ညီမသုံးယောက်( အပိုင်း-၁ ( ပန်းနုဦးနှင့်ကျောင်းကအဖြစ်အပျက်များ ) )
ရန်ကုန်မြို့ရဲ့လမ်းကြားတစ်ခုမှာခေတ်မှီကုန်စုံဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှိတယ်။အဲ့ကုန်စုံဆိုင်ကိုညီမသုံးယောက်ကပိုင်တာပေါ့။အကြီးဆုံးနာမည်ကဖြူဖြူတဲ့။အသားဖြူပြီးခန္ဓာကိုယ်ကကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ရှိတယ်။ဖင်တွေရင်တွေကတွေ့တဲ့ယောက်ျားတိုင်းပြစ်မှားချင်လောက်အောင်ကိုလှတယ်။စကားပြောရင်နွဲ့နွဲ့လေးပြောတတ်တယ်။ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာစာရင်းကိုင်အလုပ်အနေနဲ့လုပ်တယ်။
အလတ်နာမည်ကနေခြည်တဲ့။သူလည်းတစ်မျိုးလှတယ်။ပန်းနုရောင်သန်းနေတဲ့နှုတ်ဖူးဖူးလေးတွေကမြင်သူကိုရင်ဖိုစေမှာအမှန်ပါဘဲ။ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလည်းဂီတာရှိတ်လေးလိုဘဲ။အမြဲတမ်းမြန်မာဆန်ဆန်ဘဲဝတ်တတ်တဲ့သူပါ။ဖင်တွေရင်တွေကလည်းတစ်ထုတ်နေပြီးမြင်တဲ့သူကပြစ်မှားမှာမလွဲပါဘူး။သက္ကသိုလ်ပထမနှစ်ပါ။
အငယ်ဆုံးနာမည်ကပန်းနုဦးတဲ့။သူကလည်းအမတွေနဲ့ပြိုင်ပြီးတော့လှပါတယ်။သူက၈တန်းကျောင်းသူလေးဘဲရှိသေးတာပါ။သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကလုံးလုံးလေးရှိပါတယ်။အသားအရည်ကတော့ပြောစရာမလိုဖြူနေပြီးခန္ဓာကိုယ်ကလည်းလုံးကျစ်ကျစ်လေးပါ။ကျောင်းသားတွေကြားထဲမှာတော့အတော်ကိုနာမည်ကြီးပါတယ်။
မိဘတွေဆုံးပြီးကတည်းကအပျိုညီမသုံးယောက်ဘဲကျန်ခဲ့ပါတယ်။အမျိုးအဆွေတွေမရှိတော့သူတို့ကိုဆုံးမမဲ့သူမရှိပါဘူး။ဒါပင်မဲ့သူတို့ကဆုံးမစရာမလိုအောင်လိမ်မာပါတယ်။
“ညီမလေးနေခြည်၊အမအလုပ်သွားတော့မယ်”
“ဟုတ်အမ”
“ပန်းနုဦး”
“ဟုတ်”
“အမကျောင်းသွားတော့မယ်၊နင်လည်းကျောင်းသွားတော့မယ်ဆိုအိမ်တံခါးတွေကိုသေချာပိတ်ခဲ့ကြားလား”
“ဟုတ်”
ဒီလိုနဲ့ညီမတတွေကစနေ၊တနင်္ဂနွေကလွဲရင်ဆုံဖို့အလှမ်းဝေးလှပါတယ်။
ပန်းနုဦးလည်းသူ့အမတွေသွားပြီးမကြာခင်မသူလည်းပြင်ဆင်ပြီးကျောင်းကိုထွက်ခဲ့ပါတော့တယ်။
“ဟဲ့--ပန်းနုဦး”
“ဘာလဲ---ပြော--အောင်မင်း”
အောင်မင်းကပန်းနုဦးနဲ့ရွယ်တူပါဘဲ။ဒါပင်မဲ့ပန်းနုဦးကလည်းမိဘတွေမရှိတော့ဘူး။တကောင်ကြွက်မိဘမဲ့ပေါ့။သူကအိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေတယ်။သူ့မိဘတွေကအသင့်အတင့်ချမ်းသာသူတွေမလို့သူ့ကိုအမွေတွေတော့ထားပေးခဲ့ပါတယ်။သူကိုအုပ်ထိန်းမသူမရှိဘူး။ပန်းနုဦးတို့ညီမသုံးယောက်နဲ့အလွန်ရင်းနှီးတဲ့ဆက်ဆံရေးရှိတယ်။
ကျောင်းပိတ်တဲ့ရက်စနေနေ့ကနေတနင်္ဂနွေနေ့ဆိုရင်ပန်းနုဦးတို့ညီမသုံးယောက်ရဲ့ကုန်စုံဆိုင်မှာဈေးရောင်းပေးတယ်။အဲ့အတွက်လည်းပန်းနုဦးရဲ့အမတွေကသူ့ကိုမုန့်ဖိုးပေးကြတာပေါ့။
ဒါ့ကြောင့်အောင်မင်းကလည်းပန်းနုဦးတို့ရဲ့အမတွေဆီမှာအမြဲအလုပ်သွားသွားပြီးကူညီပေးတာပေါ့။
