အလှဘုရင်မလေးဆောင်း
ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာဆောင်းလို့ပြောလိုက်ရင်မသိသူမရှိပါဘူး။
အရမ်းလှတဲ့မာဏခဲလေးပေါ့။အသက်က၂၀လောက်ရှိပါပြီ။
ခန္ဓာကိုယ်အချိန်းအစားကတော့မော်ဒန်တွေနီးနီးကိုလှပါတယ်။ဖင်တွေရင်တွေကလည်းအပြစ်မရှိအောင်ကိုဖုထွက်နေပါတယ်။
အသားအရည်ကအရမ်းဖြူပြီးဆံပင်ကတော့ကုတ်ဝဲကေနဲ့ပါ။
ဆိုရှယ်ကျတဲ့ဆောင်းဟာဒီရပ်ကွက်မှာတော့အလှဘုရင်မဘွဲ့ကိုရထားသူပါ။
လှလည်းလှတဲ့အပြင်မိသားစုကပါချမ်းသာတော့သူကိုယောက်ျားတိုင်းကကြိုက်ကြပါတယ်။
ဒါပင်မဲ့ဆောင်းကတော့ခက်ချေချေပါဘဲ။အားလုံးကိုမတူသလိုမတန်သလိုနဲ့ဆက်ဆန်ပါတယ်။
ဆောင်းတစ်ယောက်ကားသမားစိုးခိုင်ကိုမတူသလိုမတန်သလိုဆက်ဆံပြီးချိန်မျာတော့အလှဘုရင်မလေးဆောင်းတစ်ယောက်နောင်တတွေတသီကြီးရပါတော့တယ်။
အဲ့နေ့မနက်ကဆောင်းတစ်ယောက်ကျောင်းသွားဖို့ကားငှားတာပေါ့။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဘဲဆောင်းကိုကြိတ်ကြိုက်နေတဲ့စိုးခိုင်ရဲ့ကားကိုမှသွားပြီးတားမိလေရက်။
“ဟင်ဆောင်းပါလား”
“ဟင်စိုးခိုင်”
“ဟုတ်တယ်ဆောင်းဘယ်သွားမလို့လဲ”
“ဘယ်မှမသွားဘူးနင်သွားလို့ရပြီ”
“အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးလေဆောင်းငါလိုက်ပို့ပါမယ်။”
“ရတယ်ငါတပြင့်ကားငှားသွားလိုက်တော့မယ်၊နင့်ကားနဲ့တော့ငါဘယ်မှမသွားချင်ဘူး”
ဆောင်းကအဲ့လိုပြောလိုက်တော့စိုးခိုင်တစ်ယောက်စိတ်အချင်ပေါက်တာနဲ့ကားမောင်းပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။
အဲ့နေ့ကတစ်နေ့လုံးဆောင်းကသူ့ကိုမတူသလိုမတန်သလိုနဲ့ဆက်ဆံခဲ့တာကိုသူမေ့လို့မရဘူး။
ကားသမားမလို့ကားလိုက်ဖို့မေးတဲ့ဟာကိုဟိုကခက်ပြက်ပြက်ပြန်ပြောလိုက်တော့စိုးခိုင်တစ်ယောက်ပိုပြီးဒေါသထွက်တာပေါ့။
အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့စိုးခိုင်တစ်ယောက်အကြံတစ်ခုထုတ်တော့တယ်။
မာနကြီးတဲ့ဆောင်းကိုတစ်နေ့သူ့မိန်းမဖြစ်ရမယ်လို့ကြိမ်းဝါးလိုက်တယ်။
အဲ့နောက်မာနခဲလေးဆောင်းကိုသူမိန်းမဖြစ်အောင်လို့ကြံတော့တာပေါ့။
အဲ့နောက်ဆောင်းကိုဖမ်းပြီးလိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
နေရာရက်အတိအကျရွေးလိုက်တော့တာပေါ့။
သက်မှတ်ရက်ရောက်တာနဲ့စိုးခိုင်လုပ်ငန်းစပါတော့တယ်။
ပထမဦးဆုံးစိုးခိုင်ကဆောင်းပြန်လာနေကြလမ်းမှာစောင့်နေလိုက်တယ်။
ဆောင်းကညနေ၅နာရီလောက်ဆိုရင်ဒီလမ်းကနေပြန်လာနေကြကိုစိုးခိုင်သိတယ်။
ပြီးတော့ဒီလမ်းကလူပျက်တာမို့လို့စိုးခိုင်တစ်ယောက်ဆောင်းကိုဖမ်းမယ်ဆိုရင်တောင်ဘယ်သူမှမြင်မှာမဟုတ်။
စိုးခိုင်ယောက်အဲ့လိုတွေးနေရင်းမှာဘဲဆောင်းတစ်ယောက်ဒီလမ်းကိုတည့်တည့်ကြိုးဖြတ်လျှောက်လာ၏။
စိုးခိုင်လည်းသတိကြီးစွာနဲ့ဆောင်းရဲ့နောက်ကနေတိတ်လေးလိုက်လာတော့တာပေါ့။
အဲ့နောက်-
“ရှင်ရှင်ဘာလုပ်.....”
