ပီယဆေးနှင့်အရူးမလေးမြမြ
ဇီးခြံရွာအဝင်လမ်းသို့ဘိုးတော်ပုံစံဝတ်ထားတဲ့လူနှင့်လူတစ်စုဝင်လာကြတယ်။
ပြီးတော့ရွာသူကြီးဦးလှအောင်အိမ်အတွင်းသို့ဝင်လိုက်ကြ၏။
“ဆရာကြွပါကြွပါ”
“ဆရာတို့ကိုပင့်လိုက်ရတာကတော့ကျွန်တော့သမီး”
ဘိုးတော်ပုံစံဝတ်ထားတဲ့လူကလက်ကာပြလိုက်ပြီး
“သိတယ်--ဒီနေ့မှမကုပေးရင်မရတော့တာသိတယ်---ဒီနေ့ညဘဲကုမယ်”
“ဟုတ်ဟုတ်”
ရွာလူကြီးမှာခေါင်းတစ်ညိမ်ညိမ့်ဖြင့်။
“သူကြီးခင်ဗျသမီးကိုကျုပ်တို့ဒီညဘဲကုမယ်”
“ဒီလိုကိစ္စကအလွန်အန္တာရယ်ကြီးတယ်၊ဒါ့ကြောင့်ဟော့ဒီမှာရော့အမွှေးတိုင်တွေညမှောင်လာတာနဲ့ရွာတိုင်းကအိမ်တွေမှာထွန်းထားလိုက်။အားလုံးအိမ်ပြင်မထွက်ကြနဲ့”
“ဟုတ်ဟုတ်ကဲ့ပါအဘရယ်--ဒါနဲ့အဘတို့ကိုဘာများစီစဥ်ပေးရမလဲ”
“မလိုဘူး---ဆေးကုဖို့အတွက်သာစိတ်ညိမ်တဲ့အိမ်တစ်ခုကိုရှာပေးထား”
“ဟုတ်ကျွန်တော်တို့ရှာပြီးသားပါဗျ”
“အေးအေး--ကောင်းပီ--အဲ့အိမ်ကိုဘဲအဘတို့နာမယ်ဟဲ့”
အဲ့နေ့ကဇီးခြံရွာမှာလူတွေဟိုနေရာတစ်စုဒီနေရာတစ်စုနဲ့ရောက်ရက်ခက်နေကြပါတယ်။
အကြောင်းကတော့သူကြီးသမီးမြမြကိုကုမဲ့ကိစ္စပါ။
ဒီအကြောင်းတွေဖြစ်ခဲ့တာသိပ်မကြာသေးပါဘူး။
အမှန်တော့မြမြကစိတ်လွတ်သွားတာပါ။
ဒါပင်မဲ့ဇီးခြံရွာကတောခေါင်ပြီးဆေးသိပညာနည်းကြသူတွေဖြစ်တာမို့လို့ရှေးနည်းအတိုင်းဘိုးတော်တွေဘာတွေပင့်ပြီးကုတဲ့သဘောပါဘဲ။
ဇီးခြံရွာလူတွေမသိတာကဘိုးတော်ကအတုဆိုတာပါဘဲ။
ဘိုးတော်အတုနာမည်ကဦးလှရွှေပါ။သူ့တပည့်နှစ်ယောက်ကတော့ဖိုးအောင်နဲ့ဖိုးမောင်ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ပါ။
ဦးလှရွှေကအောက်လှမ်းနည်းအနည်းငယ်ကိုတက်သူမို့လို့သူတို့ကပီယဆေးကိုဖော်ချင်နေတာပါ။
ပီယဆေးဖော်ဖို့အတွက်အပျိုတစ်ယောက်လိုနေပါတယ်။
ဖြစ်ချင်တော့မြမြအကြောင်းကိုသူတို့ကကြားလိုက်ပါတယ်။
မြို့နဲ့အလှမ်းမကွာတဲ့ဦးလှရွှေကမြမြကသူရဲပူးတာမဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုသိနေပါတယ်။
ဆုံစမ်းကြည့်လိုက်တော့မြမြကအပျိုဆိုတာကိုပါသိလိုက်ပါတယ်။
ဒီရွာမှာပီယဆေးဖော်မယ်ဆိုရင်သင့်တော်တာမို့လို့ဦးလှရွှေတို့ကအကြံကြီးကြီးနဲ့ဇီးခြံရွာကိုရောက်လာတာပါ။
“ဆရာကြီးအကျွန်တော်တို့ပီယဆေးကအောင်မြင်ပါပြီတဲ့မြမြကပြန်ကောင်းလာမှာလားဗျ”
“မပူပါနဲ့ကွာသူ့ကိုပူးထားတာကဖုတ်၊မြမြကသေပြီးနေပြီလို့ပြောလိုက်မှာပေါ့-ပြီးရင်အဆိပ်တိုက်ပြီးသတ်လိုက်ရုံဘဲလေကွာ”
“ဟာမလုပ်ပါနဲ့ဗျာနုနုထွတ်ထွတ်လေးဘဲရှိသေးတာမသတ်လိုက်ပါနဲ့”
“ဟာမင်းတို့ကလည်းကွာသတ်ပြီးရင်သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုပြန်ဖော်ပြီးအသတ်ပြန်သွင်းလိုက်ရင်အနည်းဆုံးနှစ်၂၀လောက်ခံတယ်ကွ”
“အော်ဒီလိုကိုး--ဆရာကကျွန်တော်တို့ရဲ့ဆရာပါဘဲဗျာ”
“ဟားးးးးးးးး”
ဒီလိုအကြံကြီးကြီနဲ့လာတာကိုရွာသူရွာသူးတွေကလုံးဝကိုမသိကြပါဘူး။
ဦးလှရွှေတစ်ယောက်ကတော့လိုအပ်တာတွေကိုသူ့တပည့်တွေနဲ့ပြင်ဆင်နေပါပြီ။
“ညနေတောင်ဆောင်းတော့မှာပါဘာလား”
ညနေ၅နာရီလောက်ထိုးတော့မြမြကိုဦးလှရွှေတို့တည်းရာရွာအစွန်ကသင်္ကျိုင်းကုန်းနားကအိမ်ကိုခေါ်လာပါတယ်။
“ဆရာဆရာ--ကျမတို့သမီးလေးကိုခေါ်လာပါပြီ”
“အော်သကြီးကတော်တို့တောင်ရောက်လာပြီဘဲ---ဆရာကတရားထိုင်နေတယ်”
ပြောနေရင်းနဲ့ဦးလှရွှေထွက်လာပါတယ်။
“ရောက်လာကြပြီလား--ကဲကဲမိုးချုပ်တော့မှာမို့လို့သွားသွားအိမ်ပြန်ကြတော့--ဖယောင်းတိုင်ထွန်းဖို့မမေ့ကြနဲ့ကြားလား”
“ဟုတ်ဟုတ်”
ဦးလှရွှေတို့ထွန်းခိုင်းတဲ့ဖယောင်းတိုင်မှာအိပ်ငွေ့ချတဲ့အောက်လှန်းအတက်ပါနေတာမို့လို့ထွန်းလိုက်တာနဲ့တရွာလုံးအိပ်ကုန်ကြမှာပါ။
“ကဲသမီးမြမြတက်လာခဲ့”
“ဘာလဲ--ဘာလို့တက်ရမှာလဲ-ငါကရဲနော်နင်တို့ကိုဖမ်းလိုက်ရမလား”
ဦးလှရွှေတို့ကရူးနေတဲ့မြမြကိုရယ်ပြီးကြည့်နေကြတာပေါ့။
“ဦးတို့ကသမီးကိုအအေးတိုက်မယ်”
“ဟုတ်လားပေးပေး”
ဦးလှရွှေတို့ကမြမြကိုခိုင်းရင်လုပ်အောင်စီမံထားတဲ့ဆေးကိုတိုက်လိုက်ပါတယ်။
သောက်ပြီးတာနဲ့မြမြတစ်ယောက်ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။
“ဆရာသူငြိမ်သွားပြီ”
“အေးကောင်းတယ်--အချိန်ကစေ့သေးဘူး--သူနဲ့ကာမဆက်ဆံလို့မရသေးဘူး--ခဏဆောင့်မရမယ်”
“ဟုတ်”
ဖိုးအောင်နဲ့ဖိုးမောင်တို့ကတော့ဖုထွက်တင်းရင်းနေတဲ့မြမြရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပြီးတော်လေးကိုတောင်နေကြပါပြီ။
“ဆရာကျွန်တော်တို့မရတော့ဘူး”
“အေးအေးမင်းတို့မရရင်လည်းကိုင်လို့တော့ရတယ်အပျိုသာမပျက်စေနဲ့”
ဦးလှရွှေခွင့်ပြုလိုက်တာနဲ့တပည့်ကျော်နှစ်ယောက်ကလည်းမြမြကိုစပြီးကိုင်ပါတော့တယ်။
မြမြကတောသူဆိုပင်မဲ့အရမ်းကိုလှတယ်။အသက်၂၀ကျော်လောက်သာရှိသေးပြီးအသားအရည်အရမ်းကြီးမညိုဘဲဖြူတဲ့ဘက်နဲနဲသွားတယ်။ခန္ဓာကိုယ်ကငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးလိုသေးသေးသွယ်သွယ်လေးဖြစ်နေပြီးဆံပင်တွေကတင်အထိရှိတယ်။
တစ်ခါမြင်ဖူးရင်ယောက်ျားတိုင်ပြစ်မှားမိမှာအသေအချာပါဘဲ။
ခွင့်ပြုချက်ရလိုက်တဲ့တပည့်နှစ်ယောက်ကမြမြရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုမလိုးရုံတမယ်ကိုင်ကြပါတယ်။
ဖိုးအောင်ကမြမြရဲ့အပေါ်ရင်ဖုန်းလေးကိုအရင်ချွတ်လိုက်ပြီးဖြူဖွေးနေပြီးလက်တစ်ဆုပ်စာမျှသာရှိတဲ့နိုးကြီးတွေကိုအတင်းညှစ်ပါတော့တယ်။
ဖိုးမောင်ကလည်းသူ့ရဲ့လက်ကိုမြမြရဲ့လုံချည်ထဲကိုထိုးထည့်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့စောက်ဖုတ်ကိုလက်ညှိုးလေးနဲ့စမ်းပြီးတွေ့တော့မှစောက်ဖုတ်အစိလေးကိုလက်ညှိုးနဲ့ချေပေးလိုက်တယ်။
နှုတ်ခမ်းသားဆူဆူလေးတွေကိုလည်းဖိုးမောင်ကအတင်းနမ်းလိုက်ပြီးမြမြရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုဖိုးမောင်ကသူ့လျှာကိုအတင်းထည့်လိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့မြမြရဲ့လျှာဖျားလေးကိုကလိပေးနေပါတယ်။
မြမြကတော့ဆေးအစွမ်းကြောင့်မလှုပ်မရှက်နေနေပါတယ်။
နို့တွေကိုချေနေတဲ့ဖိုးအောင်ကလည်းနို့သီးခေါင်းလေးတွေကိလျှာဖြားလေးနဲ့ကလိပေးနေလိုက်တယ်။
“ဟျောင့်တွေတော်တော့---ပီယဆေးဖော်ဖို့အချိန်ကျပြီ”
“ဆရာကလည်းခဏလေးပါ”
“ပီယဆေးဖော်ပြီးရင်မင်းတို့ကိုပေးလိုးမယ်--ဟုတ်ပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့”
အဲ့ဒါနဲ့ဆရာတပည့်တွေပီယဆေးဖော်ဖို့အတွက်စတင်ပြီပြင်ဆင်ပါတော့တယ်။
လိုအပ်တဲ့စည်းတွေဘာတွေဝိုင်းဖယောင်းတိုင်တွေဘာတွေထွန်းပြီအလယ်မှာမြမြကိုအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။
“ဆရာစတော့မှာလား”
“အေးစတော့မယ်”
“မင်းတို့အပြင်ဘက်မှာစောင့်နေကြားလား”
“ဟုတ်”
ထို့ကြောင့်ဦးလှရွှေမှာပီယဆေးဖော်တော့မှာမို့မြမြနှင့်ကာမဆက်ဆံရမည်ဖြစ်တယ်။
ဦးလှရွှေကမိမိ၏အင်္ကျီမျာကိုအသာအယာချွတ်လိုက်၏။
ထို့နောက်မြမြအချိန်ကျသည်နှင့်မြမြရဲ့ထဘီကိုဖြည်းညှင်းစွာဆွဲချွတ်လိုက်၏။
ပြီးလျှင်အတွင်းခံကိုချွတ်လိုက်ပြီးပေါင်ကိုဖြဲလိုက်၏။
အပျိုစဥ်လေးဖြစ်သောမြမြ၏စောက်စိနီနီလေးမှာပြူးကနဲထွက်လာ၏။
အပျိုစဥ်စောက်စိလေးကိုမြင်လိုက်ရတဲ့ဦးလှရွှေ၏လီးမှာထောင်မတ်လာပြီဖြစ်၏။
ဦးလှရွှေကအပျိုစဥ်လေးမြမြရဲ့စောက်စိကိုသူ့ရဲ့လျာကြမ်းကြီးဖြင့်တစ်ချက်ရပ်လိုက်၏။
“ပြွတ်-----”
“အားးးးးးး-အာ့”
ဆေးစွမ်းကြောင့်ငြိမ်နေသောမြမြမှာကာမစိတ်ကြောင့်တစ်ချက်ငြီးလိုက်၏။
ထို့နောက်ဦးလှရွှေကသူ့ရဲ့မြမြရဲ့ဆေးအစွမ်းကိုပြေအောင်ဂါထာတစ်ခုမန်းလိုက်၏။
“အာာာ--နင်ကဘယ်သူလဲ--ငါသခင်မကိုဘယ်ခေါ်လာတာလဲ---ပြီးတော့ဘာလာလုပ်တာလဲ”
ပီယဆေးစွမ်းအောင်လို့သာမြမြရဲ့ဆေးအစွမ်းကိုပြယ်ပေးလိုက်ရတာဦးလှရွှေမှာအရူးမြမြကိုဆေးစွမ်းမပြယ်ပေးချင်။
“အော်သခင်မလေးသခင်မလေး၏ဖခမည်းတော်ကသခင်မလေးအားအရသာရှိအောင်လုပ်းပေးရမည်ဟုဆိုကာကျွန်တော်မျိုးကိုလွှတ်လိုက်ချင်းဖြစ်ပါတယ်။”
ဦးလှရွှေမှာစိတ်မနှံ့တဲ့မြမြကိုအရူးပုံဖမ်းပြီးရွှီးလိုက်သတဲ့။
“အိုငါ့ခမည်းတော်ကလွှတ်လိုက်တာဆိုတော့ငါ့၌ငြင်းစရာမရှိဆက်ပြီးလုပ်စေ”
ဦးလှရွှေကတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးများဖြင့်မြမြရဲ့စောက်စိကိုပွတ်၍နမ်းပေးလိုက်၏။
“ပြွတ်---အားးးးးးးးးးးးး--အာ့အာ့----ယားတယ်---လုပ်ပါအုံးခမည်းတော်အားးး”
မြမြစိတ်မနှံ့သူဖြစ်၍အော်ချင်ရာကိုအော်နေသော်လည်းဦးလှရွှေမှာဆက်၍ပင်နမ်းနေ၏။
“ပြွတ်ပြွတ်---အားး--အာ့-ဟင့်”
မြမြရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှအရည်များစတင်ပြီးဆိုလာတယ်။
ငြီးသံများမှာအဆက်မပြတ်ပင်ဖြစ်၍ခါးများပင်ကော့လာသည်။
“အားးးးးယားလိုက်တာ---ယားတယ်။”
ထိုအချိန်မှာဦးလှရွှေကပီယဆေးဖော်ရန်မြမြရဲ့စောက်ပေါက်ထဲကိုမိမိတွင်ပါလာသောကွမ်းသီးအားအတင်းထိုးထည့်လိုက်၏။
သို့သော်ကွမ်းသီးမှာကြီးသဖြင့်မဝင်သောကြောင့်ဦးလှရွှေကအတင်းပင်ထိုးထည့်လိုက်တော့မှကွမ်းသီးတစ်ဝက်ဝင်သွား၏။
“အားးးအောက်မလေးးး----နာလိုက်တာ---အားး-ခမည်းတောကဒီလိုလုပ်ခိုင်းလိုက်တာလား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်မလေး”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ဦးလှရွှေကမြမြစောက်ဖုတ်ထဲသို့လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကိုသွင်းလိုက်၏။
“စွပ်----အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး--အင့်--ဟင့်”
မြမြမှာရူးသော်လည်းကာမအရသာကိုခံစားနိုင်နေ၏။
လက်ညှိုကိုဦးလှရွှေကအချက်ပေါင်းမျာစွာမြမြ၏စောက်ဖုတ်ထဲကိုအသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်၏။
တဖြည်ဖြည်းကော့ကော့တက်လာသောမြမြမှာစိတ်မနှံ့သော်လည်းအရသာကိုတောင်းဆိုနေ၏။
“အားးးးးးး----လုပ်ပေးပါ----အားးး---ကြမ်းကြမ်းလေး”
ဦးလှရွှေကလက်ညှိုးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးလက်ခလယ်နှင့်လက်ညှိုးနှစ်ခုလုံးကိုသုံးပြီးထက်မှန်၍မြမြစောက်ဖုတ်ထဲကိုစိုက်ချလိုက်၏။
လက်ညှိုးနဲ့တင်အတော်လေးတောင်းတနေသောမြမြမှာအခုတော့ပိုပိုပြီးတောင်းတာလာလေပြီ။
အစပိုင်းမှာဦးလှရွှေကအသွင်းအထုတ်ဖြည်းညှင်းသော်လည်းနောက်ပိုင်မှာပိုပိုပြီးမြန်လာတယ်။
“စွတ်စွတ်ဇွတ်---အွတ်--အားးးးးးးးးးးး”
မြမြမှာစကားပင်ပြန်မပြောနိုင်တော့။မျက်နှာကြီးတစ်ခုလုံးအနီရောင်သန်းနေပြီဖြစ်တယ်။
အချက်၃၀နီးပါးလောက်အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုင်ပြီးနောက်မြမြတ်၏စောက်ဖုတ်အတွင်း၌အရည်များစွာစီးကျလာ၏။
ဦးလှရွှေတစ်ယောက်မြမြတစ်ချီပြီးပြီဆိုတာကိုသိလိုက်၏။
ထို့နောက်မြမြ၏နှုတ်ခမ်းများကိုဦးလှရွှေကတစ်ချက်နမ်းလိုက်၏။
မြမြကစိတ်မနှံ့သော်လည်းအလိုက်သင့်ပင်နေနေ၏။
ဦးလှရွှေကမြမြပါးစပ်ထဲသို့သူ့လျှာကြီးကိုသွင်းပြီးမြမြရဲ့လျှာလေးကိုကလိပေးလိုက်၏။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”
ထို့နောက်ဦးလှရွှေကသူ့ရဲ့ထောင်နေတဲ့လီးကြီးကိုမြမြရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုထည့်ဖို့လုပ်တော့၏။
ပထမဦးဆုံးလီးကြီးကိုမြမြရဲ့စောက်ဖုတ်မှာတေ့လိုက်တာပေါ့။
လီးကြီးမှာ၈လက်မလောက်ရှိသည်ဖြစ်၍အပျိုဖြစ်သူမြမြနှင့်မလိုက်ဘဲဖြစ်နေ၏။
“ကောင်းလိုက်တဲ့ပါကင်လေးကွာ”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ဦးလှရွှေတစ်ယောက်ခက်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချလိုက်၏။
“ဇွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး---နာတယ်”
ဦးလှရွှေကသူ့လီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်နဲ့တေ့ပြီးပြင်းပြင်းတစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တာပေါ့။
ဒါ့ကြောင့်အပျိုဖြစ်သူမြမြကကော့ပြီးတက်လာပါတော့တယ်။
“အားးး-အားး-အာ့--အင့်--ဟင့်”
ဦးလှရွှေကရဲ့လီးကြီးကအပျိုလေးမြမြရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုတစ်ဝက်ပင်ဝင်နေပြီးအပျိုအမှေးပါးနဲ့ခံနေတော့တာပေါ့။
“ကောင်းလိုက်တာ---ကောင်မကအပျိုစစ်လွန်တယ်”
“စွပ်စွပ်---အားးးးးးးးးး”
ဒါ့ကြောင့်ဦးလှရွှေကနောက်ထက်၃ချက်ကိုခက်ပြင်ပြင်းထက်ပြီးဆောင့်လိုက်ပါတော့တယ်။
ဦးလှရွှေဒီတစ်ခေါက်စောင့်ချက်ကအရမ်းပြင်းတာမို့လို့စောက်ဖုတ်ရဲ့ဘေးနံရံတွေပါပွန်းလာသလိုအပျိုအမှေးပါးပါကွဲအပ်သွားပါတော့တယ်။
“ဖျက်-အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး--နာတယ်---အားးးးးးးးးးးးးး--ရပ်တော့”
မြမြမှာအရမ်းနာ၍အာခေါင်ကိုပင်ချစ်ကာအစွမ်းကုန်အော်ပါတော့တယ်။
သို့သော်ဦးလှရွှေမှာကာမအရသာကိုပိုပိုပြီးခံစားဖို့အတွက်မြမြနာတာပင်ဂရုမစိုက်တော့ဘဲအဆက်မပျက်ဆောင့်လိုက်၏။
ဆောင့်လိုက်တဲ့ဒဏ်ကြောင့်စောက်ဖုတ်နဲ့လီးအကြိမ်ကြိမ်ပွတ်တိုက်မိသဖြင့်ပွန်းကာသွေးများစတင်စီးကျလာပြီဖြစ်တယ်။
“ဘုန်းဘုန်း--ပြွတ်ပြွတ်---ဖွတ်-ဖွတ်--အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
အချက်ပေါင်း၃၀လောက်ဆောင့်လိုက်တဲ့နောက်ဦးလှရွှေတစ်ယောက်ပြီးချင်သလိုလိုဖြစ်လာတာမို့မြမြရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲတွင်ပြီးလိုက်၏။
ထို့နောက်မြမြရဲ့နီရဲနေသောနို့သီးများကိုသူ့ရဲ့လက်ကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့်အတင်းဆုပ်နယ်လိုက်၏။
အချိန်တစ်ခုကြာဆုပ်နယ်ပြီးအားရသောအခါနို့သီးခေါင်းထိပ်နီနီလေးများကိုသူ့၏လျှာကြမ်းကြီးဖြင့်ကလိလိုက်၏။
နို့တစ်ဖက်ကိုလျှာနဲ့ကလိလျှင်နောက်တစ်ဖက်ကိုလက်များဖြင့်အတင်းကိုဆုပ်နယ်နေတော့၏။
“ပြွတ်ပြွတ်--ပွတ်-ပွတ်-ပွတ်--အားးးးးးး-အာ့အာ့”
မြမြမှာစိတ်မနှံ့ရုံသာရှိ၍အပျိုလေးဖြစ်သောကြောင့်ဦးလှရွှေရဲ့ခက်ကြမ်ကြမ်းလိုးလိုက်သောဒဏ်ကြောင့်အားမရှိဘဲစကားပင်မပြောနိုင်တော့ဘဲရှိ၏။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ဦးလှရွှေရဲ့လီးကြီးဟာပြန်လည်ထောင်မတ်လာပြီဖြစ်၏။
ဦးလှရွှေကမြမြရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုမှောက်လှဲလိုက်၏။
အနောက်ဘက်ကိုကော့နေသောဖင်ဖြူဖြူကြီးကိုဦးလှရွှေကတစ်ချက်ရိုက်လိုက်၏။
“ဖျောင်း----အားးးးးးးးးးးး”
ဖြူဖွေးနေသောဖင်ကြီးအားလျှာထိပ်ဖြင့်အသေအချာလေးလျှပ်လိုက်၏။
ထို့နောက်အနောက်ဘက်ကိုပြူပြီးထွက်နေသောစောက်ဖုတ်နီနီလေးကိုသတွေးစွတ်လိုက်၏။
ဦးလှရွှေကသူ့ရဲ့ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးကိုအနောက်မှတော့လိုက်ပြီးအစွန်းကုန်ဆောင့်လိုက်တော့၏။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်း--ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်----အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
မြမြရဲ့ငြီးသံဟာရှည်သထက်ပို၍ပင်ရှည်လာ၏။
အချက်၂၀ကျော်ကျော်လောက်အဆက်မပြက်ဆောင့်လိုက်တာမို့လို့မြမြရဲ့စောက်ဖုတ်မှစတင်ပြီးအရည်ကျည်များတလတ်ဟောကျဆင်းလာ၏။
အရည်ကျည်များကြောင့်ချောင်သွားသောစောက်ဖုတ်ထဲမှဦးလှရွှေကသူ့လီးကြီးကကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးစောက်ပေါက်ထဲသို့ထက်မှန်သွင်းရန်ပြင်ဆင်၏။
စောက်ပေါက်ထဲတွင်ထည့်ထားသောကွမ်းသီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်ထဲသို့ပြောင်းထည့်လိုက်၏။
ကွမ်းသီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲသို့အတင်းထိုးထည့်လိုက်သောကြောင့်မြမြမှာကော့တက်လာသော်လည်းအရင်လိုးခဲ့ပြီးဖြစ်သော့ကြောင့်ချောင်နေပြဖြစ်ရာအတင်းထိုးထည့်စရာမလိုတော့။
“ဖျောင်းဖျောင်း--------အားးးးးးးးးးး--နာတယ်---အာ့”
မြမြရဲ့ဖင်ကြီးကို၄ချက်လောက်ဆင့်ရိုက်လိုက်၏။
ဦးလှရွှေကအပျိုလေးမြမြရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုပါကင်ဖောက်တာအားမရသဖြင့်စောက်ပေါက်ကိုပင်ပါကင်ဖောက်ရန်ကြံနေပြီဖြစ်တယ်။
ထို့နောက်လီးကြီးအားမြမြရဲ့စောက်ပေါက်တွင်တစ်ချက်တေ့လိုက်ပြီးဆောင့်လိုက်တော့၏။
“ဇွတ်-----အားးးးးးးးးးးးးး”
“ကောင်းလိုက်တဲ့ပါကင်လေးကွာ--ဖျောင်း”
စောက်ပေါက်ကိုတော့ဦးလှရွှေတစ်ယောက်ကြာကြာမလိုးနိုင်ဘဲဖြစ်၏။
အကြောင်းမှာစောက်ဖုတ်ထက်ပို၍ကျပ်နေသောကြောင့်အချက်၂၀လောက်ပင်ဆောင့်နိုင်၏။
“ဗြောင်းဘုန်း-ပြွန်ပြွန်--အွတ်အွတ်---အားးးးးး--တော်ပါတော့”
ဦးလှရွှေတင်မကမြမြမှာလည်းအတော်လေးပင်လူးလိမ့်နေ၏။
စိတ်မနှံ့သော်လည်းကာမအရသာကိုတော့နားလည်နေ၏။
ဦးလှရွှေဆောင့်လိုက်တိုင်းမြမြကပိုပြီးတော့ကော့ကော့ပေးနေ၏။
ထို့နောက်ဦးလှရွှေပြီးချင်လာပြဖြစ်ရာမြမြ၏စောက်ပေါက်ထဲတွင်ပြီးလိုက်၏။
“ပွတ်ပွတ်---ဗွတ်--ဇွတ်”
ဦးလှရွှေရဲ့လီးကိုမြမြစောက်ပေါက်ထဲကဆွဲထုတ်လိုက်တာနဲ့စောက်ပေါက်ထဲတွင်ပြည့်ရှန်နေသောလီးရည်များမှာတစ်လက်ဟောထွက်လာ၏။
“အားးးးးးးးးး--ကောင်းလိုက်တာ”
သို့သော်ဦးလှရွှေအားမရသေးမြမြရဲ့ဆံပင်တွေကိုဆက်ကနဲဆွဲဆောင့်လိုက်၏။
ထို့နောက်မြမြရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုသူ့ရဲ့ထောင်မတ်နေသေးသောလီးကြီးအားအတင်းထိုးသွင်းလိုက်၏။
မြမြမှာအားမရှိသဖြင့်မရုံးနိုင်ဘဲဖြစ်၏။
“ကောင်မအားးး-ကောင်းလိုက်တာ--အားးး”
ဦးလှရွှေကဇွတ်အတင်းကိုထိုးသွင်းနေသော်လည်းလီးကြီးမှာမြမြပါးစပ်နဲ့မဆန့်ဘဲဖြစ်နေ၏။
သို့သော်ဦးလှရွှေမှာလက်မခံဘဲအဆက်မပြတ်ပင်ထိုးထည့်၏။
လီးထိပ်ကြီကမြမြရဲ့အာခေါင်ကိုပင်ထိတော့မှပြန်ပြီးဆွဲထုတ်လိုက်၏။
ဦးလှရွှေကမြမြခေါင်းကိုအတင်းကိုင်ပြီးအချက်၃၀လောက်ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ဆောင့်လိုက်တော့၏။
“ဇွတ်အွတ်-- ဇွတ်အွတ်-- ဇွတ်အွတ်-- ဇွတ်အွတ်-- ဇွတ်အွတ်”
အချက်၃၀လောက်ပြီးမှပြီးချင်လာတာနဲ့မြမြရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာပြီးလိုက်တော့၏။
ထိုသို့လိုးအပြီးတွင်ဦးလှရွှေတစ်ယောက်ကာမရဲ့အရသာကိုအပြည့်အဝခံစားလိုက်ရ၍အကြောများပင်ထောင်သွား၏။ထို့နောက်စောဖုတ်ထဲတွင်ထည့်ထားသောကွမ်းသီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး
”အောင်ပြီ-အောင်ပြီ”
ဟုတ်ပြောကာအမွေးတိုင်၊ဖယများကိုညှိမ်း၍ပီယဆေးဖော်တာကိုအဆုံးသက်လိုက်၏။
ထို့နောက်အဝတ်အစားများပြန်ဝတ်ကာအိမ်ရှေ့တွင်ထိုင်နေသောတပည့်များကိုအချက်ပြလိုက်၏။
အချက်ပြလိုက်တာနဲ့တပည့်နှစ်ယောက်မှာအိမ်ထဲသို့ပြေးဝင်လာကြပြီးတုံးလုံးလှည်းနေသောမြမြကိုထပ်ပြီးလိုးကြတာပေါ့။အဲ့နေ့ညကမြမြကိုတလှည့်စီလိုးလိုက်ကြပြီးမနက်မိုးလင်းခံနီးတွင်အဆိပ်ကြွေး၍သတ်လိုက်ပြီးရွာသားများအားဖုတ်ဝင်တာဖြစ်၍အရင်ကတည်းကသေနေပြီဖြစ်သည်ဟုလိမ်လိုက်၏။
ထို့နောက်မြမြအလောင်းကိုပြန်ဖော်ကာမြမြ၏ဝိညာဥ်ကိုပြန်သွင်း၍ဆရာတပည့်သုံးယောက်နဲ့မြမြတို့ရဲ့နေ့တိုင်းညဆိုလိုးပွဲကြီးကျင်းပပါတော့တယ်။
ပြီးပါပြီ
စာရေးသူ
MR-J
No comments:
Post a Comment