“မနက်ဖြန်စနေနေ့လေ”
“အင်း--ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“မဟုတ်ပါဘူးဆိုင်ကိုလာမလို့ပါ။”
“အေးလာလေ”
“အင်း”
ပန်းနုဦးနဲ့အောင်မင်းတို့နှစ်ယောက်စကားပြောရင်းကျောင်းကိုသွားကြတော့တာပေါ့။
ပန်းနုဦးစာတော်တဲ့ကျောင်းသူတစ်ယောက်ပါ။ဒါပင်မဲ့အပေါင်းအသင်းနဲနဲစုံတယ်၊၊အပျိုပေါ်ဝင်စဆိုတော့လက်တွေ့စမ်းချင်တာတွေရှိတာပေါ့။
ပန်းနုဦးမှာအလွန်ရမက်ကြီးတဲ့မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။အဲ့ဒါကနှင်းတဲ့။နှင်းကအတော်လေးရမက်ကြီးတယ်။စာသင်နေချိန်တောင်လိင်ကစားစရာကိုစောက်ဖုတ်ထဲထိုးထည့်ထားလေ့ရှိတယ်။
နားချိန်ဆိုရင်အိမ်သာကိုသွားပြီးလည်းစိတ်ဖြေနေလေ့ရှိတယ်။အဲ့လိုပြောလို့နှင်းတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေတာလားဆိုမဟုတ်ပါဘူး။
ပန်းနုဦးရဲ့သူငယ်ချင်းတိုင်းလိုလိုကရက်မက်ထန်နေကြတာပါ။အပျိုပေါ်ဝင်စဆိုတော့သိတဲ့အတိုင်းပါဘဲ၊အရမ်းကိုထန်နေကြတာပါ။ပန်းနုဦးကဒါကိုစိတ်မဝင်စားပါဘူး။
ဒါပင်မဲ့သိတဲ့အတိုင်းအဆွဲကောင်းတာမို့လို့ပန်းနုဦးတစ်ယောက်ဒီနေတော့အသစ်ဝယ်ပြီးစမ်းကြည့်ဖို့စဥ်းစားထားပါတယ်။
“ဟဲ့ပန်းနုဦးနင်မှာထားတာရပြီ”
“အေးအေးကျေးဇူးဘဲနှင်း”
“ရပါတယ်။နင်ဒါကိုစမ်းကြည့်ပြီးရင်အရမ်းကြိုက်သွားလိမ့်မယ်။”
ပန်းနုဦးတစ်ယောက်ဝယ်လိုက်တဲ့လိင်ကစားစရာကစီလီဂွန်လီးအတုဖြစ်ပြီး၅လက်မလောက်ရှိတဲ့အပြင်တုန်စက်ပါပါတယ်။
ပန်းနုဦးရဲ့လက်ထဲကိုဒီလီးအတုကြီးရောက်လာပြီမို့ပန်းနုဦးလည်းဒီနေ့စမ်းကြည့်ဖို့လုပ်ပါတော့တယ်။
ဒါပင်မဲ့အခြားသူတွေကိုအိမ်သာကိုသွားပြီးမစမ်းဘဲကျောင်းဆောင်ပျက်ကြီးဘေးကပိတောက်ပင်ကြီးအောက်ကိုသွားပြီးစမ်းဖို့ပြင်ပါတယ်။
ဒါပင်မဲ့ထမင်းစားချိန်မလို့ထမင်းမစားဘဲစမ်းမှအလွန်ဆုံး၃၀မိနစ်လောက်ဘဲရပါတယ်။
ထမင်းစားကျောင်းဆင်းတော့ပန်းနုဦးတစ်ယောက်ဘယ်သူမှမမြင်အောင်ပိတောက်ပင်ဆီကိုသွားခဲ့ပါတယ်။
ပန်းနုဦးတစ်ယောက်လူရှင်းလားကြည့်တယ်ပြီးတော့အချိန်သိပ်ပြီးအဆွဲနေတော့ဘဲသူ့မှာပါတဲ့လီးကြီးကိုထုတ်လိုက်တယ်။
ကျောင်းစိမ်းထဘီလေးကိုအသာအယာချွတ်လိုက်ပြီးဘေးကိုအသာအယာလေးတင်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့စောက်ပတ်ရှိရာအောက်ခံဘောင်းဘီနေရာကိုလီးအတုကြီးကိုဖြည်းညှင်စွာပွတ်လိုက်တယ်။
ပန်းနုဦးကအင်တာနက်ကအပြာကားတွေကြည့်ဖူးပါတယ်။ဒါပင်မဲ့လီးအအတုနဲ့စမ်းကြည့်ဖို့တော့နဲနဲတွန့်ပါတယ်။
ပထမတစ်ချက်ပွတ်လိုက်တာနဲ့တင်ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက်အကြောအားလုံးကော့တက်လက်ပြီးကြက်သိမ်းတွေထလာပါတယ်။
“အား--အင့်”
ပန်းနုဦးစီကငြီးသံထွက်လာပါတယ်။ပန်းနုဦးကမိမိငြီးလိုက်တာကိုသတိထားမိပြီးပါးစပ်ကိုလက်နဲ့အသာပိတ်လိုက်ပါတယ်။