စိုးခိုင်တစ်ယောက်ဆောင်းရဲ့နောက်ကနေပြီးမေ့ဆေးနဲ့အုပ်လိုက်၏။
ထို့နောက်မေ့ဆေးကြောင့်မေ့သွားတဲ့ဆောင်းကိုပွေ့ချီလိုက်ပြီးသူ့ရဲ့ကားဆီကိုခေါ်သွား၏။
အဲ့နောက်စိုးခိုင်တစ်ယောက်ဆောင်းကိုလိုးရတော့မည်ဟုတွေကာဆောင်းကိုလိုးဖို့အတွက်စီစဥ်ထားရာနေရာကိုကားနဲ့အသကုန်အရှိန်တင်ပြီးမောင်းတော့၏။
မြို့ပြင်တွင်စိုးခိုင်အမွေရထားတဲ့ခြံတစ်ခုရှိ၏။
အိမ်လေးမှာလည်းတိုက်ပုလေးဖြစ်သဖြင့်လူနေလျှင်နေလို့ရတဲ့အထဲမှာပါ၏။
အဲ့ခြံဘက်ကအသွားအလာလူပျက်သဖြင့်ဆောင်းကိုဖမ်းထားဖို့အတွက်နေရာကောင်းမှန်းစိုးခိုင်သိ၏။
ဒါ့ကြောင့်လည်းစိုးခိုင်တစ်ယောက်ဆောင်းကိုအဲ့ခြံမှာလိုးဖို့အတွက်အစီအစဥ်ချထား၏။
ခြံသို့ရောက်သောအခါစိုးခိုင်တစ်ယောက်တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲမေ့ဆေးအရှိန်ကြောင့်မေ့နေသောဆောင်းကိုပွေ့ချီပြီးအိမ်ထဲကအိပ်ခန်းကိုခေါ်သွားတယ်။
အဲ့နောက်အိပ်ခန်းကကုတင်ပေါ်မှာဆောင်းကိုလက်ကောချေထောက်ပါကြိုးနဲ့ထုတ်ထား၏။
ထို့နောက်ဗီဒီယိုရိုက်ပြီးမှတ်တမ်းတင်ဖို့အတွက်ကင်မရာတွေကိုအသင့်လိုက်တက်လိုက်၏။
“ကောင်မဘာတတ်နိုင်သေးလဲဟင်း”
စိုးခိုင်တစ်ယောက်ကျေနပ်တဲ့အပြုံနဲ့ဆောင်းကိုကြည့်လိုက်၏။
အဲ့နောက်စိုးခိုင်ရဲ့လက်ကြမ်းကြီးတွေကဆောင်းရဲ့ပေါင်တံလေးကိုဖြည်းညှင်းစွာပွတ်လိုက်၏။
ဆောင်းမှာစကပ်အတိုလေးကိုဝတ်ထား၏။
စကပ်မှာဒူးအထက်ဖြစ်၏။
စိုးခိုင်မှာသူ့ရဲ့လက်ကြမ်းများဖြင့်ဆောင်းရဲ့ပေါင်ကိုပွတ်ပြီးချိန်မှာတော့သူ့လက်တွေကတဖြည်းဖြည်းဆောင်းရဲ့စောက်စိရှိရာနေရာသို့ရောက်သွား၏။
ဆောင်းရဲ့စောက်စိရှိရာအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ်ကိုစိုးခိုင်တစ်ယောက်သူ့ရဲ့လက်ညှိုးထိဖြင့်အနည်းငယ်ကလိပေးလိုက်၏။
‘အင့်အာ့အင့်ဟင့်’
မေ့ဆေးကြောင့်မေ့နေတဲ့ဆောင်းတစ်ယောက်ငြီးသံသဲ့သဲ့လေးများထွက်လာ၏။
စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့ငြီးသံလေးတွေကိုကြားတော့လက်ညှိုးနဲ့ကလိပေးတာကိုဖြည်းဖြည်းမြန်လိုက်၏။
ဆောင်းမှာသတိမေ့နေသော်လည်းစိုးခိုင်ရဲ့စောက်စိကလိပေးနေတဲ့အရသာကိုတော့ခံစားမဟန်တူ၏။
“အားးးအင့်ဟင့်အင့်အားး”
ဆောင်းတစ်ယောက်အကော့တက်လာပြီးငြီးသံတွေကျယ်လာ၏။
စိုးခိုင်ကသူ့ရဲ့ကျန်လက်တစ်ဖက်ကိုဆောင်းရဲ့နို့တစ်ဖက်ပေါ်ကိုတင်လိုက်၏။
အဲ့နောက်ခက်ကြမ်းကြမ်းလေးစုပ်နယ်ပေးလိုက်၏။
“အားးးအာ့အင့်ဟင့်”
စိုးခိုင်ကသူ့လက်ညှိုးနဲ့ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုကလိပေးမှုကြောင့်ကောနို့တွေကိုစုပ်နယ်ပေးမှုကြောင့်ပါဆောင်းတစ်ယောက်အတော်လေးကော့တက်လာ၏။
သတိမေ့နေသောဆောင်းမှာကာမအရသာကိုတော့ခံစားမိနေ၏။
ထို့ကြောင့်ဆောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ပါးစပ်ကငြီးသံလေးတွေထွက်နေသလိုခါးလေးကပါကော့ကော့တက်လာခြင်းဖြစ်၏။
“ပြွတ်ပြွတ်ဗြိအင့်ဟင့်အင့်အာ့အင့်”
စိုးခိုင်ရဲ့ခက်မြန်မြန်လေးစောက်ဖုတ်ကလိပေးမှုကြောင့်ဆောင်းတစ်ယောက်အတော်လေးကော့တက်လာကာစောက်ဖုတ်မှအရည်တွေထွက်လာပြီးစောက်ဖုတ်စတစ်ခုလုံးစိုသွား၏။
“ဟားးဟားးစောက်ဖုတ်လေးတောင်စိုသွားပြီဘဲ”
စိုးခိုင်ကတစ်ချက်ရီလိုက်ပြီးအရည်တွေကြောင့်စိုသွားတဲ့ဆောင်းရဲ့အတွင်းခံလေးကိုချွတ်လိုက်၏။
ပြီးတော့ဆောင်းရဲ့အတွင်းခံကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး-
“ရွှတ်အားးးးးးးအတွင်းခံလေးကမွှေးနေတာဘဲ။”
အဲ့နောက်ဆောင်းရဲ့အဝတ်အစားတွေကိုအပေါ်ဘက်တွေကိုလှန်လိုက်၏။
ပြီးတော့ဆောင်းရဲ့ဘလာစီယာလေးကိုချွတ်လိုက်၏။
