့ဂျာကြီးဒီမှာတဲနေတဲ့ဧည့်သည်တစ်ဖွဲရှိတယ်လေ။အဲ့ဒါကိုဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“သိပ်ပြီးစိတ်ပူမနေနဲ့၊သူတို့ကဒီနေ့ဘဲပြန်တော့မှာ၊ခဏနေဆိုကားရောက်ပြီ”
ပြောနေရင်းနဲ့ကားရောက်လာတာပေါ့။
“ဒါနဲ့နှင်းဆီ”
“ဟုတ်”
“နင်ကတော့ခဏနေဦး၊ဆရာကဟော်တယ်စာရင်းကိုစစ်ချင်လို့တဲ့”
“အော်ဟုတ်”
နာရီပိုင်းလောက်နေတော့အားလုံးပြန်ကုန်ကြပါပြီ။အဲ့နောက်ဂျာကြီးကျမကိုစရင်းစာအုပ်နဲ့ဦးခင်မောင်ရှိတဲ့အခန်းကိုသွားဖို့ပြောတယ်။
ဒီတော့ကျမလည်းဦးခင်မောင်ရှိတဲ့အခန်းကိုသွားလိုက်တာပေါ့။
“ဦးလေးကျမဝင်ခဲ့လို့ရမလား”
“အေးအေးဝင်ခဲ့”
“ဟုတ်”
ကျမလည်းဝင်သွားတာပေါ့
“ခဏလေးစောင့်ဦး”
အဲ့နောက်ကျမမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကိုကျမမရုံနိုင်ဘူး။ကျမကြက်သေသေသွားတယ်။ကျမမျက်လုံးတွေကအဲ့ဒီကနေမခွာနိုင်ဘဲဖြစ်နေတယ်။
ဦးခင်မောင်ရဲ့တုတ်ခိုင်ပြီရှည်လျှားတဲ့လီးကြီးကိုမြင်လိုက်ရတဲ့ကျမကအသားတွေတစ်စက်စက်တုန်လာတယ်။လီးကြီးမှာအကြောတွေနဲ့ထောင်မတ်နေတယ်။
“ဘယ်လိုလဲနှင်းဆီကိုယ်ကြီးရဲ့လီးကြီးကိုကြိုက်ရဲ့လား။”
ဦးခင်မောင်စကားအဆုံးမှာကျမသတိပြန်ဝင်လာတယ်။ကျမအခန်းထဲကနေပြေးထွက်မယ်အလုပ်-
“အခုမှဘာထွက်ပြေးတာလဲ”
ဦးခင်မောင်ကကျမကိုနောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးနို့တွေကိုညှစ်နေတယ်။
“ဟင်--မလုပ်ပါနဲ့ဦးရယ်-----ကျမတောင်းပန်ပါတယ်------အား---အမေတို့ကယ်ပါ။”
“မလှုပ်နဲ့ငါမကြမ်းချင်ဘူး”
“ဟင်---အလုပ်ပါနဲ့အားးးးးးး------ကယ်ကြပါ”
ကျမလည်းအတင်ရုံးပြီးထွက်ပေးတာပေါ့။ဒါပင်မဲ့တံခါးကအပြင်ကနေလော့ကျနေတယ်။
“ဒါဒါ-ဟိုလူရုပ်မာဂျာကြီးလုပ်တာဘဲ”
စိတ်ထဲမှဂျာကြီးကိုနာကျည်းမိတယ်။
“ဖျန်းး---အားး”
ဦးခင်မောင်ကကျမရဲ့ပါးကိုအားကုန်လွှဲရိုက်လိုက်တယ်။
“ကောင်မနင်ကဘာမို့လို့ငါ့အလိုကိုမလိုက်တာလဲ”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ကျွန်မဆံပင်ကိုအရင်းကနေဆွဲဆောင့်ပြီးခေါ်သွားတယ်။
ကျမလည်းဆံပင်ဆွဲခံရတဲ့နာကျင်မှုကြောင့်မရုံးနိုင်ဘဲသူခေါ်ရာကိုပါသွားတယ်။
“သွားကောင်မ-----ဖျောင်း”
နောက်တစ်ချက်ထက်ပြီးကျွန်မပါးကိုရိုက်လိုက်တယ်။
ကျမမှာအသားနာကောတစိမ်းအမျိုးသားနဲ့လိုးရမယ်ဆိုတာကောပါစိတ်ကသိနေတော့အရမ်းဝမ်းနည်းလာတယ်။
ဒါ့ကြောင့်မျက်စိထဲကမျက်ရည်များကျလာတာပေါ့။
“ကောင်မငိုနေတယ်။---တိတ်စမ်းနင်မျက်ရည်တွေကိုသုပ်လိုက်--နင်ထက်ပြီးအသားနာချင်လား”
အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ကျမကြောက်လည်းကြောက်နေမိတယ်။ဒါနဲ့ကျမရဲ့မျက်ရည်တွေကိုကျမလက်နဲ့သုပ်လိုက်တာပေါ့။