စောက်ပတ်ရှိရာအောက်ခံဘောင်းဘီနေရာကိုဆက်တိုက်လီးအတုကြီးနဲ့ပွတ်ပါတော့တယ်။
“အားးး-အင့်--အားး-ဟာ့--ဟင့်”
ငြီးသံတွေအဆက်မပြက်ထွက်လာသော်လည်းပန်းနုဦးတစ်ယောက်အတော်လေးကောင်းနေပြီမို့ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့မအုပ်တော့။
ပန်းနုဦးရဲ့စောက်ပတ်ထဲမှအရည်ကြည်များစတင်ထွက်လာနေပြီဖြစ်တယ်။
အရည်တွေကအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုစိုစိသွားစေတော့တာပေါ့။
အဲ့နောက်အတွင်းခံကိုချွတ်လိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်ထဲကိုလီအတုကြီးထိုးထည့်ဖို့ကြံပါတော့တယ်။
ပန်းနုဦးကသူ့စောက်စိကိုလီးအတုကြီးရဲ့ဒစ်နဲ့အသာအယာပွတ်လိုက်ပါတယ်။
“ပြွတ်----ပွတ်ပွတ်--ပြွတ်”
၃ချက်လောက်ပွတ်လိုက်တာနဲ့ပန်းနုဦးတစ်ယောက်လီးအတုနဲ့အထိအတွေ့မှာအတော်လေးကိုကော့တက်လာပါတော့တယ်။
“အားးး-အာ့”
ထို့နောက်ပန်းနုဦးကစောက်ဖုတ်ထဲကိုဒစ်မြုပ်ရုံထိုးထည့်လိုက်၏။
သို့သော်ဒစ်မှာ၅လက်မလောက်ရှိ၍ပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်မှာမူအပျိုဝင်စမို့လို့အတော်လေးကျင်းနေတာကြောင့်ဒစ်ဝင်ရုံနဲ့ပင်အတော်လေးခံစားလိုက်ရ၏။
“စွပ်---အားးးးးးးးးးးးးး--အားး”
ပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်မှာအနဲငယ်နာသွားသော်လည်းစထည့်လိုက်ချိန်တွင်ကျင်ကနဲဖြစ်သွားသောအရသာကိုမူပန်းနုဦးတစ်ယောက်ပြန်လိုချင်မိ၏။
ထို့ကြောင့်လီးအတုနဲ့အထူတွဲပါလာတဲ့ချောစီကိုလီးအတုအားလိမ်းလိုက်ပြီးမိမိစောက်ဖုတ်တွင်ပါလိမ်းလိုက်၏။
အဲ့နောက်ပန်းနုဦးကလီးအတုကြီးကိုသူ့စောက်ဖုတ်ထဲသို့နောက်တစ်ချက်ဆက်ပြီးသွင်းကြည့်၏။
ဒီတစ်ခေါက်တော့သိပ်ပြီးမနာတော့။
လီးတုကြီးမှာပန်းနုဦး၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ဒစ်သာမကဘဲဝင်သွား၏။
“စွပ်---အားးးအားးးးးအင့်”
လီမှာအတုဖြစ်သော်လည်းပန်းနုဦး၏စောက်ဖုတ်သားများကိုပွတ်တိုက်မိသဖြင့်ပန်းနုဦးတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရီလာ၏။
ထို့အပြင်ကြက်သိမ်းများအဆက်မပြက်ထလာပြီးစောက်ဖုတ်အတွင်းထဲမှာယားလာ၏။
ပန်းနုဦးမှာအရသာကိုသိပြီမို့လိုလီးအတုကြီးကိုအဆက်မပြတ်အသွင်းအထုတ်လုပ်၏။
သို့သော်လီးကြီးမှာအကုန်မဝင်သေးဘဲအပျိုအမှေးပါးနဲ့ခံနေ၍တစ်ဝက်သာဝင်၏။
လီးကြီးမှာအပျိုအမှေးပါးနဲ့ထိမိချိန်တွင်ပန်းနုဦးတစ်ယောက်မခံမရက်နိုင်အောင်နာလာသလိုအရမ်းလည်းယားလာ၏။
“စွပ်စွပ်ဇွတ်---အားးး---အင့်”
ပန်းနုဦးတစ်ယောက်ထိုအရသာကိုလက်မလွှတ်နိုင်တော့။
ထို့ကြောင့်ပန်းနုဦးကလီးအတုကြီးအားမိမိစောက်ဖုတ်နဲ့ထိနေချိန်တွင်ပြန်ဆွဲမထုတ်တော့ဘဲတုန်ဆက်ကိုဖွင့်လိုက်၏။
“ဗွီ............အားးး--အင့်”