ထိုအချိန်ဘာလာစီယာထဲကထွက်လာတဲ့ဆောင်းရဲ့ဆူထွက်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းရဲရဲလေးတွေကိုစိုးခိုင်တစ်ယောက်တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်။
“နို့သီးခေါင်းလေးတွေကဆူပြီးတောင်ထွက်နေပြီ၊ကောင်မအရမ်းကိုထန်နေတာသေချာတယ်”
စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့ဆူထွက်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကိုသူ့ရဲ့လက်ညှိုးလက်မနဲ့ဖြည်းဖြည်းလေးဖိပြီးချေပေးလိုက်တယ်။
ဆောင်းတစ်ယောက်လူးလိမ့်ကာကော့တက်လာ၏။
“အားးးးးအင့်ဟင့်--ဟင်စိုးခိုင်နင်နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ”
ငြီးသံနဲ့အတူဆောင်းတစ်ယောက်သတိရလာ၏။
“ဘာလုပ်ရမှာလဲနင့်ကိုငါမိန်းမလုပ်ခိုင်းမလို့လေ”
စိုးခိုင်ကပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ဆောင်းရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုအားနည်းနည်းထည့်လိုက်ပြီးဖိချေလိုက်၏။
“အားးးးအင့်ဟင့်တော်ပါတော့အားးးးးးးးးးးတောင်ပန်ပါတယ်အားးးကယ်ကြပါအုံး”
ဆောင်းတစ်ယောက်စိုးခိုင်ရဲ့နို့ချေပေးမှုကြောင့်ကော့တက်သွား၏။
ပါးစပ်တွင်လည်းငြီးလျက်အသံကုန်ဟစ်၍အကူအညီတောင်းသော်လည်းမည်သူမျှမကြားရ။
စိုးခိုင်ကကြိုးများဖြင့်လက်ကောခြေပါတုတ်ထားသောကြောင့်လှုပ်၍လည်းမရ။
“အားးးးးးစိုးခိုင်ငါတောင်းပန်ပါ့တယ်ငါ့ကိုလွှတ်ပါ”
“ဟာကောင်မတိတ်တိတ်နေစမ်းငါကောင်းအောင်လုပ်ပေးနေတယ်”
“တောင်းပန်ပါတယ်လွှတ်ပါအားးး”
စိုးခိုင်တစ်ယောက်ဆောင်းရဲ့နို့တွေကိုချေနေရုံနဲ့အားမရတော့။
အဲ့ဒါကြောင့်ဆောင်းရဲ့ပန်းနုရောင်သန်းပြီးဆူထွက်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုစိုးခိုင်ကသူ့ရဲ့ပါးစပ်နဲ့ကုန်းပြီးစို့လိုက်၏။
“ပွတ်ပြွတ်ပြွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးကယ်ကြပါအုံးအားး”
စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့နို့တစ်ဖက်ကိုစို့နေချိန်မှာနောက်တစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့်စုပ်ချေပေးနေ၏။
စုပ်နေရုံနဲ့မပြီးစိုးခိုင်ကသူ့ရဲ့ကွမ်းစားတဲ့လျှာကြမ်းကြီးဖြစ်ဆောင်းရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကိုတစ်ချက်ကလိပေးလိုက်၏။
“ပွတ်အားးးးးကယ်ကြပါအားးးးယားတယ်”
ဆောင်းတစ်ယောက်အတော်လေးကိုကော့တက်သွား၏။
ငြီးသံများမှာလဲတသဲ့သဲ့နှင့်ထွက်နေ၏။
ဆောင်းတစ်ယောက်ကြက်သီးများတဖြန်းဖြန်းထသွား၏။
ဆောင်းတစ်ယောက်တောင်းပန်နေသော်လည်းစိုးခိုင်တစ်ယောက်မှာမလွတ်ပေဘဲပို၍ပင့်သူ့ရဲ့လျှာကြမ်းကြီးဖြင့်နို့သီးခေါင်းလေးကိုကလိပေးပါတော့တယ်။
နို့တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက်ပြောင်းပြောင်းပြီးကလိပေးတော့ဆောင်းတစ်ယောက်ရဲ့စောက်ဖုတ်မှာအရည်လေးတွေနဲ့စိုစလေးပြုလာပါတယ်။
ပြီးတော့ဆောင်းကိုယ်တိုင်လည်းအရင်ကလောက်မရုံးတော့။
သိပ်ပြီးလည်းမအော်တော့။
စိုးခိုင်ရဲ့လျှာနှင့်မိမိရဲ့နို့အားကလိတာကိုပင်အနည်းငယ်သဘောကျသလိုလိုဖြစ်လာ၏။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပွတ်--အားးးးးးးးးးးးးးးး”
“ကောင်းလားကောင်မဟင်”
စိုးခိုင်ကအဲ့လိုပြောလိုက်ပြီးဆောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုတစ်ခါဖမ်းဆွဲပြီးနမ်းလိုက်၏။
ဆောင်းတစ်ယောက်မှာစိုးခိုင်ရဲ့အနမ်းကိုမရုံးဘဲနေ၏။
စိုးခိုင်ကဆောင်းတစ်ယောက်စိတ်ပါလာပြီဆိုတာကိုသိလိုက်၏။
စိုးခိုင်ကသူ့ရဲ့လျှာကြီးကိုဆောင်းရဲ့ပါးစပ်လေးထဲကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီးဆောင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာမွေလိုက်တာပေါ့။