“ကောင်းတယ်။ဒါပင်မဲ့နင်ကဆိုးတယ်။---အစကတည်းကငါ့အလိုကိုလိုက်ခဲ့ရမှာ”
“ငါကအစတုန်းကဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့နင့်ကိုကာမအရသာပေးမလို့”
“ဒါပင်မဲ့ငါအခုစိတ်ပြောင်းသွားပြီနင့်ကိုအကြမ်းနည်းဘဲသုံးမယ်။”
“မလုပ်--မလုပ်ပါနဲ့---ကျမတောင်းပန်ပါတယ်။”
“ဖျန်းးးးး-----------အားး”
“ဒီကောင်မကအမှတ်မရှိဘူးဘဲ။”
ဦးခင်မောင်ကပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ကျမကိုဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ကျမခန္ဓာကိုယ်ကရုံးပင်မဲ့အားမရှိတော့ဘူး။ကျွန်မခန္ဓာကိုယ်ကမှောက်လျှက်အနေအထားဖြစ်သွားတယ်။
“နင့်ဖင်ကြီးကဖောင်းကားနေတာဘဲ”
“ဖျန်းးးးးး”
ဦးခင်မောင်ကကျွန်မဖင်ကိုလက်နဲ့အားပါပါရိုက်လိုက်တယ်။
“အားးးးးးးး---ဟင့်အလုပ်ပါနဲ့တောင်းပန်ပါတယ်---အမေ့အားးးးး”
ဦးခင်မောင်ကကျမရဲ့ထဘီကိုအတင်းဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
“အားပါးပါး--ကောင်းလိုက်တာကောင်မလုံးနေတာဘဲ----ဖျန်းးးးးးးး”
“အားးးးးးးးးးး”
ဦးခင်မောင်ကကျမရဲ့အတွင်းခံကိုပါအတင်းဆွဲချွတ်လိုက်တာပေါ့။
“မလုပ်ပါနဲ့------အားးးးးးး”
ကျမပြောနေတုန်းမှာဘဲဦးခင်မောင်ကျမခန္ဓာကိုယ်ကိုဆွဲတင်လိုက်ပြီးစောက်ပေါက်ကိုသူ့လီးကြီးနဲ့ထောက်လိုက်တယ်။
‘မလုပ်ပါနဲ့အားးး----တောင်းပန်ပါတယ်’
ကျမစကားမဆုံးလိုက်ခင်မှာဘဲ”စွပ်ပြွတ်-------------အားးးးးးးးးးးးးး”
ဦးခင်မောင်ကသူ့လီးကြီးကိုကျွန်မစောက်ပေါက်ထဲအတင်းထိုးထဲ့လိုက်တယ်။အထဲမှာနွေးသလိုကြီးဖြစ်သွားတယ်
လူကအားမရှိတော့ဘူး။အသားတွေကတစ်စက်စက်တုန်နေတယ်။
ဒါကကာမအရသာဆိုတာထင်တယ်။
အတွင်းပိုင်းတစ်ခုလုံးရားတက်လာတယ်။
“တောင်းပန်ပါတယ်-အားးးးးး”
“တောင်းပန်မနေနဲ့--ဟားး---ကဲနောက်တစ်ချက်ကွာ”
ဦးခင်မောင်ကသူ့လီးကြီးကိုအတင်းပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးအားယူကာနောက်တစ်ချက်ထက်ပြီးဆောင့်လိုက်၏။
“စွပ်-----ဇွပ်ဖွတ်--------အားးးးးးးးးးးးးးးး”
ဒီတစ်ခေါက်အသွင်းမှာအရင်တစ်ခေါက်ကနဲ့မတူဘဲရင်ထဲမှာလှိုက်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။
ဒီတစ်ခေါက်တော့မရုံးတော့ဘူး။ရုံးလည်းမရုံးနိုင်တော့တာလည်းပါတာပေါ့။ရည်းစားတောင်မထားဘူးတဲ့ကျမကအခုတော့သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ကာမအရသာကိုခံစားနေရတယ်လေ။တကယ်ရှက်စရာကောင်းတာမှန်ပါတယ်။
“အမယ်---ကောင်မစိတ်ပါလာပြီမှတ်လား။”
ဦးခင်မောင်ရဲ့လက်ကကျမရဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုဖြည်းဖြည်းလေးပွတ်ပေးနေတယ်။
“အားမခံနိုင်တော့ဘူး--အားးးးးးးးး”