တုန်ဆက်ကြောင့်ပိုပြီးတော့တောင်ယားတက်လာရာပန်းနုဦးတစ်ယောက်အတော်လေးပင်ကော့တက်လာ၏။
စောက်ဖုတ်အတွင်းတစ်လျှောက်အလွန်ပင်ယားတက်လာပြီးပိုတော့တာပေါ့။
ဒီအရသာကပန်းနုဦးတစ်ယောက်ကိုလူးလိမ့်နေစေသလိုဆွဲမထုတ်နိုင်ဘဲပိုပိုပြီးအရသာကိုလိုချင်စိတ်ဖြစ်လာ၏။
ထို့ကြောင့်တုန်စက်ရစ်မုအနည်းငယ်တင်လိုက်၏။
“ဗွီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး--အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး---ကောင်းတယ်--အား”
တုန်စက်ကိုပိုပြီးတင်လိုက်တာမလို့ပန်းနုဦးတစ်ယောက်ကာမအရသာရဲ့ထိပ်ဆုံးကိုရရှိလိုက်၏။
ပန်းနုဦးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးလုံးဝကိုတွန့်လိမ်လျှက်ရှိနေ၏။
“ဗြွတ်ဗြွတ်--ပြပြွတ်ပြွတ်--အားးးးးးးးးးးးး”
ပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ကနေပြီအရည်ကြည်များစတင်ပြီးအဆက်မပြတ်စီးကျလာတော့တာပေါ့။
ပန်းနုဦးအရည်များအဆက်မပြက်ထွက်မှုကြောင့်အားများလျော့သွား၏။
မိမိစိတ်ကျေနပ်ပြီမို့ပန်းနုဦးတစ်ယောက်လုံချည်ကိုပြန်ဝတ်လိုက်၏။အတွင်ခံမှာအလွန်စိုနေသောကြောင့်မဝတ်တော့ဘဲအဲ့နေရာမှာဘဲထားခဲ့လိုက်၏။
လီးကြီးကိုမူပန်းနုဦးတစ်ယောက်ပန်မထုတ်ဘဲထားလိုက်၏။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်ကျောင်းခန်းထဲ၌စိတ်ပြန်ထန်လာမည်ဆိုပါကတုန်စက်ရစ်မုကိုဖွင့်၍စိတ်ဖြေချင်းကြောင့်ဖြစ်တယ်။
မိမိကိုယ်ကိုယ်မိမိပြင်ဆင်ပြီးကျောင်းခန်းထဲသို့ပြန်လာလိုက်၏။
သို့သော်ပန်းနုဦးတစ်ယောက်မသိလိုက်တာကလီးအတုရဲ့ရစ်မုကျန်ခဲ့တယ်ဆိုတာကိုပါ။
ထိုရစ်မုကိုအောင်မင်းကကောက်လိုက်၏။ထို့အတူပန်းနုဦးချွတ်ပြီးထာခဲ့တဲ့အတွင်းခံကိုပါကောက်ယူလိုက်၏။
ထို့နောက်တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး-
“အားးးးးးးးးးးး---ကောင်းလိုက်တဲ့အနံ့လေးကွာ--ပန်းနုဦးကအတော်ထန်တာဘဲ”
အောင်မင်းကတစ်ချက်ပြုံလိုက်၏။
အမှန်တော့အောင်မင်းကပန်းနုဦးတစ်ယောက်ထမင်းစားကျောင်းဆင်းကျောင်းခန်းထဲကထွက်သွားကတည်းကပိုက်ဆံချီးဖို့လိုက်လာတာပါ။
နောက်တော့ပန်းနုဦးတစ်ယောက်စိတ်ဖြေနေတာလည်းမြင်ကောမိမိမှာပါလာတဲ့ဖုန်းနဲ့ခိုးရိုက်ထားလိုက်ပြီးမိမိပါပန်းနုဦးကိုမှန်းပြီးထုလိုက်ပါတယ်။
အောင်မင်းလည်းဘယ်သူမှမရိပ်မိအောင်ကျောင်းခန်းထဲသို့ပြန်လာလိုက်၏။
ပန်းနုဦးနဲ့အောင်မင်းရဲ့ထိုင်ခုံကသိပ်ပြီးမဝေးဘဲဖြစ်၏။
ထိုအချိန်ပန်းနုဦးမှာတော့ပြဿနာတက်ပြီဖြစ်၏။
“နှင်းငါတော့ပြဿနာတက်ပြီ”
“ဘာလိုလဲ”
“ငါ့ရီမုတစ်နေရာရာမှာကျန်ခဲ့ပြီ”
“ဟာအဲ့တာမှဒုက္ခဘဲ”
“ဘာလို့လဲ”
“ဘာကမှာလည်းအဲ့ရစ်မုရဲ့လိုင်းကတူတယ်၊တခြားစက်တွေအပေါ်မှာပါသက်ရောက်တယ်ဟ”
“ဘာလဲနင်ကအတုကိုနင့်ပူစီထဲထည့်လာတာလား”