ဆောင်းကစိုးခိုင်ရဲ့လျှာကြီးကိုမငြင်းဘဲညိမ်ပြီးခံနေလိုက်တယ်။
“ပြွတ်ပွတ်...........ကောင်မစိတ်ပါလာပြီမှတ်လား”
“အင်းးးးး”
ဆောင်းမှာရှက်ရှက်နဲ့ပြန်ပြော၏။
“ဟားဟားဒါဆိုငါ့လျှာကိုလည်းကလိပေးစမ်း”
“ဟုတ်”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့စိုးခိုင်ကဆောင်းကိုနောက်တစ်ခါထက်ပြီးနမ်းပြီးဆောင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုသူ့လျှာကြီးထိုးထည့်လိုက်၏။
ဒီတစ်ခါတော့ဆောင်းတစ်ယောက်ပြန်ပြီတုံ့ပြန်စပြုလာ၏။
ဆောင်းရဲ့လျှာလေးတွေကစိုးခိုင်ရဲ့လျှာလေးကိုပြန်ပြီးကလိပေး၏။
“ပြွတ်ပွတ်ပြွတ်ပွတ်ပွတ်ပွတ်စ်ပြွတ်”
စိုးခိုင်နဲ့ဆောင်းတို့အပြန်အလှန်လျှာတွေကိုကလိပေးနေကြ၏။
“ပြွတ်ပွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးးး”
စိုးခိုင်တစ်ယောက်နမ်းတာရပ်လိုက်ပြီးသူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်ကဆောင်းရဲ့စောက်စိလေးကိုစမ်းလိုက်၏။
“ကြည့်စမ်းနင့်စောက်စိကစိုနေပြီ”
စိုးခိုင်အဲ့လိုပြောရင်းနဲ့ဆောင်းရဲ့စောက်စိလေးကိုဖိချေနေ၏။
စောက်စိလေးကိုအဖိချေခံရတဲ့ဆောင်းတစ်ယောက်ယွစိခက်လာ၏။
“ပွတ်ပွတ်အားးးးးးးးးးးးးးအင့်ဟင့်အားးးယားတယ်အားးးးး”
ဆောင်းမှာအပျိုစဥ်တစ်ယောက်ဖြစ်၏။
ရည်းစားပင်မထားခဲဘူးသည့်အပျိုစဥ်လေးဆောင်းမှာအခုတော့တစိမ်းအမျိုးသားစိုးခိုင်ရဲ့လက်ကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့်စောက်စိကိုအချေခံနေရ၏။
အပျိုစဥ်စစ်စစ်လေးဖြစ်သဖြင့်ကော့တက်လာ၏။
“အားးးတော်ပါတော့နော်အားးးးးယားတယ်အားးးးအမေရေအားးး”
“နင်ကောင်းလာမှာပါ”
စိုးခိုင်ကတော့မရပ်ဘဲပိုမြန်မြန်ဆောင်းရဲ့စောက်စိကိုသူ့ရဲ့လက်ကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့်ချေလိုက်၏။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပွတ်အားးးးးးမရတော့ဘူးးးးးအားးးးးးးးးး”
စိုးခိုင်ရဲ့ခက်မြန်မြန်စောက်စိကိုချေပေးလိုက်တာမို့လို့ဆောင်းတစ်ယောက်မခံနိုင်တော့ဘဲအရည်ကြည်များထွက်လာ၏။
“အာားးးဟင့်အာ့အားးးးးးးးးးပြွတ်ဗွတ်”
ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေအရည်တွေဆက်တိုက်ထွက်လာ၏။
ဆောင်းရဲ့အရည်တွေထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကိုစိုးခိုင်ကလက်ညှိုးဖြင့်တစ်ချက်ပွတ်ဆွဲလိုက်၏။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဆောင်းရဲ့ငြီးသံအရှည်ကြီးထွက်လာ၏။
“ကောင်းလားးးး”
“အင်းအားးးး”
“နင်ကိုငါလိုးမယ်နင်ကောငါနဲ့လိုးမှာလား”
“အင်းး”
“အင်းလို့မပြောနဲ့”
“စိုးခိုင်ငါ့ကိုလိုးပေးပါလို့ပြော__အခုပြောပြောလေ”
“ဟုတ်စိုးခိုင်ငါ့ကိုလိုးပေးပါ”
“လိုးပေးမှာပေါ့”
စိုးခိုင်မှာဆောင်းကိုအပြီချုပ်လိုက်ပြီးဆောင်းကိုတုတ်နှောင်ထားသောကြိုးမျာကိုဖြေပေးလိုက်၏။
ဆောင်းမှာကြိုးများပြေသွားသော်လည်းထွက်မပြေးတော့ကာမအရသာကိုခံစားလိုက်ရပြီဖြစ်၍ဆက်၍လိုချင်မိ၏။
ထို့ကြောင့်စိုးခိုင်ပြုသမျှကိုခံမည်ဟုဆောင်းတစ်ယောက်ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။
အဲ့နောက်ဆောင်းကောစိုးခိုင်ပါအဝတ်အစားတွေကိုချွတ်လိုက်ကြ၏။
“ကဲနင်ငါ့ရဲ့လီးကိုစုပ်ပေးစမ်း”
စိုးခိုင်ကအဲ့လိုပြောလိုက်ပြီးဆောင်းရဲ့မျက်နှာရှေ့ကိုသူ့ရဲ့လီးကြီးတော့ပေးတာပေါ့။
စိုးခိုင်ရဲ့လီးကြီးက၈လက်မလောက်ရှည်၏။
ထို့ပြင်လီးမွှေးတွေကိုရိပ်မထား။
လီးကြီးမှာမဲနေ၏။
ဆောင်းတစ်ယောက်စိုးခိုင်ရဲ့လီးကြီးကိုရွံသော်လည်းကာမအရသာကိုလိုချင်တဲ့ဆောင်းရဲ့စိတ်ကဒါကိုမမှုတော့။
စိုးခိုင်ရဲ့လီးမည်းကြီးကိုဆောင်းကကွင်းမထုတတ်ထုတတ်နဲ့၇ချက်လောက်ထုပေးလိုက်၏။
“ပြွတ်ပွတ်ပြွတ်ပွတ်ပွတ်”
“ဟာဒီကောင်မဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ.....သေသေချာချာထုပေးစမ်း”
“ဟုတ်”
စိုးခိုင်ကအဲ့လိုပြောလိုက်တော့ဆောင်းတစ်ယောက်လန့်ပြန်သေသေချာချာထုပေး၏။
ဆောင်းတစ်ယောက်မထုတတ်ထုတတ်နဲ့ထုသော်လည်းစိုးခိုင်ရဲ့လီးကြီးမှာပို၍ထောင်မက်လာပြီးအကြောများစတင်ထောင်မတ်လာပြီဖြစ်၏။
ဒါအပြင်စိုးခိုင်လီးကြီးထိပ်ဒစ်ဖျားမှာအလွန်ပင်ကားထွက်လာ၏။
“ကောင်မငါ့ကိုစုပ်ပေးစမ်း”
“ဟုတ်”
ဆောင်းမှာဟုတ်တစ်လုံးဘဲပြောနိုင်လောက်အောင်ကိုကာမအရသာကစိတ်ငြို့လိုက်၏။
ဆောင်းမှာစိုးခိုင်ရဲ့ထောင်မက်နေသောလီးကြီး၏ဒစ်ထိပ်လေးကိုသူ့ရဲ့လျှာဖျားလေးနဲ့ထချက်ပင့်ရက်လိုက်၏။
“ပြွတ်အားးးးးးကောင်းတယ်ထက်လျှက်’
စိုးခိုင်ရဲ့ခိုင်းစေချက်ကြောင့်ဆောင်းတစ်ယောက်အလိုက်သိစွာနဲ့ဒစ်ထိပ်ဖျားကြီးကိုအောက်ကနေအပေါ်ကိုအချက်ပေါင်းများစွာပင့်လျှက်ပေး၏။
“ပွတ်ပွတ်ပွတ်ပွတ်”
အဲ့နောက်ဆောင်းကဒစ်ထိပ်ဖျားလေးကိုသူ့ရဲ့လျှာဖျားလေးနဲ့တေ့လိုက်ပြီးကလိပေးလိုက်၏။
ဆောင်းရဲ့ကလိပေးလိုက်ခြင်းကြောင့်စိုးခိုင်တစ်ယောက်ငြီးသံတွေထွက်လာ၏။
“ပွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပွတ်---အားးးးးးးးကောင်းတယ်ထက်လျှက်မြန်မြန်လေးကလိပေးစမ်း”
ဆောင်းတစ်ယောက်လီးထိပ်ဒစ်ကိုသူ့လျှာဖျားလေးနဲ့ကလိတာကိုအရှိန်တင်လိုက်၏။
“ပြွတ်ပွတ်ပွတ်အားးးးးးးးးးးး’
စိုးခိုင်ရဲ့ငြီးသံအရှည်ကြီးနဲ့အတူဒစ်ထိပ်မှာအရည်ကျည်လေးတွေထွက်လာ၏။
“ကောင်မအဲအရည်ကျည်တွေကိုပါလျှက်ပြီးမြိုချလိုက်”
ဆောင်းကစိုးခိုင်ပြောတာကိုနားထောင်လိုက်ပြီးလီးထိပ်ဒစ်တွင်ထွက်လာသောအရည်ကျည်တွေကိုပြောင်အောင်လျှက်ပြီးမြိုချလိုက်၏။
ဆောင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာငံကြွက်ကြွက်လေးခံစားလိုက်ရ၏။
“ပြွတ်ပွတ်ပွတ်”
“ပါးစပ်ဟတော့ငါနင့်ပါးစပ်ကိုလိုးတော့မယ်”
“အင်းး”
စိုးခိုင်ကပါးစပ်ဟခိုင်းလိုက်တော့ဆောင်းကလည်းပါးစပ်ဟလိုက်တယ်။
အဲ့နောက်စိုးခိုင်ကသူ့ရဲ့လီးကြီးကိုဆောင်းရဲ့ပါးစပ်မှာတေ့လိုက်၏။
“ငါ့ကိုကောင်းကောင်းစုပ်ပေးကြားလား”
ဆောင်းကခေါင်းလေးအသာငြိမ့်ပြလိုက်၏။
ဆောင်းကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တာနဲ့စိုးခိုင်ကသူ့လီးကြီးနဲ့ဆောင်းရဲ့ပါးစပ်ကိုဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုး၏။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ဗွတ်ဗွတ်ဖွတ်အွတ်အွတ်အွတ်အွတ်”
“အားးးးကောင်းတယ်အားးးစပ်စုပ်ထားးစမ်းအားး”
စိုးခိုင်ကသူ့လီးကြီးနဲ့ဆောင်းရဲ့ပါးစပ်ကိုမြန်နိုင်သမျှမြန်မြန်ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးတာပေ့ါ။
တစ်ခါဆောင့်လိုက်တိုင်းစိုးခိုင်ရဲ့ဒစ်ကြီးကြဆောင်းရဲ့အာခေါင်ကိုသွားသွားပြီးဆောင့်သလိုဘဲဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးကြလည့်းဆောင်းရဲ့မေးစေ့ကိုသွားသွားပြီးရိုက်တော့တာပေါ့။
“ဗွတ်ဗွတ်အွတ်အားးးကောင်းတယ်အား”
စိုးခိုင်တစ်ယောက်အောင့်သက်သက်ခံစားရပင်မဲ့ဒီအရသာကိုဘဲစိုးခိုင်တစ်ယောက်လိုချင်နေတာမဟုတ်ပါလား။
ဆောင်းရဲ့ပါးစောင်လေးတွေကြောင့်စိုးခိုင်တစ်ယောက်အချက်၃၀ဆောင့်ပြီးမှာဆက်မဆောင့်နိုင်တော့ဘဲသုတ်ရည်တွေကိုထုတ်လိုက်၏။
“အားးးးမရတော့ဘူးပွတ်ပွတ်ပြွတ်ဗြွတ်“
စိုးခိုင်ရဲ့သုတ်ရည်တွေကဆောင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာအပြည့်ဖြစ်သွား၏။
“မြိုချလိုက်....”
စိုးခိုင်ကအဲ့လိုပြောတော့ဆောင်းတစ်ယောက်သုတ်ရည်တွေကိုမြိုချလိုက်တော့တာပေါ့။
“ဂလု.........အားးး”
သုတ်ရည်တွေကိုမြိုချလိုက်ဆောင်းရဲ့ဆံပင်အရင်းကိုစိုးခိုင်တစ်ယောက်ဆောင့်ဆွဲလိုက်၏။
“လာခဲ့ကောင်မ”
“အားးးးးးးးးးးး”
စိုးခိုင်ကသူ့ရဲ့လီးကြီးကိုဆောင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်ပြီးလီးထိပ်ဒစ်ကြီးနဲ့ဆောင်းရဲ့အာသီးလေးကိုတေ့ပြီးထောက်ထားလိုက်၏။
“ပွတ်ပွတ်စ်---အွတ်အွတ်အွတ်ဟွတ်အွတ်”
စက္ကန့်အနည်းငယ်လောက်ကြာအောင်စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့အာသီးကိုသူ့ရဲ့လီးကြီးနဲ့တေ့ပေးပြီးတဲ့နောက်ပြီချင်လာတဲ့အတွက်လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်၏။
“ပြွတ်ပြွတ်--အွတ်အားးးးးးးးးးးးးးး”
အဲ့နောက်တော့စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာသူ့လူကြီးကိုတင်ထားလိုက်၏။
“ငါ့ကိုကွင်းသိုက်ပေးစမ်း”
“ဟုတ်’
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ကောင်းတယ်အားးးး”
ဆောင်းကအချက်အနည်းငယ်လောက်စိုးခိုင်ရဲ့လီးကိုကွင်းသိုက်ပေးလိုက်ချိန်မှာတော့လီးထဲကနေသုတ်ရည်တွေထွက်လာပြီးဆောင်းရဲ့မျက်နှာပေါ်ကိုရွှဲစိုသွား၏။
“ကောင်းလားးးး”
“အင်းးးး”
“ငါနင့်စောက်ပတ်ကိုလိုးတော့မယ်”
စိုးခိုင်ကပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ဆောင်ရဲ့ခြေထောက်တွေကိုဆွဲဖြဲလိုက်၏။
“အာ့အားး”
ခြေထောက်ကိုဆွဲဖြဲလိုက်ချိန်မှာဖောင်းပြီးပြူထွက်လာတဲ့ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကစိုးခိုင်ကိုပိုပြီးထန်လာစေတာပေါ့။
အဲ့နောက်စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့ဖောင်းပြီးပန်းနုရောင်သန်းနေတဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုတစ်ချက်ဖြဲလိုက်၏။
“အားးးးး”
“ငါအထဲထိမြင်နေရတယ်။ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်လေး”
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့စိုးခိုင်တစ်ယောက်ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုဖြဲပြီးစောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကိုတစ်ချက်ပင့်လျှက်လိုက်၏။
“ပွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး--ယားတယ်အားးးအမေ့အားး”
ဆောင်းအတော်လေးကော့တက်သွား၏။
ထို့အပြင်လက်ကလေးတွေကစိုးခိုင်ရဲ့ဆံပင်တွေကိုပွတ်သတ်ပေးနေ၏။
စိုးခိုင်မှာနောက်တစ်ချက်ခက်ပြင်းပြင်းလေးပင့်လျှက်လိုက်၏။
ဒီတစ်ခါစောက်ဖုတ်အတွင်းပိုင်းကိုပိုပြီးနစ်အောင်အားထည့်ပြီးလျှက်လိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
“ပွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးယားးတယ်အားးတော်ပါတော့အားးး”
ဆောင်းမှာတော်ပါတော့လို့ပြောနေပင်မဲ့ထက်ပြီလျှက်စေချင်၏။
ဆောင်းတစ်ယောက်စိုးခိုင်နှစ်ချက်သာလျှက်ရသေးသော်ကော့ကော့ပြီးတက်လာနေပြီဖြစ်၏။
ထို့ပြင်ဆောင်းတစ်ယောက်မခံနိုင်တော့ဘဲဖြစ်၏။
နောက်တစ်ချက်စိုးခိုင်တစ်ယောက်ဆောင်း၏စောက်ဖုတ်လေးကိုပင့်လျက်လိုက်၏။
“ပွတ်အားးးးပြီးပြီအားးးးပြီးပြီအားးး”
ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးမှာအရည်ကျည်တွေစီးပြီးကျလာ၏။
အရင်တစ်ခေါက်ကလျှာဖျားလေးသာသုံးပြီးလျှက်သော်လည်းဒီတစ်ခေါက်တော့လျှာတစ်ခုလုံးနဲ့လျှက်လိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
ဒါ့အပြင်စိုးခိုင်ရဲ့လျှာကြီးမှာကွမ်းစားတဲ့လျှာကြီးဖြစ်သဖြင့်ဆောင်းတစ်ယောက်မခံနိုင်ဘဲဖြစ်၏။
“ပြွတ်ဗွတ်ဗွတ်ပြွတ်”
ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှစီးပြီးကျလာတဲ့အရည်တွေကိုစိုးခိုင်တစ်ယောက်သူ့ရဲ့လျှာကြီးနဲ့ပြောင်အောင်လျှက်လိုက်၏။
“ပြွတ်ဗွတ်ဗွတ်---အားးးးးးးးးအင့်ဟင့်ယားးးတယ်အားး”
“ဂလု”
စိုးခိုင်ကလျှက်လိုက်တဲ့အရည်တွေကိုမြိုချလိုက်၏။
ထို့နောက်သူ့ရဲ့လျှာကြီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲကိုပိုပြီးနစ်အောင်ထည့်လိုက်၏။
“ပြွတ်ဇွတ်အားးးးးးးးးးးယားးတယ်အားးးးးတော်ပါတော့အားးအမေ့အားးးယားးတယ်တောင်းပန်ပါတယ်အားးး”
ဆောင်းတစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ထဲတွင်အလွန်ယားလာသဖြင့်စိုးခိုင်ကိုတောင်းပန်၏။
သို့သော်စိုးခိုင်တစ်ဘောက်ဂရုမစိုက်။
သူ့လျှာကိုဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်ထိုးထည့်၏။
ထို့နောက်-
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးတော်ပါတော့အားးးးး”
စိုးခိုင်ရဲ့လျှာအဆုံးမှာဆောင်းရဲ့အပျိုးအမှေးပါးလေးကတင်းပြီးခံနေ၏။
စိုးခိုင်ရဲ့လျှာကအပျိုအမှေးလေးကိုတစ်ချက်ထိလိုက်တိုင်းဆောင်းတစ်ယောက်ကော့လန်သွား၏။
“ပွတ်----အားးးးးးးးးးးးးးးးးအင့်ဟင့်အင့်အားးး”
တစ်ခါတစ်ခါထိမိရင်ဆောင်းတစ်ယောက်ကြက်သီးတွေတဖြန်ဖြန်းထလာပြီးခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးအကြောတွေဆွဲကာခါးလေးကကော့ကော့ပြီးထက်လာ၏။
စိုးခိုင်တစ်ယောက်လျှာနဲ့အပျိုအမှေးပါးလေးကိုဆက်တိုက်ကလိပေးလိုက်ချိန်မှာတော့ဆောင်းတစ်ယောက်ရူးမတက်ခံစားရပါတော့တယ်။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးအင့်ဟင့်အားးးတောင်းအားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးတော်ပါတော့အားး”
ဆောင်းတစ်ယောက်တောင်းပန်လေလေစိုးခိုင်တစ်ယောက်ပိုပိုပြီးကလိလေလေဖြစ်၏။
စိုးခိုင်တစ်ယောက်လျှာနဲ့ကလိပါများလာတော့ဆောင်းတစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ထဲမှာအတော်လေးယားတက်လာပြီးမထိန်းနိုင်တော့ဘဲအရည်ကျည်တွေအများကြီးထုတ်လိုက်၏။
“ပြွတ်ပြွတ်ပွတ်ပြွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအင့်ဟင့်အင့်အားးးပြီးပြီအားးးး”
ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကအရည်တွေထွက်လာသဖြင့်စိုးခိုင်တစ်ယောက်သူ့လျှာကိုဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်၏။
“ကောင်းလားးးးစောက်ဖုတ်လေးကမွှေးနေတာဘဲ”
“အင်းးးး”
ပြီးတော့စိုးခိုင်တစ်ယောက်ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကစီးကျလာတဲ့အရည်တွေကိုလျှာနဲ့ထက်လျှက်ပြီးမြိုချလိုက်တာပေါ့။
“ပွတ်ပွတ်ပြွတ်ပွတ်---ဂလုအားးးးးးးး----အခုငါ့လီးကြီးနဲ့နင့်စောက်ဖုတ်ကိုလိုးတော့မယ်”
“အားးးအင့်ဟင့်---လိုးပါတော့နော်ကျမမခံနိုင်တော့လို့ပါအားးလိုးပါတော့”
အပျိုလေးဆောင်းကအဲ့လိုပြောလိုက်တော့စိုးခိုင်ရဲ့မျက်နှာမှာအပြုံးတစ်ချက်သန်းသွားတာပေါ့။
အဲ့နောက်ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုစိုးခိုင်ကသူ့ရဲ့ထောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးနဲ့တစ်ချက်တေ့လိုက်တယ်။
ပြီးတော့တစ်ချက်သူ့ရဲ့ဒစ်ထိပ်နဲ့ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်အကြောင်းတစ်ရှောက်ကိုပွတ်ဆွဲလိုက်၏။
“ဇွတ်စ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးကောင်းတယ်အားးးး’
ဆောင်းရဲ့ပါးစပ်ကနေပြီးကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ငြီးသံတွေထွက်လာတော့တာပေါ့။
စိုးခိုင်ကိုယ်တိုင်လည်းစောက်ဖုတ်ကိုပွတ်ဆွဲလိုက်တဲ့အရသာကြောင့်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားတယ်။
“အားးးကောင်းလိုက်တာအားး”
စိုးခိုင်တစ်ယောက်ဒီအရသာကိုအရမ်းကြိုက်သွားတယ်။
ပြီးတော့စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်အကြောင်းတစ်ရှောက်ကိုသူ့လီးနဲ့အကြိမ်ကြိမ်ပွတ်တော့တယ်။
“ပွတ်ဗွတ်ဇွတ်အားးးးးးကောင်းတယ်ကွာအားးမိုက်တယ်အားးး”
စိုးခိုင်ကဒီအရသာကိုကြိုက်ပင်မဲ့ဆောင်းကတော့လီးနဲ့အပွတ်ခံရတာမို့လို့စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲမှာအလွန်ဘဲယားတက်လာတော့တာပေါ့။
စိုးခိုင်အချက်အနည်းငယ်လောက်ပွတ်ပြီးချိန်မှာဆောင်းတစ်ယောက်မခံနိုင်တော့ဘဲစောက်ဖုတ်အတွင်းကနေအရည်တွေထက်ပြီးထွက်လာတော့တာပေါ့။
“အားးးကျမကိုလိုးပေးပါတော့နော်ကျမမခံနိုင်တော့လို့ပါအားးး”
“အေးပါလိုးပေးမယ်အားးးး”
စိုးခိုင်ကပြောရင်းနဲ့ဘဲစောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုသူ့ရဲ့လီးကြီးနဲ့ဆောင့်ချလိုက်၏။
“ဘုန်းးးးးးးးးးးအားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးကယ်ကြပါအုံးအားးးးနာတယ်အားးးး”
စိုးခိုင်ရဲ့လီးထိပ်ဒစ်ကြီးကစောက်ဖုတ်ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေကိုတင်းကြပ်စွာပွတ်ပြီးစောက်ဖုတ်အတွင်းနှစ်ဝင်သွား၏။
ဆောင်းတစ်ယောက်ကတော့အတော်လေးနာကျင်တာမို့လိုခါးတွေကော့တက်သွား၏။
အသံပင်မထွက်နိုင်တော့။ဆောင်းတစ်ယောက်မျက်လုံးမျာကိုပင်အတင်းပိတ်ထားရ၏။
ဆောင်းရဲ့လက်များမှာတစ်ဖက်မှာအိပ်ယာခင်းကိုတင်းကျပ်စွာစုပ်ကိုင်ထားပြီးတစ်ဖက်မှာစိုးခိုင်ရဲ့လက်ကိုကိုင်ထား၏။
တဖြည်းဖြည်းနစ်ဝင်သွားသောစိုးခိုင်ရဲ့လီးကြီးမှာဆောင်းရဲ့အပျိုအမှေးပါးလေးကိုရောက်သွားသောအခါနစ်ဝင်သွားတာရပ်သွား၏။
လီးကြီးမှာဒစ်ထိပ်ဖျားလေးသာဝင်၏။
“ပြွတ်ပွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအမေ့နာတယ်အားးးးကောင်းတယ်အားးယားတယ်အားးး”
လီးကြီးစောက်ဖုတ်အဝင်းနစ်ဝင်တာရပ်သွားတာနဲ့ဆောင်းတစ်ယောက်ငြီးသံတွေထွက်လာတော့တာပေါ့။
စိုးခိုင်ရဲ့လီးကြီးကအပျိုအမှေးပါးနဲ့ထိမိနေသောကြောင့်ဆက်ပြီးမဝင်နိုင်တော့။
“အားးးကောင်းလိုက်တာနင့်ကိုငါအခုပါကင်ဖောက်တော့မယ်”
စိုးခိုင်တစ်ယောက်ပြောပြီးပြီးချင်းဘဲသူ့လီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲကပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးအားယူကာနောက်တစ်ချက်ဆက်ပြီးဆောင့်ချလိုက်၏။
“ဘုန်းးးးးးးးးးးးးးးးအားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဆောင်းတစ်ယောက်ထက်ပြီးကော့တက်သွား၏။
သို့သော်အပျိုအမှေးပါးမျာမပေါက်သေး။
ဒီလိုမျိုးစိုးခိုင်တစ်ယောက်၅ချက်လောက်ဆောင့်လိုက်ပြီးချိန်မှာတော့-
“ဘုန်းဖျက်ပွတ်ဗွတ်ဗြွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဆောင်းတစ်ယောက်အတော်လေးကော့တက်သွားသလိုအာခေါင်ပါခြစ်အော်ရ၏။
ဖျက်ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူစိုးခိုင်ရဲ့လီးကြီးမှာဆောင်းရဲ့အပျိုအမှေးပါးကိုဖျက်ပြီးစောက်ဖုတ်ထဲသို့အဆုံးထိနစ်တင်သွား၏။
“အားးးးးးးးးးကောင်းလိုက်တာကြက်သီးတောင်ထတယ်”
လီးကြီးအဆုံးထိဝင်သွားချိန်မှာစိုးခိုင်ရောဆောင်းပါကာမရဲ့အထွတ်အထိတ်ကိုခံစားလိုက်ရ၏။
ဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်မှာသွေးစများထွက်လာ၏။
“အားးးးးကောင်းလိုက်တာကျမကိုဆက်ပြီးဆောင့်ပေးပါအုံးအားး”
ဆောင်းတစ်ယောက်စိုးခိုင်ကိုသူ့အားဆောင့်ပေးရန်တောင်းဆို၏။
စိုးခိုင်မှာတောင်းဆိုစရာပင်မလိုအောင်ဆက်ဆောင့်၏။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်းဘုန်းပြွတ်ပြွတ်ဖွတ်ဗွတ်---အားးးးးးးးးပြီးတော့မယ်အားးပြီးတော့မယ်”
စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုသူ့လီးကြီးနဲ့တစ်ဆုံးဝင်တစ်ဆုံးထွက်အချက်၃၀လောက်ဆောင့်ပြီးချိန်မှာတော့ပြီးချင်လာ၏။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်းပြီးတော့မယ်အားးးး---ငါ့ကိုကုန်းပေးအားးး”
“ဟုတ်အားးးးးအာ့အင့်”
စိုးခိုင်ကကုန်းခိုင်းလိုက်တော့စောက်ဖုတ်ထဲမှာလီးထည့်ထားရင်းနဲ့ဘဲဆောင်းတစ်ယောက်ကုန်းပေးလိုက်၏။
ဆောင်းကုန်းပေးလိုက်တာမို့လို့စောက်ဖုတ်ထဲမှာလီးကိုမွှေလိုက်သလိုဖြစ်သွား၏။
“ပြွတ်ဇွတ်အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးယားးလာပြီအားးး”
“ကောင်းတယ်အားးးကောင်းတယ်အားး”
ဆောင်းမှာကုန်းနေတယ်ပုံဖြစ်သွား၏။
ထို့အပြင်ဆောင်းကသူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုစိုးခိုင်ထံသို့ခါးလေးကော့၍ပေးထားသလိုဖြစ်၏။
“ဖျန်းးးးးးးးးးအားးးးးးးးးးးး”
စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့ဖင်လေးကိုသူ့ရဲ့လက်နဲ့ခက်ကြမ်းကြမ်းတစ်ချက်ရိုက်လိုက်၏။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်းဘုန်းဘုန်းဘုန်းအားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
စိုးခိုင်ကဆောင်းရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုနောက်ကနေပြီးတော့ခက်ကြမ်းကြမ်းအချက်၂၀လောက်ထက်ပြီးဆောင့်လိုက်ချိန်မှာတော့မခံနိုင်တော့ဘဲသုတ်ရည်များကိုစောက်ဖုတ်အထဲပန်းထည့်လိုက်၏။
“ဘုန်းဘုန်းဘုန်း-ပြီးတော့မယ်-ပြွတ်ပြွတ်ဗွတ်--အားးးပြီးပြီအားးး”
စိုးခိုင်ရဲ့သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်လာတာနဲ့အတူစိုးခိုင်ကောဆောင်းပါကြက်သီးတွေတဖြန်းဖြန်းထရင်းစောက်ဖုတ်အတွင်းနွေးကနဲခံစားရကနှစ်ယောက်လုံးကာမအရသာရဲ့ထိပ်ဆုံးကိုရောက်ရှိသွားတော့တာပေါ့။
အဲ့နောက်နှစ်ယောက်လုံးအိပ်ယာထဲမှာခွေကနဲလဲကျသွား၏။
“ငါလုပ်တာကောင်းလားးး”
“အင်း
“ငါလုပ်တာကိုနေ့တိုင်းခံမလား”
“အင်း”
“ဒါဆိုငါ့ကိုလက်ထက်”
“ဟုတ်”
မာနခဲလေးဆောင်းတစ်ယောက်စိုးခိုင်ရဲ့လိုးချက်တွေကြားမှာကာမအရသာကိုခံစားလိုက်ရတာမို့ကားသမားဖြစ်သူစိုးခိုင်ကိုလက်မလွှတ်နိုင်ဘဲဖြစ်သွား၏။
အဲ့နေ့နောက်ပိုင်းမှာစိုးခိုင်နဲ့ဆောင်းတို့လက်ထက်လိုက်ပြီးနေ့တိုင်းလိုးကြပါတော့တယ်။
ပြီးပါပြီ
စာရေးသူ
MR-J
No comments:
Post a Comment