ဦးခင်မောင်ကတဖြည်းဖြည်းပွတ်ရာကနေမြန်လာတယ်။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးး--အားး--တော်ပါတော့--အား”
“ကောင်မစိတ်ပါလာပြီမလား---နင့်စောက်ပတ်ကြိးကစိုနေပြီ---ဟားးး”
ကျမခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးပူထူပြီးဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာမသိတော့ဘူး။
ကြီးမားလှတဲ့ဦးခင်မောင်ရဲ့လီးကြီးကကျွန်မစောက်ပေါက်ထဲမှတစ်နေတယ်။
ယောက်ျားတွေနဲ့တစ်ခါမှလိင်မဆက်ဆံဘူးတော့တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်။အမှန်ဆိုကျမရုံးနေရမှာပါ။ဒါပင်မဲ့မရုံးနိုင်တော့ဘဲကိုယ်တိုင်ကစိတ်ပါချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။
“အားးးးးး”
ဦးခင်မောင်ရဲ့ကသူ့ရဲ့လီးကြီးကိုကျမစောက်ပေါက်ထဲကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေရင်းတစ်ဖြည်းဖြည်းမြန်မာတယ်။
“ဇွပ်-စွပ်--စွပ်စွပ်စွပ်”
လက်ကလည်းအငြိမ်မနေဘဲစောက်ပတ်ဘေးနှုတ်ခမ်းများကိုခပ်မြန်မြန်ပွတ်နေတယ်။
သူပွတ်ပါများလေလေကျမစောက်ပတ်အတွင်းထဲကအရမ်းရားပြီတက်လာတယ်။
“အားးး-----ဟင့်----အင့်-------အားးးးးးးးးးးး-အာ့”
အသံစုံထွက်နေတဲ့ကျမအသံတွေကအခန်းတစ်ခုလုံးကိုလွှမ်းခြုံနေမိတယ်။
ကျမလည်းရုံးရမှာပင်မေ့နေပြီးကာမအရသာကိုအလိုက်သင့်ခံစားနေမိပြီဖြစ်တယ်။
“အောင်မယ်ကောင်မကောင်းနေပြီမှတ်လား၊ဒီထက်ကောင်းအောင်ငါလုပ်ပေးရမလား”
“ဟုတ်--ဟုတ်ကဲ့”
ကျမရဲ့ပါးစပ်ကနေလွှတ်ကနဲထွက်ထွားတယ်။သတိပင်မထားလိုက်နိုင်ဘဲပါးစပ်ကထွက်သွားတာပေါ့။ဦးခင်မောင်ကရယ်ပြီး။
“ဟားဟားးး--ပွင့်လင်းတာကောင်းတယ်။”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ဦးခင်မောင်ကသူ့လီးကြီကိုစောက်ပေါက်ကနေတစ်ဆုံးဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးအားတစ်ချက်ယူလိုက်တယ်။ပြီးတော့မှ-
“စွပ်ဇွပ်----အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဦးခင်မောင်ရဲ့လီးကြီးကအားပြင်းစွာြဖင့်ကျမရဲ့အပျိုစဥ်ပါကင်လေးထဲကိုနစ်ဝင်သွား၏။
“အားးးးးးးးးး-----နာတယ်----------အားရားတယ်----ကောင်းတယ်အားးးးးး”
ပါးစပ်မှအသံစုံထွက်နေသောကျမကိုဦးခင်မောင်တစ်ယောက်ကပြုံးပြီးကြည့်နေတယ်။ပြီးတော့အချက်၃၀ကျော်လောက်ကိုဆက်တိုက်ခက်ပြင်းပြင်းဆောင့်တာပေါ့။
“ဇွပ်---စွပ်----စွပ်စွပ်စွပ်စွပ်----အားးးးးးးးးး---ဟင့်ဟင့်အင့်”
ထိုသို့ဖြင့်အသံများကအခန်းတစ်ခုလုံးကိုလွှမ်းခြုံနေပြီဖြစ်တယ်။
“ကောင်မငါပြီးတော့မယ်---နင့်ရဲ့စောက်ပေါက်ထဲမှာငါပြီးမယ်”
“မလုပ်ပါနဲ့ကျမတောင်းပန်ပါတယ်။ အထဲမှာတော့မပြီးပါနဲ့။”