“အေး--ငါတင်မဟုတ်ဘူး--အတန်းထဲကမိန်းကလေးအားလုံးလိုလိုဘဲ”
“ငါရောဘဲဟ”
“ငါတို့ရစ်မုကိုသွားရှာကြမယ်လာ”
နှင်းနှင့်ပန်းနုဦးတို့စကားမဆုံးလိုက်ဘဲကျောင်းတက်သွား၏။ထို့ကြောင့်ရစ်မုရှာချိန်မရလိုက်ဘဲဖြစ်၏။
သမိုင်းအချိန်ဖြစ်၍ဆရာမကစာများကိုသာရေးခိုင်းထားသဖြင့်တော်သေး။
အဲ့အချိန်မှာအောင်မင်းကတော့တုန်စက်ရစ်မုနဲ့အဆင့်၁သို့တင်လိုက်၏။
“အားးးးးးး--အင့်--ဟင့်”
ရစ်မုကအတန်းထဲကစောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးအတုထည့်ထားတဲ့မိန်းကလေးအားလုံးအပေါ်မှာသက်ရက်၏။
“ကဲမိန်းကလေးတွေအားလုံး--စကားမပြောနဲ့လေ--စသင်နေတယ်-လိုက်ရေး”
ဆရာမရဲ့ပြောစကားကြောင့်မိန်းကလေးတွေအောင့်ပြီးခံနေလိုက်၏။
ပန်းနုဦးနှင့်နှင်းမိမိခုံကိုပင်ကိုင်ထားရ၏။
အောင်မင်းကတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီးအဆင့်၂ကိုထက်ပြီးတင်လိုက်၏။
”ဗွီ--အားးးးးးးးးးးးးးးးး--အင့်”
အောင်မင်းရဲ့တုန်စက်ရစ်မုကိုအဆင့်တင်လိုက်တာမို့လို့အတန်းထဲကမိန်းကလေးတွေမှာငြီးသံများထွက်လာ၏။
သို့သော်ဆရာမကိုကြောက်သောကြောင့်အသံမထွက်ရဲ့ဘဲရှိ၏။
အတန်းထဲကမိန်းကလေးအားလုံးနီးပါအောင်မင်းပြုသမျှနုရပေတော့မည်ဖြစ်၏။
အောင်မင်းကစက်ကိုပိတ်ချက်လိုက်၏။
“အင့်အင့်”
မိန်းကလေးများမှာအရသာကိုမရသဖြင့်လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာကြ၏။အဲ့အထဲတွင်ပန်းနုဦးလည်းပါတပေါ့။
အောင်မင်းကရုတ်တစ်ရက်ဆက်ကိုအဆင့်၃သို့တင်လိုက်၏။
အဆင့်၃အဆင့်ကအတော်လေးမြင့်ပြီးအတန်းထဲကဘယ်မိန်းကလေးမျှမခံနိုင်ဘဲရှိ၏။
“အားးးးးးးးး--အင့်ဟင့်--အင့်--အားးးးး”
အသံများမှာခက်သပ်သပ်လေးထွက်လာ၏။
ထို့အပြင်မိန်းကလေးများမှာပေါင်များကိုအတင်းစေ့ထားလိုက်ကြ၏။
ပန်းနုဦးမှာပို၍ဆိုး၏။ယနေ့မှပင်လီးအတုနဲ့စပြီးစမ်းချင်းဖြစ်သဖြင့်အဆင့်၂ကိုပင်မနဲ့ခံခဲ့ရ၏။
အခုတော့အဆင့်၃ကိုတိုက်ရိုက်ခံစားလိုက်ရသဖြင့်အရည်များစတင်ပြီးစီးကျလာသလိုပါးစပ်မှလည်းငြီးသံသဲ့သဲ့လေးများထွက်လာ၏။
သို့သောမိမိကိုယ်ကိုယ်ထိန်းနိုင်အောင်ထိန်းလိုက်၏။
ပန်းနုဦး၏လက်များမှာတစ်ဖက်မှာနှင်း၏လက်ကိုအပြန်အလှန်ကိုင်းထားပြီးတစ်ဖက်မှာထိုင်ခုံကိုမြဲမြန်စွားကိုင်ထား၏။
“ဗွီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး---ဂျီဂျီ--အားးးးးးးးးးး”
မင်းအောင်ကအမြင့်ဆုံးအဆင့်၄ကိုတင်လိုက်ချိန်မှာတော့မိန်းကလေးတိုင်းမှာကော့ပြန်လန်ကုန်၏။
“အားးးးးးးးးးးးးး--အင့်--ဟင့်--အားးးးးးး”
အသံတွေထွက်လာပြီဖြစ်တယ်။
မိန်းကလေးတိုင်းရဲ့စောက်ပတ်ထဲမှအရည်များအဆက်မပြတ်ထွက်လာပြီဖြစ်ရာမိန်းကလေးတိုင်၏ထဘီများရွှဲဆိုကုန်၏။
တချို့မိန်းကလေးများမှာမခံနိုင်တော့ဘဲဖြစ်၏။
ပန်းနုဦးမှာပို၍ဆိုးဆိုးဝါးဝါးခံစားရ၏။
