ရှမ်းမလေးစောပြည့်
မြန်မာပြည်ရဲ့အရှေ့ဘက်ဆုံးမှာရွာလေးတစ်ရွာရှိတယ်။အဲ့ရွာနာမည်းကနန်းခေါတဲ့။ထိုးမြန်မာနယ်စပ်မှာတည်ရှိတယ်။ရွာထဲကလူတွေကတိုင်းရင်းသားတွေဖြစ်တယ်။သူတို့ကထိုးနဲ့ရှမ်းဆက်တွေဖြစ်တယ်။
သူတို့မှာထူးဆန်းတဲ့ဓလေ့တွေများစွာရှိတယ်။အဲ့ရွာကတောအရမ်းခေါင်တဲ့အပြင်အဲ့ရွာကလူတွေကတစ်ယောက်မှမြို့ပေါ်ကိုမရောက်ဘူးကြဘူးတဲ့။
လူအယောက်၅၀၀လောက်နဲ့ရွာတည်ထားကြတာ။သူတို့ရွာကသိပ်မသေးပေမဲ့ထူးဆန်းတာကအဲ့ရွာမှာမိန်းမတွေကယောက်ျားလေးတွေနဲ့ရှင်ရင်အလွန်များနေတာဘဲ။၄၅၀လောက်ကမိန်းမတွေလေ။၅၀လောက်ကဘဲယောက်ျားလေးတွေပေါ့။
ဒါ့ကြောင့်အဲ့ရွာကယောက်ျားလေးဆိုရွှေနည်းနည်းတန်ဖိုးထားကြတယ်တဲ့။ယောက်ျားတွေကကြိုက်သလောက်မိန်းမယူလို့ရတယ်တဲ့။တခြားရွာတွေကဧည့်သည်လာရင်လည်းမိန်းကလေးတွေနဲ့ဧည့်ခံတယ်တဲ့။
မိန်းကလေးတွေနဲ့ဧည့်ခံတယ်ဆိုတာကလာတဲ့ဧည့်သည်ကရွာထဲကအရွယ်ရောက်ပြီးသားမိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်ရင်ခေါ်ပြီးအိပ်လို့ရတယ်တဲ့။
အမှန်တော့အပေါ်ကအဖြစ်အပျက်တွေကပါးစပ်ရာဇဝန်သာသာသာရှိတာပါ။
ကျွန်တော့နာမည်ကရဲရင့်ပါ။ကျွန်တော်ကမြန်မာနဲ့ထိုင်းကိုကူးကူးပြီးအလုပ်လုပ်နေတဲ့လူတစ်ယောက်ပါ။
အသက်ကတော့၂၄နှစ်ရှိပါပြီ။
အထက်ကပုံပြင်ကကျွန်တော်သူငယ်ချင်းကပြောပြတာပါ။ဟုတ်လားမသိပင်မဲ့ကျွန်တော်ထိုးနဲ့မြန်မာကိုအကြိမ်ကြိမ်တောလမ်းကကူးနေတာဘာရွာမှမတွေ့ပါဘူး။သူကတော့သူကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့တာတဲ့။
ဒီအကြောင်းတွေကိုပြန်တွေးကြည့်ရင်ရင်ထဲမှာဝမ်းနည်းနေမိပါတယ်။ဒီနေ့ကျွန်တော်တောထဲမှာနယ်စပ်စစ်သားတွေနဲ့တွေ့လို့လွတ်အောင်ပြေးရင်းတောထဲမှာမျက်စိလည်နေပါတယ်။
လမ်းကလည်းပြောက်နေတဲ့အပြင်သွားနေကြလူတွေနဲ့ပါလူကွဲနေပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ကျွန်တော်ထိုင်းဘက်ကိုသွားဖို့အရှေ့ဘက်ကိုတည့်တည့်လျှောက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။
အချိန်အတော်လေးလမ်းလျှောက်လာပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ကျွန်တော်ရွာတစ်ရွာကိုတွေ့လိုက်ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ကျွန်တော်ရွာထဲကိုလမ်းမေးမလို့ဝင်ခဲ့ပါတယ်။
ရွာလေးစည်စည်ကားကားရှိပါတယ်။
ဒါပင်မဲ့ကျွန်တော်တွေ့တဲ့လူတိုင်းကမိန်းမတွေပိုများပါတယ်။
သူတို့ကျွန်တော့ကိုမတွေ့ခင်အထိဘာမှမဖြစ်ပင်မဲ့ကျွန်တော့ကိုတွေ့တာနဲ့အားလုံးကဝိုင်းပြီးကျွန်တော့အိပ်တွေကိုပါကူသယ်တာ၊ကျွန်တော့ကိုပါကူတွဲတာတွေလုပ်ကြပါတယ်။
“ဟိုဟိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်-ဒါပင်မဲ့”
“ရပါတယ်အကိုရပါတယ်ညီမတို့သယ်ပါရစေ”
“အာမလုပ်ပါနဲ့”
“ရပါတယ်၊အမကျမတို့ဒီအစ်ကိုကိုရွာလူကြီးအိမ်ပို့လိုက်မယ်”
“အေးအေးအဲ့လိုဘဲလုပ်ရမှာပေါ့”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ကျွန်တော့ကိုရွာလူကြီးအိမ်ပို့လိုက်ကြတယ်။
ရွာလူကြီးအိမ်ကိုရောက်တော့ကျွန်တော်သတိထားမိတာကမိန်းမတွေအများကြီးကရွာလူကြီးအိမ်ပတ်ပတ်လည်မှာကျွန်တော့ကိုဝိုင်းကြည့်နေကြတာပါဘဲ။
“တောင်းပန်ပါတယ်မောင်ရင်ဦးရွာထဲသွားနေတာစောင့်ရတာကြာသွားလား”