ပြောနေရင်းနဲ့ကျမရဲ့စောက်ပေါက်ထဲမှာနွေးကနဲခံစားလိုက်ရတယ်။
“ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ပေါက်၊ဒါတောင်ဖုတ်ကိုမလိုးရသေးဘူး”
“အားးးးးးးးး-အားးးး-ဟင့်”
ကျမမှာဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘဲကာမအရသာရဲ့ထိတ်ဆုံးကိုရောက်ရှိနေပြီဖြစ်တယ်။
“ကောင်မနင်ထိတ်ဆုံးရောက်နေပေမဲ့ငါထိတ်ဆုံးမရောက်သေးဘူး”
ဦးခင်မောင်ကပြောလည်းပြောရင်းကျမရဲ့လက်တွေကိုဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီးကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုသူ့ရဲ့လျှာကြီးကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီးပါးစပ်ထဲကိုအတင်းမွှေပါတော့တယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”
“ကောင်မနင်ကဖာသာသာပါဘဲ”
ဦးခင်မောင်ကအဲ့ဒီလိုပြောလိုက်လဲကျမမနာတော့ပါဘူး။ကျမကိုယ်တိုင်လဲကာမအရသာကိုထိတွေ့မိပြီဖြစ်တာမို့လို့ဆက်ပြီးခံစားကြည့်ချင်မိတယ်။
အဲ့နောက်ဦးခင်မောင်ကကျမရဲ့မချွတ်ရသေးတဲ့အဝတ်စားတွေကိုအတင်းဆွဲချွတ်လိုက်တာပေါ့။
ပြီးတော့နို့သီးခေါင်းများကိုခက်ကြမ်းကြမ်းဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီးပါးစပ်တွေနဲ့အတင်းဆို့ပါတော့တယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်---ပွတ်ပွတ်ပွတ်---အားးးးးးးးးးးး--ဟင့်--အင့်”
ဦးခင်မောင်ကနို့သီးခေါင်းများကိုလျှာပြားနှင့်လျှပ်လိုက်ခက်ကြမ်ကြမ်းဆုတ်လိုက်နဲ့လုပ်နေပြီးအားတဲ့လက်တစ်ဖက်ကလည်းနို့တစ်ဖက်ကိုအတင်းညှစ်နေ၏။
“အားးးးးးးးးး-ကောင်းလိုက်တာ------အားးးးးးး”
ကျမရဲ့ပါးစပ်မှကောင်းလိုက်တာဟုဆက်တိုက်ရေရွတ်နေမိတယ်။ကျမကိုကျမထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ခါးများကိုပင်ကော့၍ပေးနေမိတယ်။
ဦးခင်မောင်ကကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးကြီးအားထည့်ရန်ဟန်ပြင်လိုက်တယ်။
“အားးးး-အင့်အင့်”
စောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးကြီး၏ထိပ်ပိုင်းဒစ်မြုပ်ရုံမျှသာထည့်လိုက်တယ်။
“အားးးးးးးးး”
“ကောင်မနင့်ဖုတ်ကဖောင်းနေတာဘဲ၊ ငါကပါကင်ဖောက်ရတာပေါ့”
ပြောလည်းပြောဖုတ်ထဲကိုသူ့လီးကြီးလည်းအတင်းထိုးထည့်တယ်။
“စွပ်စွပ် ဖတ်”
“အားးးးးးးးသေပါပြီ”
လီးကြီးကတစ်ဝက်ဘဲဝင်သေးပင်မဲ့ကျမတော်တော်ခံနေရပြီ။နာလည်းနာ၊ယားလည်းယားတက်လာနေပြီဖြစ်တယ်။
ဦးခင်မောင်ကလီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးအားယူကာတစ်ချက်ထဲဆောင့်ချလိုက်တယ်။
“အောင်မလေးကယ်ကြပါအုံး--------အားးးးးးးးးးး--နာတယ်---အားးး-အင့်”