နာလည်းနာသလိုယားလည်းယားတဲ့ဒဏ်ကိုပန်းနုဦးတစ်ယောက်သေမတတ်ခံစားနေရပြီဖြစ်တယ်။
ပိုဆိုးတာကအရည်များအဆက်မပြက်ကျဆင်းလာသဖြင့်ထဘီတစ်ခုလုံးဆိုရွှဲနေပြီဖြစ်တယ်။
အောက်ခံဘောင်းဘီမဝတ်ထားသဖြင့်ပို၍ဆိုး၏။
အဆိုးဆုံးကတော့ပါးစပ်မှမငြီးရဘဲကြိတ်၍ခံနေရသည်ဖြစ်၏။
ထိုသို့ဖြင့်အောင်မင်းကပန်းနုဦးအပါအဝင်အတန်းထဲကမိန်းကလေးအားလုံးကိုစာသင်ချိန်၃ချိန်တိုင်ဒုက္ခပေးတော့၏။
ကျောင်းဆင်းသောအခါပန်းနုဦးမခံနိုင်တော့။ဒါ့အပြင်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူနှင်းလည်းမခံနိုင်တော့။
နှင်းကပန်းနုဦးရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီးကျောင်းအိမ်သာသို့ခေါ်သွား၏။
အတန်းထဲကမိန်းကလေးအားလုံးလဲထို့အတူဖြစ်တယ်။
အောင်မင်းကလည်းလိုက်ချောင်းဖို့ပြင်တော့တာပေါ့။
ထို့နောက်ပန်းနုဦးနှင့်နှင်းတို့အိမ်သာသို့ရောက်သောအခါအိမ်သာတစ်ခုကိုရွေးလိုက်ပြီးနှင်းကပန်းနုဦးကိုအတင်းဆွဲခေါ်သွား၏။
“ဘာလုပ်မလို့လဲနှင်း”
မိန်းကလေးတိုင်းမှာအဲ့အတိုင်းပင်ဖြစ်၍မိန်းကလေးနှစ်ယောက်စီအိမ်သာထဲသို့ဝင်သွား၏။
နှင်းနုတို့ကျောင်းမှာပုဂ္ဂလိကကျောင်းဖြစ်သဖြင့်အိမ်သာများမှာဗိုလ်ထိုင်နှင့်ပင်ဖြစ်၏။
“လာ--နင်အခုစိတ်မဖြေရင်--တစ်ညလုံးခံနေရတော့မှာ”
နှင်းကပြောရင်းဆိုရင်းအဝတ်များကိုချွတ်လိုက်၏။
ဒါကိုပန်းနုဦးကလည်းသဘောပေါက်၏။မိန်မအချင်းချင်းလိုးတော့မည်ဖြစ်၏။
နှစ်ယောက်လုံးအင်္ကျီချွတ်ပြီးချိန်မှာတော့နှင်းကအရင်ပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလက်နဲ့ကိုင်လိုက်၏။
ပန်းနုဦးကလည်းအသာအယာအိမ်သားနံရံကိုမှီပေးလိုက်၏။
ထို့နောက်နှင်းနှင့်ပန်းနုတို့အကြည့်ချင်းဆုံလိုက်၏။
“ပန်းနုဦးနင့်ဖုတ်ကဆိုနေတာဘဲ”
ပြောရင်းဆိုရင်းနှင့်ပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကလီးအတုကြီးကိုနှင်းကဆွဲထုတ်လိုက်၏။
“ပြွတ်--အားးးးးးးးးးး”
မိမိစောက်ဖုတ်ထဲကလီးကြီးကိုလည်းဆွဲထုတ်လိုက်၏။
ထို့နောက်ပန်းနုဦးကိုဗိုလ်ထိုင်အဖုံးပေါ်တွင်ထိုင်ခိုင်လိုက်ပြီးနှင်းကပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုစပြီးလျှပ်လိုက်၏။
“အားးးးးးးးးး--အင့်--ဟင့်---လျှပ်ထားနှင်း--အားကောင်းတယ်”
နှင်းကမိန်းကလေးဖြစ်သော်လည်းစောက်ဖုတ်ကိုကောင်းမွန်စွာလျှပ်တတ်သောကြောင့်ပန်းနုဦးမှာအလွန်ပင်ကော့ပြန်နေပြီဖြစ်၏။
နှင်းကလည်းမိန်းကလေးဖြစ်သူမို့မိမိလည်းထိုသို့လိုချင်မိသဖြင့်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုပိုပိုပြီးလျှပ်၏။
နှင်းကလျှပ်လေပန်းနုဦးကစောက်ဖုတ်အတွင်းပိုပြီးယားလေဖြစ်၏။
“ပြွတ်”
ထို့နောက်နှင်းကပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကိုလျှာဖျားလေးအတင်းထိုးသွင်းလိုက်၏။
“ဇွတ်ပြွတ်ပြွတ်---အားးးးးးး--နှင်း--ထပ်ပြီးလျှပ်ထား-----အားးး--ယားတယ်”
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူတောင်းဆိုနေသည်ကိုနှင်းမှာမငြင်းဘဲစောက်ဖုတ်ထဲကိုဝင်မိမိလျှာနှင့်ပန်းနုဦး၏စောက်ဖုတ်နံရံများကိုကလိလိုက်၏။
“အားးးးးးးးအားးးးးးးးး”
နှင်းရဲ့ကလိမှုကြောင့်ပန်းနုဦးတစ်ယောက်မနေနိုင်တော့ဘဲစောက်ဖုတ်မှအရည်ကြည်များအဆက်မပြက်ထွက်လာ၏။
“ငါပြီးပြီ---နှင်း----အားးးး”
“ပန်းနုဦး---ဒါပြီးတယ်လို့မခေါ်ဘူး”
နှင်းကပြောရင်းဆိုရင်းလီးအတုကြီးကိုယူလိုက်ပြီးပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတေ့ပေးပြီးပွတ်နေလိုက်တယ်။
“အင့်---အားးးးးးးးးးး”
“ဘယ်လိုခံစားရလဲပန်းနုဦး”
“ယားသလိုလိုကြီး”
ပန်းနုဦးရဲ့စကားပြီးတာနဲ့နှင်းကပန်းနုဦးရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုတစ်ချက်သူ့ရဲ့ပါးစပ်လေးနဲ့စုပ်ပြီးအနမ်းပေလိုက်တယ်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့နှင်းကသူ့လျှာဖျားလေးကိုပန်းနုဦးရဲ့ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်ပြီးပန်းနုဦးကလည်းအလိုက်သင့်နေလိုက်တယ်။
တစ်ယောက်လျှာကိုတစ်ယောက်စုပ်ပေးနေကြတာပေါ့။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”
နှင်းကလက်တစ်ဖက်ကနေပြီးတေ့ပေးနေတဲ့လီးအတုကြီးကိုပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲဖြည်းညှင်းစွာထည့်ပေးလိုက်တယ်။
“အားးးးးး”
လီးအဆုံးဝင်သွားအောင်ထိနှင်းကအားသုံးဖိပြီးဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။
လီးကြီးအတုကြီးကဖြည်းဖြည်းနဲ့မှန်မှန်ပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုတစ်ဆုံးဝင်သွားတယ်။
အပျိုအမှေးပါးတော့မကွဲသွားဘူး။
ပြီးတော့ပြန်ဆွဲမထုတ်ဘဲနှင်းကပန်းနုဦးရဲ့လီးအတုကိုသူ့ရဲ့တုန်စက်ရစ်မုကိုသုံပြီးဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။
တစ်ခါတည်းနှင်းကအဆင့်၄ကိုတန်းပြီးတင်ပေးလိုက်တယ်။
“ဗွီးးးးးးးးးးး-အားးး--အင့်--ဟင့်--အားးး--ယားတယ်--နှငး”
ပန်းနုဦးတစ်ယောက်ကတော့ခါးတွေပါကော့ပြီးတက်လာခဲ့သလိုငြီးသံတွေကလည်းအကြီးအကျယ်ကိုထွက်လာပါပြီ။
နှင်းကလည်းပန်းနုရဲ့နို့သီးနုနုနီနီလေးတွေကိုတစ်ဖက်ကနေညှစ်ပေးနေပြီးတစ်ဖက်ကိုတော့သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ခက်ကြမ်းကြမ်းစုပ်ပေးနေပါတယ်။
ဘယ်ပြီးညာညာပြီးဘယ်အကြိမ်ကြိမ်ပြောင်းပြီးစုပ်ပေးနေတာကြောင့်ကောတုန်စက်ကြောင့်ပါပန်းနုဦးတစ်ယောက်အတော်လေးကိုလူးလိမ့်နေပါတော့တယ်။
ခဏအကြာမှာတော့ပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ကနေအရည်တွေအဆက်မပြက်ကျလာပါပြီ။
“အားးးးးးးးးးး--နှင်းငါပြီးပြီ”
“မပြီးသေးဘူးဒီထက်ကောင်းတာရှိတယ်”
နှင်းကအဲ့လိုက်ပြောလိုက်ပြီးလီးကြီးတစ်ဆုံးဆွဲထုတ်လိုပြီးပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဆက်တိုက်လုပ်ပါတော့တယ်။
ပထမအချက်မှာသိပ်ပြီးမသိသာပင်မဲ့၃ချက်မြှောက်မှာတော့ပန်းနုဦးတစ်ယောက်အတော်လေးအော်နေရပြန်ပါပြီ။
“အားးးးးးးးးးးး--နာတယ်--နှင်း--အားး-ရပ်တော့”
“ကြာလာရင်ကောင်းလာလိမ့်မယ်”
အသွင်းအထုတ်ကြောင့်လီးအတုကြီးကပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်နံရံတွေကိုအတင်းပွတ်တိုက်နေရာပန်းနုဦးတော်တော်လေးယားတက်လာပါတယ်။
ပြီးတော့ပိုပိုပြီးလိုချင်လာပါတယ်။
“နှင်းအဲ့ဒီထက်ကြမ်းလို့ရလား--အားးးး”
ပန်းနုဦးအဲ့လိုပြောလိုက်တော့နှင်းကပြုံးလိုက်ပြီးအချက်၃၀နီးပါးကိုခက်မြန်မြန်နဲ့ကြမ်းကြမ်းအထုတ်အသွင်းလိုပ်ပါတော့တယ်။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
အချက်၃၀အပြီးမှာတော့ပန်းနုဦးရဲ့စောက်ဖုတ်မှာအတော်ပင်နီရဲနေသလိုအော်ရတဲ့ပန်းနုဦးကလည်းအတော်လေးကိုအားမရှိတော့ပါဘူး။
အဲ့အချိန်ပန်းနုဦးသူ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေနွေးကနဲခံစားချက်တစ်ခုကိုရလိုက်ပါတယ်။
“ပြွတ်ပြွတ်--ဗွတ်-----အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ပန်းနုဦးသူ့စောက်ဖုတ်ထဲကအရည်တွေဆက်တိုက်စီးကျလာပါတယ်။အရင်ကထက်ပိုများတဲ့အရည်တွေပါ။
ပန်းနုဦးပြီးပြီမို့နှင်းကသူ့အဝတ်အစားတွေကိုပြန်ဝတ်လိုက်ပါတော့တယ်။
“နှင်းငါနင့်ကိုလုပ်ပေးရဦးမလား”
“ဟားးဟားမလုပ်နဲ့ငါမှာရည်းစားရှိတယ်၊အခုငါသူ့စီကိုသွားမလို့၊နင်ကောလိုက်ခဲ့မလား၊ငါ့ရည်းစားရဲ့အထိအတွေ့ကရှည်ဘဲ၊ငါနင့်ကိုငါ့ရည်းစားနဲ့ပေးလုပ်မယ်လေ”
“တော်ပါပြီဟာငါပြန်ပါတော့မယ်”
ထို့နောက်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်အဝတ်အစားတွေကိုပြန်ဝတ်လိုက်ကြပြီးတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်နှုတ်ဆက်ကာပန်းနုဦးတစ်ယောက်ကိုယ့်အိမ်ကိုကိုယ်ပြန်လာလိုက်၏။
သို့သော်သူတို့နှစ်ယောက်မသိလိုက်တာကသူတို့နှစ်ယောက်ကိုဖုန်းနဲ့ခိုးရိုက်နေသူတစ်ယောက်ရှိပါတယ်။အဲ့ဒါကတော့အောင်မင်းဘဲဖြစ်ပါတယ်။
အောင်မင်းကအိမ်သာရဲ့နောက်အပေါက်ကနေပြီးနှင်းနဲ့ပန်းနုဦးတို့ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုခိုးရိုက်နေခဲ့တာပါ။
ထို့နောက်ပန်းနုဦးအိမ်ပြန်တာကိုနောက်ကလိုက်ပြီးစကားပြောကာကိုယ့်အိမ်ကိုကိုယ်ပြန်လိုက်ကြပါတော့တယ်။
ဆက်ရန်........
စာရေးသူ
ညီမသုံးယောက်( အပိုင်း-၂ ( ပန်းနုဦးနှင့်အောင်မင်းကြားကဇာတ်လမ်း ) )
No comments:
Post a Comment