ရွာလူကြီးကရှမ်းအဝတ်အစားနဲ့စကားပြောပုံကယဥ်ကျေးတယ်။
“ဟိုရပါတယ်၊ကျွန်တော်လမ်းပြောက်နေလို့ပါ”
“အော်မောင်ရင်ကလမ်းပြောက်နေတာလား”
“ဟုတ်”
“ဒါဆိုမောင်ရင်နာမည်ကဘယ်သူလဲဘယ်ကိုသွားမှာလဲမသိဘူး”
“ကျွန်တော့နာမည်ကရဲရင့်ပါကျွန်တော်ကထိုင်းကိုသွားမှာပါ”
“အော်၊ဒါပင်မဲ့ဒီနေ့တော့ဦးတို့ရွာမှာတည်းပါကွယ်”
“အော်ရပါတယ်”
“မဟုတ်တာတည်းပါ”
ရွာလူကြီးကကျွန်တော့ကိုအတင်းတောင်းဆိုနေရုံတင်မကဘူးဘေးကကြည့်နေသူတွေကပါတောင်းဆိုကြတော့ကျွန်တော်လည်းဒီရွာမှာတည်းလိုက်ရတာပေါ့။
“ဦးနာမည်ကိုမှတ်ထား--စောတင်ကိုတဲ့၊ဒီရွာနာမည်ကနန်းခေါတဲ့”
ရွာလူပြောလိုက်တဲ့နန်းခေါရွာဆိုတာကျွန်တော်သူငယ်ချင်းပြောဖူးတဲ့ရွာဆိုတာတန်းသိလိုက်ပါတယ်။
အင်းအဲ့လိုဆိုရင်တော့ဒီရွာကိုလာရတာပွတာဘဲပေါ့။
ဒါပင်မဲ့ပါးစပ်ကထုတ်မေးဖို့မသင့်ဘူးလေ။
အဲ့ဒါကြောင့်လည်းမမေးလိုက်ဘူးပေါ့။
အတွေးတွေမဆုံးသေးခင်မှာဘဲ-
“ကဲကဲအားလုံးအိမ်ပြန်ကြတော့ဧည့်သည်အနေခက်နေမယ်”
အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ရွာသူကြီးအိမ်ကလူတော်တော်များများပြန်ကုန်ကြတယ်။
ရွာထဲကကာလှသားတစ်ယောက်ကကျွန်တော်တည်းရမဲ့အိမ်ကိုလိုက်ပြတယ်လေ။
“အာကျွန်တော့နာမည်ကရဲရင့်ပါ”
“အော်ဟုတ်ကျွန်တော့နာမည်ကစိုင်းသူပါ”
“အော်ဟုတ်ဒါနဲ့ဒီရွာနဲ့ထိုင်းနဲ့ဘယ်လောက်ဝေးလည်းမသိဘူး”
“အင်းအရမ်းကြီးတော့မဝေးပါဘူးဒါပင်မဲ့မျက်ခင်းပြင်နဲ့ရေစီးသန်တဲ့ချောင်းကိုဖြတ်ရတယ်လေညဆိုရေစီးအရမ်းသန်တယ်”
“အော်ဟုတ်”
“ဒါတွေကိုမပူပါနဲ့အုံးအစ်ကိုရာဒီနေ့ညပူရမှာတွေရှိပါတယ်ဗျ”
“ဗျာပူရမှာတွေရှိတယ်”
“ဟုတ်တယ်ပူရမှာတွေရှိတယ်ကျွန်တော်တို့ရွာမှာဧည့်သည်ကိုကြိုတဲ့ညအပျိုတော်ဆိုတာရှိတယ်”
“ညအပျိုတော်????”
“ဟုတ်တယ်ညအပျိုတော်၊ဟိုဗျာပြောရရင်အစ်ကိုနဲ့အိပ်မဲ့မိန်းကလေးဆိုပါတော့”
“ဗျာ”
ကျွန်တော့အတွေးထဲမှာကျွန်တော့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပြောတာအမှန်တွေပါ့လားဆိုတာနားလည်လာတယ်။
ကျွန်တော်တို့ကသူစတယ်ဘဲထင်နေတာ။ဒါမှမဟုတ်ဇာတ်လမ်းထွင်တယ်ပေါ့။စိုင်းသူပြောသလိုဆို--
“အစ်ကိုအစ်ကို”
“ဗျာ”
“အစ်ကိုလန့်သွားတာလား”
“ဟုတ်”
“မလန့်ပါနဲ့ဗျာ၊ဒီလိုဘဲရွာကိုရောက်လာတဲ့ဧည့်သည်တွေကဒီလိုဘဲလန့်တတ်ပါတယ်နောက်တော့သူတို့လည်းသဘောကျသွားတာဘဲ---ဟားးးးး”
ကျွန်တော်လည်းတစ်ချက်ပြုံးလိုက်တာပေါ့။အလကားနေရင်းမိန်းမတစ်ယောက်နဲ့အိပ်ရမှာဆိုတော့လေ။
ဒါပင်မဲ့ကျွန်တော်ကမိန်းမတွေနဲ့သိပ်ပြီးမထိတွေ့ဘူးဘူး။ရည်းစားတောင်မရှိဘူးလေ။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ကျွန်တော်လည်းယောက်ျားဘဲမိန်းမတွေကိုစိတ်ဝင်စားသလိုကာမအရသာကိုလည်းလိုချင်တဲ့သူပါ။
ဒါပင်မဲ့အလုပ်ကိုဘဲဖိလုပ်တဲ့သူမို့ဒါတွေနဲ့စိမ်းနေတယ်။
အခုတော့ဘယ်ကဘယ်သူလဲဆိုတာတောင်မသိတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့အတူအိပ်ရမှာဆိုတော့ရင်တောင်ခုန်တယ်။
“အာဒါနဲ့စိုင်းသူအဲ့ဒါကလေ”
“အစ်ကိုရဲရင့်ရာစိတ်မပူပါနဲ့ကျွန်တော်ဆိုမိန်း၈ယောက်တောင်ယူထားတဲ့သူပါဗျ၊အစ်ကိုနဲ့အိပ်ရမဲ့သူကလှပါတယ်ဗျ”
“ဟုတ်ပါပြီ၊အစ်ကိုမရှင်းတာတွေရှိတယ်၊မေးလို့ရမလား?”
“ဟုတ်ရပါတယ်,ဘာမေးမှာလဲဗျ?”
“ဒီလိုကွမင်းတို့ရွာရဲ့ဓလေ့နဲ့ဘာလို့မိန်းမတွေကြည့်များနေရတာလဲ၊ပြီးတော့မင်းကဘာလို့မိန်းမ၈ယောက်ယူထားတာလဲ”
ကျွန်တော်လည်းမသိတာနဲ့အားမနာတန်းစိုင်းသူကိုမေးလိုက်တော့တာပေါ့။
စိုင်းသူတစ်ချက်ပြုံးပြီးကျွန်တော့ကိုစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့အကုန်ဖြေပေးပါတယ်။
“ဒီလိုအကိုရဲရင့်ရ၊ကျွန်တော်တို့ရွာကအရင်ကဒီလိုဓလေ့တွေမရှိခဲ့ဘူး။ကျွန်တော့အရင်မျိုးဆက်၃ဆက်လောက်ကဗျာကပ်ရောဂါတစ်ခုကဒီအနီးနားရွာတွေကိုရိုက်ခတ်ခဲ့တယ်။အဲ့ရောဂါကြောင့်ဒီဒေသလုံးအငတ်ဘေးဖြစ်တော့တာပေါ့။သူများရွာတွေနဲ့မတူတာကကျွန်တော်တို့ရွာကပိုပြီးခေါင်တယ်၊ပြီးတော့ရိုးရာအရပေါ့ဗျာယောက်ျားတစ်ယောက်ကမိန်းမတစ်ယောက်ကိုယူပြီးရင်သေချင်သေပါစေအဲ့မိန်းမကိုသေတဲ့အထိလုပ်ကြွေးရမယ်တဲ့၊အငတ်ဘေးရောက်တော့သိတဲ့အတိုင်းမိန်းမတွေကိုအိမ်မှာနေခိုင်းပြီးယောက်ျားဖြစ်သူတွေကရောဂါကိုမကြောက်ဘဲအလုပ်လုပ်ကြတယ်လေ။တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့တစ်ရွာကနေတစ်ရွာကူးရင်းကနေတစ်ရွာလုံးမှာယောက်ျားနည်းနည်းလောက်ဘဲအသက်ရှင်တာပေါ့၊လူမျိုးစုလေးလည်းမပျောက်ပျက်အောင်ဒီလိုဓလေ့တွေကိုကျင့်သုံးရတော့တာပေါ့ဗျာ၊ကံဆိုးချင်တော့မွေးလိုက်တိုင်းလည်းမိန်းကလေးကများနေတာဗျ”
စိုင်းသူအဲ့လိုပြောလိုက်ချိန်မှာကျွန်တော်အားလုံးနားလည်လာတယ်။
နေ့လည်ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ကျွန်တော်တည်းတဲ့အိမ်ကိုအပျိုမိန်းမတွေအများကြီးရောက်ချလာကြတယ်။
ကျွန်တော်လည်းလန့်သွားတာပေါ့။
နောက်တော့မှထမင်းဟင်းတွေစားဖို့လာပို့တာတဲ့။
ထမင်းပို့ပြီးတော့တောင်မပြန်ဘဲဝိုင်းပြီးကျွန်တော့ကိုကြည့်နေကြတာစားမတတ်ပါဘဲဗျာ။
စိုင်းသူကရောက်လာပြီးပြန်ခိုင်းတော့မှအပျိုတွေအားလုံးပြန်သွားကြတယ်။
ပြောသာပြောတာအပျိုတွေအားလုံးကအချောတွေကြည့်ဘဲ။
ကျွန်တော်မြင်ဖူးတဲ့ချောပါပေ့ဆိုတဲ့ထိုင်းမင်းသမီးတွေ၊မြန်မာမင်းသမီးတွေနေခဲ့တော့။
အတော်လေးလှကြတယ်ဗျ။ဖင်တွေရင်တွေကလည်းပြောစရာမလိုအောင်ကိုဖုထွက်နေသလိုကိုယ်လုံးလေးတွေကလည်းငါးရန့်ကိုယ်လုံးလေးတွေကြနေတာဘဲ။
ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းကတော့အခုခေတ်မော်ဒန်တွေတွေ့ရင်မနာလိုဘဲကိုယ့်ကိုကိုသက်သေသွားနိုင်တယ်။
အသားအရည်တွေကဖြူဖွေးနေတာဘဲ။
“အစ်ကိုရဲရင့်ဒီမှာအစ်ကိုဝတ်ဖို့အင်္ကျီတွေ၊အစ်ကို့အင်္ကျီတွေကိုတော့ကျွန်တော့မိန်းမတွေကလျှော်ပေးနေတယ်။”
“ဟုတ်ဟုတ်အာဒါနဲ့စိုင်းသူ”
“ဟုတ်”
“မင်းကမိန်းမ၈ယောက်တောင်ယူထားတာဆိုတော့မင်းမိန်းမတွေကအဲ့လိုကွာတစ်ယောက်ထက်ယူမယ်ဆိုမင်းကိုခွင့်လွတ်မှာလား”
“ခွင့်လွှတ်တာပေါ့၊ဒီရွာကမိန်းမတွေကညီမတွေလိုနေတာလေ။နားလည်မှုရှိကြပါတယ်”
“အော်”
“ဒါနဲ့အစ်ကိုအစ်ကိုနဲ့ဒီညအိပ်ရမဲ့သူကစောပြည့်တဲ့ဗျ၊အစ်ကိုသိပ်ပြီးကံကောင်းတယ်”
“စောပြည့်ဟုတ်လား၊ဘာတွေကံကောင်းတာလဲ၊လုပ်ပါအုံး”
“ဘာကံကောင်းလည်းမမေးနဲ့စောပြည့်ကရွာရဲ့အလှဆုံးအပျိုလို့ပြောလို့ရတယ်။သူကနောက်လလောက်ဆိုရင်၂၀ပြည့်တော့မှ၊၂၀ပြည့်သွားလို့ကတော့ရွာမှာရှိတဲ့ယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်နဲ့လက်ထက်ရတော့မှာ၊ရွာထိပ်ကဦးစောရှင်နဲ့လေ၊အခုတော့သူကအစ်ကိုနဲ့အိပ်ရတော့မှာ”
“ဟာဒါဆိုအပျိုပေါ့”
“ဟုတ်တယ်”
“ဟာဒါဆိုငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊ဦးစောရှင်ကလက်ခံပါ့မလား”
“စိတ်မပူနဲ့ဦးစောရှင်ကလက်ခံတယ်၊သူကကံကောင်းစေတယ်လို့တောင်မှတ်ယူထားတာ၊ပြီးတော့သူ့မိန်းမ၁၆ယောက်တောင်ရှိတယ်”
စိုင်းသူပြောလိုက်တဲ့အတိုင်းဆိုရင်ဒီရွာမှာမိန်းမတွေရဲ့တန်ဖိုးကမရှိသလောက်ဘဲဗျ။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ပါလေကျွန်တော်ကတော့နေရင်းထိုင်ရင်းပွတာဘဲလို့မှတ်ယူလိုက်ပါတယ်။
ညတောင်တော်လေးယောက်ချင်လာပြီ။
ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးကျွန်တော်တည်းတဲ့စီကိုလာကြတဲ့ရွာကရှားပါးယောက်ျားအားလုံးနည်းပါးနဲ့စကားထိုင်ပြောနေလိုက်တယ်။
အချိန်ကုန်မှန်းမသိအောင်ကိုကုန်သွားတယ်။
အခုညနေ၇နာရီထိုးနေပြီ။အားလုံးလည်းပြန်သွားကြပြီ။
ကုတင်ပေါ်ကိုကျွန်တော်တက်ပြီးအိပ်ဖို့လုပ်လိုက်တော့မှသတိရတယ်စောပြည့်ဆိုတဲ့ကောင်မလေးလာအုံးမှာဘဲ။
“တောက်တောက်...အစ်ကိုညီမဝင်လာလို့ရလား”
“ဘယ်သူလဲမသိဘူး”
“စောပြည့်ပါရှင့်”
“အင်းဝင်ခဲ့လေ”
စောပြည့်ဆိုတဲ့ကောင်မလေးအသံကတော်လေးနာဝင်ချိုပါတယ်။အသံလေးကိုယ်ကနားထောင်လို့ကောင်းပြီးအေးအေးလေးပါ။
“ကျွီ.....”
တံခါးအဖွင့်မှာကျွန်တော်အံ့သြလိုက်ရတယ်။
တကယ်ကိုလှတဲ့ကောင်မလေးပါဗျာ။မြို့မှာဆိုရင်မင်းသမီးဖြစ်နိုင်တဲ့မျက်နှာမျိုးဗျ။
ပိန်ပိန်ပါးပါးရှိတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့အနက်ရောင်တောက်တောက်မျက်လုံးလေးတွေဖုထွက်နေတဲ့တင်သားရင်သားတွေကကျွန်တော့ကိုအတော်လေးရင်ခုံစေပါတယ်။
ဆံပင်အရှည်ကိုဆံတုန်းထုံးထားပြီးရှမ်းရိုးရာရင်ဖုံးအစဥ်ပုံစံရက်ပြီးဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီလေးကိုဝတ်ထားပါတယ်။
မျက်နှာလေးကဝိုင်းဆက်နေပြီနှာတံလေးကအတော့ကိုဆင်းနေပါတယ်။
တင်းနေတဲ့လုံချည်ကြောင့်လားအဖုတ်နေရာလေးကအရှေ့ကိုဖောင်းထွက်နေပါတယ်။
“အစ်ကိုကျွန်မကစောပြည့်ပါ၊ဒီညအစ်ကိုရဲ့စိတ်ကိုညီမကဖြေပေးရမှာပါ။”
“ဟုတ်၊ဒါပင်မဲ့ကျွန်တော်အတွေ့အကြုံမရှိဘူး”
“မပူပါနဲ့”
ပြောရင်းနဲ့စောပြည့်တစ်ယောက်ရှေ့ကိုတိုးလာတယ်။
ပြီးတော့ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းကိုသူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့အတင်းနမ်းလိုက်တယ်။
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကလာနမ်းတော့အတော်လေးရင်ခုံသွားတယ်။ဒါပင်မဲ့ကျွန်တော်လည်းသူရဲ့ခါးကိုအတင်းဖက်လိုက်ပြီးနမ်းတယ်။
သူ့ရဲ့လက်တွေကကျွန်တော့ရဲ့လယ်ပင်းကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးနုနုရွရွရှိတဲ့သူ့လက်ချောင်းလေးတွေကကျွန်တော့ရဲ့ဆံပင်ကိုပွတ်သတ်နေတယ်။
ပြီးတော့သူ့ရဲ့လျှာဖျားလေးကိုကျွန်တော့ပါးစပ်ထဲဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးသွင်းလိုက်တယ်။
ကျွန်တော်လည်းစောပြည့်ရဲ့လျှာလေးကိုလက်ခံပေးလိုက်ပြီကျွန်တော့ရဲ့လျှာကိုပါသူ့ပါးစပ်ထဲကိုထည့်ပေးလိုက်တယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်--ပွတ်”
အပြန်အလှန်တစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲကိုတစ်ယောက်အပြန်အလှန်လျှာတွေကိုထိုးသွင်းကြရင်းလျှာအချင်းချင်းကလိနေတာပေ့ါ။
အဲ့အချိန်စောပြည့်ရဲ့လက်တွေကအောက်ကိုချလာပြီးကျွန်တော့ရဲ့လီးကိုပွတ်သက်လာပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်းကျွန်တော့လက်တွေနဲ့စောပြည့်ရဲ့ဖင်ကိုကိုင်လိုက်ပြီးဖြည်းညှင်းစွာချေပေးလိုက်တယ်။
စောပြည့်ကနမ်းတာကိုခဏရပ်လိုက်ပြီ
“အစ်ကို့ဟာကြီးကတောင်နေပြီ”
“အင်းညီမလီးစုပ်တတ်လား”
“အင်းး”
စောပြည့်ကပါးမှာနီရဲသွားပြီးကျွန်တော့ကိုအဖြေပေးတယ်။
ကျွန်တော်လည်းခုတင်ပေါ်မှာအသာလေးလှည်းပေးနေလိုက်တယ်။
စောပြည့်ကလိုက်ကုံးလိုက်ပြီးကျွန်နော့ရဲ့လီးရှိတဲ့ဘောင်းဘီနေရာကိုယားကျိကျိလေးဖြစ်အောင်ပွတ်ပေးနေတယ်။
ပြီးတော့မှအသာအယာဘောင်းဘီကိုဖြည်းညှင်းစွာဖြုတ်လိုက်တယ်။
စောပြည့်ရဲ့အပြုအစုကြောင့်ကျွန်တော့ရဲ့ထောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးကဘောင်းဘီချွတ်လိုက်ချင်းမှာဘဲစောပြည့်ရဲ့မျက်နှာရှေ့မှာအတင်းထောင်မတ်နေတယ်။
“အစ်ကိုဟာကြီးကအကြီးကြီးဘဲနော်ညီမတောင်ကြောက်လာပြီ”
“မကြောက်ပါနဲ့စုပ်ပေးပါ”
“ဟုတ်”
စောပြည့်ကပြုံးလိုက်ပြီးသူ့ရဲ့လက်နုနုလေးနဲ့ကျွန်တော့လီးကိုဖွဖွလေးကိုင်ပေးလိုက်တယ်။
“နွေးနေတာဘဲ”
စောပြည့်ရဲ့လက်ချောင်းလေးတွေကအရမ်းနုရွလွန်းတော့ကျွန်တော့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးအကြောတွေထောင်ကနဲထောင်ကနဲထသွားတယ်။
အဲ့နောက်စောပြည့်ကကျွန်တော့ရဲ့လီးကြီးရဲ့ထိပ်ကိုသူ့ရဲ့လျှာဖျားလေးနဲ့လျှပ်ပေးတယ်။
“ပွတ်ပွတ်ပွတ်--အားးးကောင်းတယ်ညီမအဲ့လိုထပ်ပြီးလုပ်ပေး”
ကျွန်တော်တောင်းဆိုတာကိုစောပြည့်ကလိုက်လျှောပါတယ်။ထပ်ခါထပ်ခါကိုဆက်တိုက်သူ့လျှာဖျားလေးနဲ့ကျွန်တော့လီးထိပ်ကလေးကိုကလိပေးနေပါတယ်။
သူကလိလေလေပိုပြီးလိုချင်လာတဲ့ကျွန်တော့ရမက်စိတ်ကတဖြည်းဖြည်းပိုကြီးလာပါတယ်။
ကျွန်တော်ရွစိရွစိဖြစ်လာတာကိုသူကသိပါတယ်။
စောပြည့်ကျွန်တော့လီးချောင်းကြီးကိုပါသူ့ရဲ့လျှာဖျားလေးနဲ့အတင်းကိုလျှပ်ပေးပါတော့တယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်--ညီမအစ်ကို့ကိုကြမ်းကြမ်းစုပ်ပေး”
“ဟုတ်”
စောပြည့်ကခေါင်းတစ်ချက်ပါငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးကျွန်တော့လီးကြီးကိုစောပြည့်ကသူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့အသေအချာကိုတော့ပြီးလီးထိပ်ဒစ်ကိုအားရပါးရစုပ်ပါတော့တယ်။
လီးထိပ်ဒစ်ကြီးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်းလျှာဖျားလေးနဲ့ပါအားရင်အားသလိုကလိပါတော့တယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်--ကောင်းတယ်စောပြည့်ထပ်လုပ်ဦး”
စောပြည့်ကပိုပိုပြီးကျွန်တော့လီးကြီးကိုသူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ပိုထည့်ပြီးစုပ်ပေးပါတယ်။
ဒါပင်မဲ့ကျွန်တော့လီးကြီးကပိုကြီးနေတယ်ထင်ပါတယ်ကျွန်တော့လီးထိပ်ဒစ်ကြီးကသူ့အာခေါင်ကိုထောက်နေတာတောင်လီးရဲ့တစ်ဝက်လောက်ကပါးစပ်နဲ့မဆန့်ဘဲကျန်နေပါသေးတယ်။
ကျွန်တော်လည်းအားမရတော့ဘဲစောပြည့်ရဲ့ခေါင်းကိုအတင်းဖိချပြီးကျွန်တော့လီးကိုစုပ်ခိုင်းနေပါတယ်။
“ပြွတ်--အွတ်အွတ်အွတ်---အားးးးးးးးးးကောင်းတက်ကလိထား”
ကျွန်တော်ခေါင်းကိုဖိုချတာတောင်စောပြည့်မရုံးဘဲသူ့လျှာနဲ့ကျွန်တော့လီးချောင်းကိုရအောင်ကလိပေးနေပါတယ်။
စောပြည့်ရဲ့ခေါင်းကိုဖိချလေပိုပြီးအရသာရှိလေမို့စောပြည့်ရဲ့ဆံပင်ကိုဆွဲဆောင့်လိုက်ပြီးစောပြည့်ပါးစပ်ထဲကိုကျွန်တော့လီးကြီးအကြိမ်ကြိမ်ဆောင့်ချလိုက်တာပေါ့။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်း--အားးး--ကောင်းတယ်--အွတ်အွတ်အွတ်”
အချက်၃၀လောက်အပြီးမှာအတော်လေးပြီးချင်လာပြီမို့လို့စောပြည့်ရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာကျွန်တော့သုတ်ရည်တွေကိုပန်းထည့်လိုက်ပါတယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်ဗွတ်---အားးးးးးးးးးး”
ကျွန်တော်ပြီးသွားတော့မှကျွန်တော့လီးကြီးကိုစောပြည့်ပါးစပ်ထဲကနေထုတ်လိုက်ပါတယ်။
ကျွန်တော့ဆံပင်ဆွဲလိုက်တာမို့စောပြည့်ရဲ့ဆံတုံးပြည်သွားပြီးဆံပင်တွေဖားလားကျလာပါတယ်။
“တောင်းပန်ပါတယ်အစ်ကိုကြမ်းသွားတယ်နာလား”
“ဂလု”
စောပြည့်ကသူ့ပါးစပ်ထဲကကျွန်တော့သုပ်ရည်တွေကိုမြိုချလိုပြီး-
“ရပါတယ်အစ်ကိုညီမဘာလုပ်ပေးရဦးမလဲ”
“အစ်ကိုညီမစောက်ဖုတ်ကိုလျှပ်ချင်တယ်”
“ဟုတ်ကဲ့”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့စောပြည့်ကသူ့ရဲ့အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။
အဝတ်တွေချွတ်လိုက်ချိန်မှာပြူပြီးထွက်လာတဲ့နို့သီးခေါင်းနီနီလေးတွေကကျွန်တော့ကိုပိုထန်လာစေပါတယ်။
စောပြည့်အကုန်အဝတ်တွေချွတ်လို့ပြီးချိန်မှာစောပြည့်ကိုကျွန်တော်အတင်းအိပ်ယာပေါ်ကိုတွန်းလှည်းလိုက်ပြီးပေါင်နှစ်ခုကိုအတင်းဖြဲပြီးစောက်ဖြတ်လေးကိုကြည့်လိုက်ပါတယ်။
“အားးအစ်ကိုဖြည်းဖြည်း”
ပေါင်နှစ်ခုကိုဖြဲလိုက်တော့ပြူပြီးထွက်လာတဲ့စောက်စိလေးကကျွန်တော့ကိုရမတ်ထန်စေပါတယ်။
လက်ညှိုးလေးနဲ့စောပြည့်ရဲ့စောက်စိလေးကိုအသာဖိကြည့်လိုက်တော့စောပြည့်ရဲ့ငြီးသံလေးတွေထွက်လာပါတယ်။
“အားးးးးး--အစ်ကို--ယားတယ်”
စိုစပြုနေတဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုကျွန်တော့ရဲ့လျှာဖျားလေးနဲ့အသာအယာ၅ချက်လောက်လျှက်လိုက်ပါတယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်--အားးးးးးးးး--ယားတယ်အစ်ကို”
စောပြည့်ရဲ့စောက်စိပန်းနုရောင်လေးကိုလက်ထိပ်လေးနဲ့အသာအယာပွတ်လိုက်တယ်။
ဖြည်းဖြည်းလေးပွတ်ပင်မဲ့စောပြည့်ကတော့ဆက်တိုက်ငြီးနေသလိုဆက်တိုက်လူးလိမ့်နေပါတယ်။
“အားးးးးး--အာ့--အင့်--အားး”
“ကောင်းလား”
“ကောင်းတယ်--အားးး--အာ့”
ဖြည်းဖြည်းကနေတဖြည်းဖြည်းမြန်လိုက်ချိန်မှာတော့စောပြည့်တစ်ယောက်ကော့ပါတက်လာပါတယ်။
“အားးးးးးယားတယ်--အမေ့အားးး--ယားတယ်--အစ်ကို့ဆက်ပြီးလုပ်ပေးပါ”
စောပြည့်ရဲ့စောက်စိလေးကိုကျွန်တော့လက်နဲ့မိနစ်ပိုင်းလောက်ချေပေးလိုက်ချိန်မှာတော့စောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးစိုစိစိဖြစ်လာပါတယ်။
စိုစိစိဖြစ်နေတဲ့စောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုအနည်းငယ်လက်နဲ့ဖြဲလိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်နံရံလေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ခက်ပြင်းပြင်းကလိလိုက်ချိန်မှာစောပြည့်တစ်ယောက်ကော့တက်လာပြီးသူ့စောက်ဖုတ်လေးကိုကျွန်တော့အားကော့ကော့ပြီးခံနေပါတယ်။
သူဒီလိုငြီးနေတာကကျွန်တော့ရမက်ကိုပိုပိုပြီးထန်လာစေပါတယ်။
စောပြည့်ဖုတ်ထဲကိုကျွန်တော့လက်ညှိုးတစ်ချောင်ကိုအရင်ခက်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီးထည့်လိုက်ပါတယ်။
“ဇွပ်-အားးးးးးးးးးးးး-နာတယ်--အားး”
ပြီးတော့လက်ညှိုးနဲ့စောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းပိုင်းကိုမွှေပြီးကလိုလိုက်တယ်။
“အားးးအစ်ကိုတော်ပါတော့ယားတယ်အားး”
ကလိတာကိုရပ်လိုက်ပြီးလက်ညှိုးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်၁၀ချက်လောက်ခက်ပြန်းပြန်းဆောင့်လိုက်တယ်။
“ဗွတ်ဗွတ်ဇွတ်ဇွပ်---အားးးးးးးးးးးးးးးးး---နာတယ်”
စောပြည့်ကပိုပိုပြီငြီးလာလေလေကျွန်တော်ပိုပြီးမြန်မြန်ထိုးချင်လာလေလေဖြစ်လာပါတယ်။
၁၀ချက်လောက်ပြီးချိန်မှာလက်ညှိုးနဲ့အတူလက်ခလယ်ပါပေါင်းပြီးစောက်ဖုတ်ထဲကိုထိုးတည့်လိုက်တယ်။
“အားးးးးးးးး--အစ်ကိုယ့်တောင်းပန်ပါတယ်--မလုပ်ပါနဲ့တော့နော်”
“ငြိမ်ငြိမ်လေးခံလိုက်ပါပြီးရင်ကောင်းသွားလိမ့်မယ်”
ကျွန်တော်ကအဲ့လိုပြောလိုက်ပြီးအချက်၃၀လောက်စောက်ထုတ်ထဲကိုကျွန်တော့လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ခုလုံးနဲ့ခက်ပြင်းပြင်းဆောင့်ထိုးလိုက်တယ်။
တစ်ချက်ထိုးလိုက်တိုင်းတစ်ချက်အောင်နေတဲ့စောပြည့်တစ်ယောက်ကတော့၂၅ချက်လောက်ပြီးကတည်းကစောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းကအရည်ကြည်များဆက်တိုင်ပင်စီးဆင်းလာပြီဖြစ်။
“ပြွတ်ပြွတ်--အာ့အာ့ကောင်းတယ်ဆက်လုပ်ပေးပါအစ်ကို”
ထို့နောက်စောပြည့်ရဲ့ငြီးသံကနေကျွန်တော့ကိုထပ်လုပ်ပေးပါဟုတောင်းဆိုနေတော့၏။
“စောပြည့်အစ်ကိုမင်းဖုတ်ထဲကိုအစ်ကို့လီးကြီးသွင်းတော့မယ်”
“အင်းလုပ်ပါအစ်ကိုမြန်မြန်လေးလုပ်ပေးပါ”
စောပြည့်ခွင့်ပြုလိုက်တာနဲ့အတူပေါင်လေးကိုပါပိုပြီးကားပေးလိုက်၏။
ပြူထွက်လာတဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုတစ်ချက်လီးနဲ့ပွတ်ဆွဲလိုက်၏။
“ပွတ်-အားးးးးးးးးးးးးးး---အစ်ကိုလုပ်ပေးပါတော့နော်ညီမမခံနိုင်တော့ဘူး”
“ခဏလေးပါအစ်ကိုခံစားနေတုံးမို့လို့”
ကျွန်တော်ကအဲ့လိုပြောလိုက်ပြီးစောပြည့်ရဲ့စောက်စိကိုဆက်တိုက်ကိုအကြိမ်ကြိမ်ပွတ်ဆွဲလိုက်၏။
“ပွတ်ပွတ်ပွတ်---အားအားအားအား--တစ်ကိုရယ်ယားလို့ပါလုပ်ပေးပါတော့နော်”
စောပြည့်ဆက်တိုက်တောင်းဆိုတာမို့လို့စောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုကျွန်တော့လီးကြီးအသားကုန်တစ်ချက်ဆောင့်ချလိုက်၏။
“ဘုန်းအားးးးးးးးးးးးးးးးး”
စောပြည့်မှာစကားပင်မပြောနိုင်တော့ဘဲအော်ရုံသာရှိ၏။
ကျွန်တော့လီးတစ်ခုလုံးပင်စောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုမဝင်သေး၊တစ်ဝက်သာဝင်သေးသော်လည်းကျွန်တော့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကြက်သိမ်းတွေတဖြန်းဖြန်းထသွား၏။
ထို့နောက်ကျွန်တော်လီးကိုတစ်ဆုံးပြန်ထုတ်လိုက်ပြီးနောက်တစ်ချက်ပြန်ဆောင့်ချလိုက်တယ်။
“ဘုန်း-အားးးးးးးးးးး---နာတယ်အစ်ကို”
ဒီတစ်ခါဆောင့်လိုက်ချိန်မှာလည်းအရင်အတိုင်းပင်စောပြည့်၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ကျွန်တော့လီးကြီးကတစ်ဝက်သာဝင်သေး၏။
ကျွန်တော်သဘောပေါက်လိုက်တယ်ဒါဟာအပျိုအမှေးပါးဆိုတာကိုပေါ့။
ဒါ့ကြောင့်နောက်တစ်ချက်အားယာလိုက်ပြီးထက်ဆောင့်လိုက်၏။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်း”
၃ချက်လောက်အရှေ့အနောက်အားကုန်ဆောင့်ပြီးချိန်မှာတော့စောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ”ဖျန်း”ဟုအသံကိုကျွန်တော်ကြားလိုက်ရတယ်။
အသံနဲ့အတူစောပြည့်ရဲ့အော်သံဟာလည်းပြင်းလာ၏။
“ပြွတ်-------ဇွတ်-အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ပြီးတော့သွေးစများစောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကထွက်၏။သွေးနှင်အတူစောပြည့်ရဲ့အရည်ကြည်များပါထွက်လာ၏။
“အစ်ကိုနာတယ်--အားးးးးး--စပ်တယ်--အစ်ကို”
သွေးနှင့်စောပြည့်ရဲ့အရည်ကြည်များကြောင့်အနည်းငယ်ချောင်လာပြီ။
ကျွန်တော်လည်းအချက်ပေါင်း၃၀လောက်အားပြင်းပြင်းထက်ဆောင့်လိုက်၏။
“ပြွတ်ပြွတ်-အားးးအားးး--အာ့”
အချက်၃၀ဆောင့်ပြီးချိန်မှာတော့အတော်လေးပြီးချင်လာပြီဖြစ်တဲ့အတွက်သုပ်ရည်များကိုစောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာဘဲပြီးလိုက်၏။
ကျွန်တော်လည်းခဏနားရင်းနဲ့စောပြည့်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလက်တစ်ဖက်ကပွတ်ပးနေရင်းစောပြည့်ရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလျှာနဲ့ကလိပေးနေပါတယ်။
စောပြည့်ကလည်းကျွန်တော့ရဲ့လီးကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြဇော်ကြီးကိုစိတ်ဖြေပေးနေတော့တာပေါ့။
“ကောင်းလားစောပြည့်”
“အင်းး”
“ထပ်ပြီးလိုးဦးမလား”
“အင်း”
စောပြည့်ကအဲ့လိုပြောကျွန်တော်လည်းပြန်ပြီးမက်တက်ထလာလိုက်တယ်။
“အခုအစ်ကိုမင်းကိုထက်ပြီးလိုးမယ်”
ကျွန်တော်အဲ့လိုပြောလိုက်တာနဲ့စောပြည့်တစ်ယောက်ကတော့အလိုက်သိစွာနဲ့ဘဲလေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်တယ်။
လေးဘက်ထောက်လိုက်ချိန်မှာစောပြည့်ရဲ့အဖုတ်လေးကနောက်ကိုပြူပြီးထွက်လာတယ်။
ကျွန်တော်လည်းနောက်ကနေပြီးစောပြည့်ရဲ့အဖုတ်လေးကိုလက်နဲ့ပွတ်ချေပေးလိုက်တယ်။
ပြီးတော့မှလီးနဲ့ထောက်လိုက်ပြီးမနားတမ်းဆောင့်ချလိုက်တယ်။
“ဘုန်းဘုန်း-----အားးးးးးးးးးးးးး-ကောင်းတယ်အစကိုဆက်လိုးပါအားး”
ဒီတစ်ခါတွင်မူစောပြည့်တစ်ယောက်နာကျင်ပုံမရတော့။
အရသာမှာမူမူလမပျက်ဘဲရှိ၏။အဖုတ်မှာကျဥ်းနေဆဲဖြစ်ပြီးအဖုတ်နံရံတွေကကျွန်တော့ရဲ့လီးကြီးကိုအတင်းဆွဲယူထားတဲ့ပုံဖြစ်နေပြီးသိပ်ကြာကြာမခံလိုက်။
ကာမအရသာအရှိန်ရလာပြီဖြစ်၍အားကုန်အောင်စောပြည့်ရဲ့အဖုတ်ကိုကျွန်တော့လီးနဲ့ဆောင့်လိုက်၏။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်းအားအားး--ကောင်းတယ်--အားး--ယားတက်လာပြီအစ်ကိုပြီးတော့မယ်”
“တောင့်ခံထားအုံး”
ဒီတစ်ခါလည်းအချက်၃၀လောက်ထပ်ဆောင့်ပြီးချိန်မှာတော့စောပြည့်အဖုတ်အတွင်း၌ပင်ပြီးလိုက်၏။
ထို့နောက်သုတ်ရည်များကျန်သေးသဖြင့်စောပြည့်ကသူ့မျက်နှာကိုကျွန်တော့လီးရှည့်တည့်တည့်တွင်ထားလိုက်ပြီးပါးစပ်ဟကာကျွန်တော့လီးကိုကွင်းသိုက်ပေးလိုက်၏။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”
ထွက်လာတဲ့သုတ်ရည်တွေကိုစောပြည့်ကသူ့မျက်နှာနဲ့ခံလိုက်၏။
အဲ့နေ့ညကကျွန်တောနဲ့စောပြည့်တို့အကြိမ်ကြိမ်လိုးခဲ့ကြတယ်။
မနက်ရောက်တော့စောစောဘဲထိုင်းကိုသွားတဲ့လမ်းကိုပြန်သွားတဲ့လမ်းကိုရွာကလူတွေကလမ်းပြခဲ့ကြတယ်။
ကျွန်တော်လည်းထိုင်းဘက်ကိုသွားလိုက်ပြီးကျွန်တော်လုပ်နေတဲ့အလုပ်တွေဆီပြန်သွားလိုက်တယ်။
နန်းခေါရွာကဖြစ်ခဲ့တဲ့စောပြည့်နဲ့အကြောင်းတွေကိုကျွန်တော်တစ်သက်လုံးမမေ့ပါဘူး။နှစ်အနည်းငယ်ကြာလာတဲ့အထိကိုဖြစ်ခဲတာတွေဟာမနေ့ကလိုပါဘဲ။
ပြီးပါပြီ
စာရေးသူ
ကျော်သူ
No comments:
Post a Comment