နောက်တော့ဦးခင်မောင်ကအသွင်းအထုတ်မှန်မှန်ခက်ကြမ်းကြမ်းလုပ်လိုက်တယ်။
ခံလို့ကောင်းလွန်တော့ဘယ်နှစ်ချက်မှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး။အတွင်းပိုင်းမှာနွေးကနဲခံစားလိုက်တော့မပြီးသွားမှန်းသိတယ်။
“ကောင်းလားကောင်မ”
“ဟုတ်--ဟုတ်ကောင်းပါတယ်ဦး”
“ငါမပြီးသေးဘူးထပ်ပြီးလုပ်ဦးမယ်”
ဦးခင်မောင်ကကျမကိုဆွဲထူလိုက်ပြီးသူ့လီးကြီးကိုကျမပါးစပါထဲအတင်းထိုးထည့်တော့တာပေါ့။
”ခဏလေးနေပါဦး။”
“မရဘူး--လာ”
ဦးခင်မောင်ရဲ့၈လက်မလောက်ရှိတဲ့လီးကြီးကကျမရဲ့ပါးစပ်နဲ့မဆန့်မပြဲဖြစ်နေတယ်။
ဦးခင်မောင်ကတော့ခက်ကြမ်းကြမ်းကိုအတင်းသူ့လီးကြီးကိုထည့်နေတယ်။
သူ့လီးကြီးကကျမအာခေါင်ကိုပါလာထိနေပြီ။
“အဟွတ်--အွတ်----အားးးးးးး---တောင်းပန်ပါတယ်”
“ဟာဒီကောင်မဒီလောက်တောင်အသက်မအောင့်နိုင်ဘူးလား”
အဲ့လိုပြောပြီးလီးကြီးနဲ့ပါးစပ်ထဲကိုထပ်ပြီးထိုးတယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ်”
သူကျမဆံပင်ကိုအရင်းကနေဆွဲပြီးသူ့လီးကြီကိုဆက်တိုက်ကျမပါးစပ်ထဲမှာအသွင်းအထုတ်လုပ်နေတယ်။
ကျမကိုအနားမပေးဘူး။
အချက်၄၀လောက်အပြီးမှာငန်တဲ့အရသာခံစားလိုက်ရတယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်---ဖွတ်--ဇွတ်---အွတ်အွတ်”
ကျမပါးစပ်ကနေသုတ်ရည်တွေကျလာပါတော့တယ်။
ပြီးတော့ကျမလဲဘာမှမသိလိုက်တော့ဘူး။ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့်ကာမဆက်ဆံခဲ့ရတာပင်ပန်းနေပါပြီ။
အဲ့နောက်တော့အိပ်ပျော်သွားတယ်ထင်ပါတယ်။
နိုးလာတော့လက်ထဲမှာပိုက်ဆံအုပ်တစ်အုပ်ကိုတွေ့တာပေါ့။
“ဒါနင့်အတွက်မုန့်ဖိုး၊ဒီနေ့နင့်မွေးနေ့မှတ်လား၊မုန့်ဖိုးပေးတယ်လို့သဘောထားလိုက်”
“ဒါပင်မဲ့...”
“ဒါပင်မဲ့ဆိုတာကိုမပြောနဲ့၊နင်နဲ့ငါဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုသူများတွေကိုထုတ်ပြောမယ်မကြံနဲ့ကြားလား။ပြောလို့ကတော့ဒီဗီဒီယိုကအင်တာနက်ပေါ်ရောက်သွားမယ်။အဝတ်အစားဝတ်ပြီးပြန်တော့။”
ကျမရမ်းဝမ်းနည်းလာတယ်။ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဘဝမှာအနာဂတ်မရှိတော့ဘူးလို့ကိုထင်နေမိတယ်။ဦးခင်မောင်ကတော့ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ထွက်သွားတယ်။ကျမလည်းအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်လေ။လမ်းတစ်လျှောက်လုံးဟိုဟိုဒီဒီတွေးနေမိတာပေါ့။ညအိပ်ခံနည်းတော့ဦးခင်မောင်နဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုပြန်တွင်းရင်းအိပ်ယာထဲမှာကိုယ့်ဘာသာကိုကာမအရသာကိုနိုးဆွနေမိပါတော့တယ်။
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment